Ο Ιωάννης Δυοβουνιώτης γεννήθηκε το 1757 στο χωριό Δυο Βουνά της Φθιώτιδος, από το όνομα του οποίου πήρε το επώνυμο Δυοβουνιώτης. Το πραγματικό του επίθετο ήταν Ξίκης και το όνομα του πατέρα του Κωνσταντίνος. Σε ηλικία 13 ετών έχασε τους γονείς του.Το επάγγελμα του ήταν βοσκός. Ήταν ο επίσημος οπλαρχηγός της περιοχής του Δομοκού.
Υπηρέτησε υπό τον Ανδρούτσο, ήταν μάλιστα πρωτοπαλλήκαρό του. Αφού αποχωρίσθηκε απ' αυτόν, σχημάτισε δική του ομάδα και κατόρθωσε να αναγνωρισθεί αρματωλός Βουνίτσας (Μενδενίτσας), Ζητουνίου, Σαλώνων και Αταλάντης.
Με το κλεφταρματολικό του σώμα παρενοχλούσε τους Τούρκους της περιοχής και αυτό ενόχλησε τον Αλή Πασά, ο οποίος πήρε το γιο του Γιώργο αιχμάλωτο στα Γιάννενα.
Ο ίδιος ο Δυοβουνιώτης διέφυγε στα Επτάνησα, αλλά γρήγορα επανήλθε εις το αρματολίκι της Βουδονίτσας.
Στις αρχές του 1820, ο Στερεοελλαδίτης πολιτικός κατά την επανάσταση Κ. Σακκελίων τον μύησε στη Φιλική Εταιρεία. Όταν εξερράγη η επανάσταση έλαβε μέρος στις μάχες των Σαλώνων και της Βουδονίτσας.
Διακρίθηκε στην μάχη του Δέματος και ιδιαίτερα στη μάχη των Βασιλικών (στο δρόμο από τη Λαμία για την Αταλάντη).
Η λαμπρή αυτή μάχη στα Βασιλικά ήταν και η τελευταία για το Δυοβουνιώτη. Πέθανε τον Ιανουάριο του 1831 στην Αμφισσα.