44 χρόνια από το Βασιλικό Αντικίνημα

Δέξιππος:  Στις 13 Δεκεμβρίου του 1967 ο τότε βασιλεύς των Ελλήνων, Κωνσταντίνος, έκανε κίνημα εναντίων των Απριλιανών που είχαν την κυβέρνηση της χώρας στα χέρια τους, με αποτέλεσμα το κίνημα να αποτύχει και το στέμμα να χάσει την εξουσία στη χώρα μας μέχρι σήμερα. Πάμε να δούμε, όμως, τα γεγονότα της εποχής εκείνης και πώς φτάσαμε στην κίνηση αυτή του βασιλιά.

Η Ένωση Κέντρου επέτυχε μια θριαμβευτική νίκη στις εκλογές του 1964 με αρχηγό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Φτάνοντας όμως στο 1965, η πολυκομματική ένωση Κέντρου εμφανίζει προβλήματα διακυβέρνησης και δημιουργείται η υπόθεση ‘’ασπίδα’’ τα Iουλιανά αντιπαραθέσεις Παπανδρέου-Βασιλιά.

Έτσι, είχαμε μια περίοδο από το 1965 έως το 1967 με όχι σταθερές κυβερνήσεις αλλά συνεχείς διαδηλώσεις και πορείες, ενώ τα κόμματα της εποχής βρίσκονταν σε πλήρη διάλυση. Μέσα σε αυτή την κατάσταση τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου του 1967 μια ομάδα συνταγματαρχών με αρχηγό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο καταλαμβάνουν την εξουσία χωρίς καμία αντίσταση και εγκαθιδρύουν στρατιωτικό καθεστώς.

Ο βασιλιάς αν και δεν έβλεπε με καλό μάτι την εξέλιξη αυτή ορκίζει τη νέα ‘’επαναστατική κυβέρνηση’’. Περνώντας οι πρώτες μέρες, ο βασιλιάς διαπιστώνει ότι αρχίζει να χάνει πολλές από τις εξουσίες που είχε. Φτάνοντας στο Σεπτέμβριο του 1967, ο βασιλιάς γνωρίζοντας καλά το ρολό που διαδραματίζει ο Aμερικανικός παράγοντας στον τόπο πραγματοποιεί ταξίδι στην Αμερική και συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο Lyndon Johnson στις 12 Σεπτεμβρίου. Στη συνάντηση που είχε, προσπάθησε να βολιδοσκοπήσει τον πρόεδρο για το πώς θα έβλεπε μια ενδεχόμενη κίνηση για ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος από τον ίδιο. Αποκόμισε την εντύπωση πως οι Αμερικανοί βλέπουν θετικά μια τέτοια κίνηση. Επιστρέφοντας λοιπόν στην Ελλάδα αρχίζει το σχέδιο για την επιτυχία του κινήματος. Στον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη έρχεται σε επαφή με αξιωματικούς, οι οποίοι δεν είχαν ενταχτεί στην 21η Απριλίου, από το Γ΄ σώμα στρατού, την 20η μεραρχία, την Α΄ στρατιά στη Λάρισα, καθώς επίσης με το ναυτικό και την αεροπορία που διατηρούσε σχέσεις ο ίδιος.

Έτσι, ορίζεται ημερομηνία του κινήματος στις 13 του μήνα. Το πρωί ο βασιλιάς αναχωρεί με την οικογένεια του από το Τατόι για την Καβάλα, κι ενώ προς στιγμήν φαίνεται ότι το κίνημα πηγαίνει καλά, η 393η επιλαρχία και η 20η τεθωρακισμένη μεραρχία, οι οποίες είχαν αναλάβει την κατάληψη της Θεσσαλονίκης περνούν στα χέρια κατώτερων αξιωματικών που ήταν πιστοί στο καθεστώς της 21ης Απριλίου. Ο Κωνσταντίνος βλέποντας την δυσμενή εξέλιξη αναχωρεί για τη Ρώμη με την οικογένειά του. Στις 23 Δεκεμβρίου δίνεται αμνηστία στους κινηματίες. Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος με το κίνημά του έκανε πραγματική αντίσταση κατά του καθεστώτος της 21ης Απριλίου και ίσως θα έπρεπε να ήταν και ο πρώτος που θα επέστρεφε στην Ελλάδα το βράδυ της Μεταπολίτευσης, όπου ήρθαν όλοι οι πολιτικοί, οι οποίοι καμία αντίσταση δεν έκαναν το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου.

Το άδοξο τέλος του κινήματος σήμανε και το τέλος του θεσμού της βασιλείας στην Ελλάδα.

"Δέξιππος"