Αθήνα 14η Ιανουαρίου 2012
«Domine, quo vadis?» [Κύριε, πού πηγαίνεις;]
«Της θαλάσσης καλύτερα φουσκωμένα τα κύματα να πνίξουν την πατρίδα μου ωσάν απελπισμένην έρημον βάρκα……Παρά προστάτας νάχωμεν.»
Ανδρέας Κάλβος
Πώς γίνεται εγώ που οραματίστηκα την Ελλάδα ως το απαύγασμα του πολιτισμού να εμπλέκομαι στο θέμα και στο ανάθεμα της τρέχουσας πραγματικότητας δεν το ξεκαθάρισα μέσα μου. Εν τούτοις, συνειδητοποιώντας την απόλυτη κατάντια της Πατρίδας μου που ζει πρωτοφανείς συνθήκες κατάρρευσης, εξαθλίωσης και καταστροφής γράφω το παρόν κείμενο για να εκφράσω την αγανάκτησή μου και να υπερασπιστώ και τον εαυτό μου διότι προσφάτως η Ευρώπη φόρτωσε τον ελληνικό λαό με χαρακτηρισμούς όπως: άσωτος, τεμπέλης, απατεώνας κλπ, κλπ, ενώ ο λαός μας οδηγούμενος σε μια εξουθενωτική φτώχεια και σε ένα απίστευτο εξευτελισμό, κατακρεουργείται.
Άνθρωποι σαν και μένα, συντριπτική μειοψηφία ομολογουμένως, προείδαμε, εν αντιθέσει με τους αποτελούντες την συμμορία της εξουσίας επαγγελματίες πολιτικούς υπαλλήλους των δανειστών τοκογλύφων ελεγχόμενης διαδρομής, ότι ο χυδαίος, ανίκανος, διεφθαρμένος, εθνομηδενιστικός και προκλητικός «πολιτικός πολιτισμός» εν Ελλάδι, αγωνιζόμενος περί πάρτης, ξεκινώντας από τα ίδια συμφέροντά του και τελειώνοντας στα ίδια συμφέροντά του θα ήταν ανάξιος των περιστάσεων και πως θα τσάκιζε την οικονομία και θα διέλυε κάθε παραγωγική ικμάδα της χώρας οδηγώντας, σε μια ξέφρενη ανθελληνική δράση με προδιαγεγραμμένο σχέδιο εξυφασμένο από τα σκοτεινά κέντρα του Διεθνούς Σιωνισμού και των κάθε λογής ανήλιαγων Στοών, στο γκρεμό ένα ολόκληρο Έθνος.
Ο φαύλος κύκλος της Ανεργίας, της Λιτότητας και της Φτώχειας, σε μιά χώρα από τις πρώτες 35 πιο πλούσιες του πλανήτη, κάνουν την εμφάνισή τους σε ολοένα και περισσότερες πόλεις της πατρίδας μου....Και όλα αυτά τεκταίνονται υπό την σκέπη ενός ανύπαρκτου μορμολύκειου που παριστάνει τον «πολύ» Πρόεδρο της Δημοκρατίας και που, χωρίς φραγμό σε τίποτε, συνεχίζει ξεδιάντροπα να προστατεύει μια παραπαίουσα κυβέρνηση ασπόνδυλων οσφυοκαμπτών που συναποτελούν την «κυβέρνηση» των Γερμανοτσολιάδων η οποία φυτεύτηκε στο κορμί του Έθνους από την Goldman Sacks, τους τοκογλύφους και τους δανειστές μας στις εντολές και υποδείξεις των οποίων δεν έχει κανένα δισταγμό να απαντά «yes sir» καταστρέφοντας όλες τις κοινωνικές τάξεις και ηλικίες. Κατέστρεψαν τους μεσήλικες και τα «τιμημένα» γηρατειά στους δε νέους, με την καθημερινή κατρακύλα των ονείρων τους, καταστρέφουν το παρόν και τούς στερούν το μέλλον αλυσοδένοντας την χώρα με δεσμά δουλείας αγνώστου διάρκειας. Δικαίως ο αγνός «γιός του αγωγιάτη», ο Δημήτρης Τσοβόλας δήλωνε την 06η Σεπτεμβρίου 1995 το «Πωλείται η Ελλάς». Η διαφορά είναι στο χρόνο του ρήματος κι οι «αδιαπραγμάτευτοι» πωλητές αυτής της συμμορίας μας καλούν να ζήσουμε κάτω από τον σωρό των ερειπίων της ζωής μας, αν αυτή την λένε ζωή, φέρνοντας στην μνήμη μας τα λόγια του Βίκτωρος Ουγκώ: «Ο θάνατος δεν είναι τίποτα. Ο τρόμος είναι να μην ζεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δράμα, από το να υπάρχει κανείς χωρίς να ζεί».
Στους χαλεπούς αυτούς καιρούς κοινή πεποίθησή μας είναι πλέον ότι η προδοσία ολοκληρώνεται και το Έθνος βιώνει μία άλλη είδους Κατοχή με απεχθείς όρους οικονομικούς και με χιλιάδες «εκτελέσεις» υπό το κροτάλισμα των ευρώ μια και ο νέος φασισμός έχει αποφασίσει να μας αφανίσει ως Έθνος. Εδώ πλέον συντελείται μία Γενοκτονία υπό τους οφθαλμούς της παγκοσμίου κοινότητος η οποία και μας λοιδορεί. Εδώ πλέον συντελείται μία Εθνοκτονία σε καιρό «ειρήνης» υπό τις ιαχές των βρικολάκων και των βαμπίρ των οποίων σήμερα «ο αγώνας δικαιώνεται»!!!
Πριν την οικονομική μας νεκροφάνεια, προϋπήρξε η μεθοδευμένη πνευματική και ιδεολογική μας τύφλωσης. Τώρα όμως η χώρα μου δεν έχει ούτε ελπίδα και, ως χώρα διεφθαρμένων πολιτών, κατά τον ανερμάτιστο εκστομίσαντα την ύβρη διατεταγμένο προδότη του ελληνισμού πρώην Πρωθυπουργό που έχει πουλήσει την έρμη πατρίδα μου, είναι το μαύρο πρόβατο, ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο άσωτος, ο ακαμάτης, ο…,ο…ο συνήθεις ύποπτος και η πατρίδα μου, ο Ναός του πολιτισμού, με την συνεχή συκοφάντηση και προπαγάνδα των επίορκων κυβερνόντων τόσο υπό την ηγεσία του αλλοπρόσαλλου ελληνόφωνου αμερικανού πολίτη πολιτικού απατεώνα όσο και υπό των σημερινών συνενόχων Γενίτσαρων, έγινε περίγελος του κόσμου, έγινε κοπρώνας, στάβλος του Αυγείου και οίκος εμπορίου, και τούτο εμένα με γεμίζει πόνο, θλίψη και οργή.
Από την 05η Οκτωβρίου 2009, μέσω των ΑΒΑΝΤΑΔΟΡΩΝ ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, μας παρουσιάστηκε μία κατάσταση σαν κάτι απρόβλεπτο και σαν κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτό. Σαν να ενέσκηψε από το πουθενά το τσουνάμι της χρεοκοπίας του Κράτους εμφανίστηκαν ΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ ΤΗΣ ΣΑΠΙΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ συνεπικουρούμενοι από τους συνυπογράψαντες το Μνημόνιο ΠΡΟΔΟΤΕΣ του «κοινοβουλίου» που εκτρέφονται από τις σάρκες του ελληνικού Λαού, τους νταβατζήδες του Έθνους που περιφέρουν το σαρκίο τους μη ορρωδούντες προ ουδενός.
Απίστευτοι μηχανισμοί ενεργοποιήθηκαν για να μας κοντύνουν και να μας καταστείλουν στιγματίζοντας συλλήβδην έναν ολόκληρο λαό. Ποτέ τόσοι πολλοί δεν πολέμησαν έναν τόσο ένα. Με απίστευτη λύσσα και τεχνική οι πραίτορες του Καλιγούλα, χτυπώντας ανηλεώς ύπουλα κάτω από τη ζώνη, συνεπικουρούμενοι από την πλειοψηφία των πολιτικών και του μεταμφιεσμένου κουκουλοφόρου όχλου των δωσίλογων που ανοίγοντας τις Κερκόπορτες του Έθνους στους βαρβάρους δανειστές, κατόρθωσαν να επιβάλλουν αλώνοντας τα πάντα με τρόπους δόλιους, έναν διυλισμένο χουλιγκανισμό, μια αμετροέπεια, έναν αμοραλισμό που σαν καρκίνος στα σπλάχνα του λαού έφαγε τον κοινωνικό ιστό και η Ελλάδα του Κλεισθένη, του Περικλή, του Αριστείδη, του Αλέξανδρου, του Λυκούργου κλπ, κλπ, έμεινε με την βαριά μομφή. Το θεωρώ διπλή ντροπή τώρα να είμαστε εμείς, ο Λαός του φωτός, της αρκουδιάρας Ευρώπης ο πρωκτός.
Δεν γνωρίζω φυσικά εάν, ως άλλος Απόστολος Πέτρος, βαδίσω στην Αππία Οδό έχοντας το όραμα της Ελλάδας στη μορφή του Χριστού ο οποίος κουβαλάει το Σταυρό του και εάν έχω την δύναμη να τον ρωτήσω: «Domine, quo vadis?» [Κύριε, πού πηγαίνεις;] ενώ η Ελλάς ως Ρώμη καίγεται και ο Νέρωνας, υπό την μορφή του φυτεμένου εκτελεστή της εθνοκτονίας των Ελλήνων, υπαλληλίσκου των μεγαλοτραπεζιτών, Παπαδήμ[ι]ου τραγουδάει υπό τους κροταλισμούς των οδόντων της «The Trilateral Commission» Τριμερούς Επιτροπής, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ (Bilderberg), των Ιλλουμινάτι και της Νέας Τάξης συνθέτοντας τον επικήδειο του Έθνους μου και ο όχλος των γαλαξιακών δρακονειανών ανθρωποειδών των Rothschilds of London, Lazar Brothers of Paris, Israel Moses Seif of Italy, Warburg Bros of Hamburg, Lehman Brothers of New York, Kuhn Loeb of New York, Chase Manhattan of New York(Morgan), Goldman Sachs of New York, που «συμπτωματικά», αυτοί οι οικονομικοί δολοφόνοι, είναι όλοι τους Εβραίοι στην καταγωγή, να αλαλάζει και να του τρέχουν τα σάλια ακονίζοντας τα βδελυρά του σύνεργα σέρνοντας τον μακάβριο χορό τους συνοδευόμενο από άναρθρα επιφωνήματα αλαζονείας ξεριζώνοντας την ψυχή της Ελλάδος.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ευελπιστούσα ότι θα ενεργοποιηθούν οι «θεσμοί», ότι θα σηκώσουν το ανάστημά τους οι «ταγοί», ότι κάποιοι τρόφιμοι του ελλαδικού εκτροφείου που φέρει τον τίτλο «Ελληνικός στρατός» θα εγείροντο δικαιολογώντας την ύπαρξή τους την ύστατη ώρα που τους χρειάζεται η πατρίδα. Μάταιη όμως η προσμονή. Όλοι τούτοι οι θλιβεροί φανφαρόνοι πολεμιστές του τίποτε, γυαλίζουν τα ντενεκεδένια λιλιά τους αποθαυμάζοντας στις φαντασιώσεις τους τα πεδία των μαχών που ποτέ τους δεν έδωσαν, ικανοποιώντας κατ’ αυτό τον τρόπο τις ψυχοπνευματικές τους ονειρώξεις.
Πρόσμενα και μια κάποια αντίδραση από την λεγόμενη «Διανόηση», από τον «πνευματικό κόσμο» της Ελλάδας, αλλά δυστυχώς στην κουλτούρα της αποχαύνωσης επικρατεί μια αποτελματωμένη πνευματική άπνοια, βασιλεύει το αλισβερίσι των κρατικών βραβείων και των διακρίσεων των «πνευματικών γιγάντων» της χώρας, σε ένα πανηγύρι του δώσε πάρε, συμβιβαζόμενη με τους δυνάστες δρώσα ενίοτε και ως όργανο μιας στείρας προπαγάνδισης συμμετέχοντας στο ειδεχθές έγκλημα της κοινωνικής εξαθλίωσης.
Είναι και εκείνη η, σε χειμερία νάρκη διαβιούσα, Δικαιοσύνη, το αραχνιασμένο οχυρό της Δημοκρατίας, που πνίγεται στην διαφθορά εξοστρακίζοντας την παρακαταθήκη των αειμνήστων Γεωργίου Τερτσέτη και Αναστάσιου Πολυζωίδη. Είναι και αυτοί οι φορείς της Δικαιοσύνης, οι υπηρετούντες την αξιοπρέπεια του Έθνους που δυστυχώς δεν βλέπουν και δεν ακούνε τίποτα απολύτως. Και αναρωτιέσαι: μετατράπηκε η Δικαιοσύνη σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ; Δεν εξασφαλίζει πλέον την ευνομία η Δικαιοσύνη; Ευνουχίστηκε και δεν εκπληρώνει τον θεσμικό της ρόλο ή πλέον δεν υφίσταται ως θεσμός;
Όταν μεσούσης της πεφωτισμένης Δεσποτείας του Φρειδερίκου Β' του Μέγα (1712- 1786) της Πρωσίας, ο πρώσος χωρικός με την παροιμιώδη φράση του: «Υπάρχουν Δικαστές στο Βερολίνο»... εξέφραζε τη βεβαιότητά του για τη Νομιμότητα στο κράτος του και παρέπεμπε στους «Φύλακες του Νόμου», δυόμισι αιώνες μετά παραμένει απορίας άξιο αν ο σημερινός απλός Έλληνας Πολίτης έχει αυτήν τη βεβαιότητα και αυτήν τη δυνατότητα...«Υπάρχουν άραγε Δικαστές στην Αθήνα;» Υπάρχουν «Φύλακες του Νόμου»; Υπάρχει Νομιμότητα στο λυκαυγές του 21ου αιώνα μ.Χ.;
Και την ώρα που όλα αυτά συμβαίνουν, επίορκοι θρησκευτικοί ποιμένες, ανίκανοι και αδιάφοροι γραφειοκράτες και οικουμενιστές Αρχιερείς και ιερείς πρωτοστατούντος του σκοτεινού Αρχιεπισκόπου κυρίου Ιερώνυμου Β’ (κατά κόσμο Ιωάννη Λιάπη), συνασπισμένοι, εξηρτημένοι και σιτιζόμενοι στα πρυτανεία της εξουσίας είναι όλοι με τον τρόπο τους συνένοχοι σε μια προσπάθεια ψυχοπνευματικής καθυπόταξης του Λαού. Η Νεοταξική «οικουμενιστική» αντίληψη, έχει «φωλιάσει» για τα καλά στους κόλπους της εκκλησίας, την ώρα μάλιστα που η προσπάθεια για τη διάλυση του εθνικού κορμού, συνεχίζεται φέρνοντας την χώρα πίσω στον σκοτεινό Μεσαίωνα.
Η απονευρωμένη ιδεολογικά Ιεραρχία και κατ’ επέκταση η εκκλησία έχει βέβαια την δική της πολιτική την οποία εμείς οι λαϊκοί, πολλές φορές, δεν δυνάμεθα να κατανοήσουμε. Άλλοτε έχει Αγιορείτικη πολιτική, άλλοτε Φαναριώτικη και θέλοντας να τα έχει καλά με όλους παραβλέπει τις αυθαιρεσίες της κοσμικής εξουσίας ωσάν ο ρόλος της Εκκλησίας να είναι αποκλειστικώς η τέλεση γάμων και βαπτίσεων! Ωσάν ο ρόλος της Εκκλησίας να είναι αποκλειστικώς η ελεημοσύνη και το πρόβλημα να είναι το πόσα συσσίτια και το πόσες μερίδες φαγητού θα μοιράσει στους απόρους καθ’ ον χρόνο η Ελλάδα μας μετατρέπεται μπροστά στα μάτια μας σε ισλαμική χώρα. Σύντομα θα ακούγεται η φωνή του μουεζίνη από το τέμενος στον Βοτανικό ενώ οι καμπάνες των εκκλησιών θα έχουν πλέον σιγήσει.
Ζούμε υπό ΚΑΤΟΧΗ και το Γένος ΧΑΝΕΤΑΙ, Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς! Η πολεμική ιαχή του Σαμουήλ στο Κούγκι και του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι αντηχεί στο πέρασμα του χρόνου και σας καλεί σε νέα ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ!! Εμπρός λοιπόν στις επάλξεις!!
Είναι αδιανόητο όμως, οι όποιες αρχές να αδυνατούν να προστατεύσουν την κοινωνία. Συνειδητοποιήσαμε ότι πλέον είμαστε ανυπεράσπιστοι και ζούμε υπό καθεστώς ανελευθερίας εν μέσω μιάς γενικευμένης ανασφάλειας αφού η μέριμνα της πολιτείας για τον Έλληνα πολίτη είναι προκλητικά ελλειμματική και η περιφρόνηση του ελληνικού λαού βαθειά οπότε μας έρχεται στην μνήμη η φράση του Ρωμαίου ποιητή Decimus Junius Juvenalis: «quis custodiet ipsos custodes», «ποιός θα μας φυλάξει από τους φύλακες»;
Και σήμερα, εδώ στην Ελλάδα των αφυδατωμένων ιδανικών, σε μια πατρίδα που βάλλεται πανταχόθεν, το μήνυμα του Ιπποκράτη, επιστολέα του Σπαρτιάτη ναυάρχου Μίνδαρου μετά από την νίκη του Αλκιβιάδη στην Κύζικο καθίσταται επίκαιρο: «Έρρει τα κάλα. Μίνδαρος απεσσύα. Πεινώντι τώνδρες. Απορίομες τι χρη δραν!» «Τα πλοία καταστράφηκαν. Ο Μίνδαρος σκοτώθηκε. Οι άνδρες πεινούν. Αναρωτιόμαστε τι να κάνουμε!» Ξενοφώντος Ελληνικά: 1, 23-24. Τί θα κάνουμε λοιπόν, ώ Έλληνες;
Το 1989 πανηγυρίζαμε όλοι την κατεδάφιση του τείχους του Βερολίνου. Οι ανόητοι!!! Δεν βλέπαμε τον Πανγεμανισμό, το αυγό του φιδιού που εκκολάπτετο στον κόρφο μας…Τώρα ανδρώθηκε και αποδεικνύει ξανά, τι κρύβεται, διαχρονικά στο αίμα του.
Υπό τέτοιες επομένως συνθήκες, εμείς οι πολίτες οι προδομένοι από ολιγομελή ομάδα επίορκων διεφθαρμένων πολιτικών δολοφόνων, οι οποίοι δολίως οδήγησαν και οδηγούν την ΕΛΛΑΔΑ στην χρεοκοπία και στον αφανισμό απολαμβάνοντας ηδονικά την οσμή που αναδύεται από τα κρεματόρια του Διεθνούς Σιωνισμού που από αιώνων ευαγγελίζεται την εξαφάνιση του Ελληνικού Έθνους δεν έχουμε άλλο δρόμο μπροστά μας από την πάλη και τον αγώνα εναντίον του εξανδραποδισμού της Ελλάδας μας.
Δεν έχουμε άλλο καιρό για χάσιμο για να ψέλνουμε στο μέλλον την από το 1453 ρήση: «Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι». Χρόνος δεν υπάρχει για καθυστερήσεις ούτε στη λήψη των αποφάσεων ούτε στην υλοποίησή τους. Το αύριο απέχει μόλις μια ανάσα. Αν δεν πάρουμε τώρα αυτή την ανάσα, τώρα, το μέλλον είναι μακριά. Οφείλουμε τώρα να χτυπηθούμε με αυτούς που μας προσβάλλουν και προκαλούν την κοινωνία μας. Η αντίθετη στάση, απλώς μας σκάβει το λάκκο ακόμα βαθύτερα. Εκτός των τειχών του Ελληνισμού και κοιτώντας την Ελληνική Κοινωνία τα πράγματα είναι ζοφερά. Η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική αφού για όλα φταίει ο κακός Έλληνας, ο ακαμάτης, ο νότιος, ο pig….ο…ο…Δεν φταίει άραγε η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των οίκων αξιολόγησης; Εγώ βέβαια μέχρι τώρα γνώριζα μόνο τους οίκους ανοχής…. και τώρα έμαθα πως η ύπαρξη της χώρας μου επαφίεται στο καινούριο τούτο φρούτο της εποχής «προϊόν» τόσο «πρόστυχο» που προκαλεί αποστροφή και αηδία!!!
Το «φτάνει πιά...» που ξεπηδά από το στόμα του αγανακτισμένου Λαού επιβάλλει την συσπείρωση όλων των Ελλήνων, όλων εκείνων οι οποίοι πιστεύουν στα Μεγάλα πεπρωμένα της Φυλής μας, στην υπόσταση και στα απαράγραπτα δικαιώματα του Έθνους μας που αποτελούν τον λόγο της υπάρξεώς μας. Καθίσταται επιτακτική πλέον η Προάσπιση Βωμών και Εστιών.
Καλούμε λοιπόν τους Έλληνες, που σκορπίζουν στο πέρασμα των αιώνων το φως, το εκτυφλωτικό φως της γνώσης και του πολιτισμού, να δούνε πέρα από τον κουρνιαχτό της παγκοσμιοποίησης, να οραματισθούν γι’ αυτούς, να θυμηθούν ποιοί είναι και ποιό είναι το χρέος τους προς τον εαυτό τους, προς τις επερχόμενες γενεές και προς το Έθνος τους. Καλούμε τους Έλληνες να πάψουν να είναι το θύμα ή το ψώνιο, να γίνουν ξανά οι μπροστάρηδες και να φέρουν ανάποδα την ανθρωπότητα. Η αυγή μιάς καινούριας ημέρας θα φωτίσει τα ερείπια του κατεστραμμένου κόσμου μας. Αρκεί να το θελήσουμε!!
Ας αρχίσουμε τον αγώνα μας τώρα, από αυτή την στιγμή, διατηρώντας ως σύμβολο τη γαλανόλευκη….ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΖΥΓΟ ΤΩΡΑ. Τώρα!!! Τώρα ή ποτέ!!! ΚΙ ΑΣ ΓΙΝΕΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΔΡΑΣΗ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥΣ.
ΕΛΛΗΝΕΣ! Αυτή η χώρα σας ανήκει. Δεν ανήκει σε καμία Deutsche Telekom, σε κανένα «βαρόνο» της οικονομίας και σε κανένα «επενδυτή» του real estate. Είναι το οικόπεδό σας στον κόσμο. Δεν πρόκειται να βρείτε άλλο. Ούτε θα νιώσετε πουθενά αλλού «σπίτι». Οι γεμάτες από Ελλάδα γεύσεις, μυρωδιές και εικόνες πάντα θα σας στοιχειώνουν. Κι αν φιλοδοξείτε διεθνείς καριέρες, ρωτήστε γι’ αυτούς που σάπισαν τα κόκκαλά τους στην ξενιτειά και άφησαν τελευταία επιθυμία να ταφούν στην πατρίδα. Ο λόγος, εδώ και 20.000 χρόνια, λέγεται νόστος και δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα. Αλλά
η Ελλάδα θέλει προστασία από τους επίδοξους καταπατητές. Γι’ αυτό, με όλη τη δύναμη της ψυχής σας, πάμε να τους σαρώσουμε. Να αναχαιτίσουμε οριστικά τις ορδές των εισβολέων των οικονομικών τρομοκρατών της Νέας Τάξης που, με πρόθυμους την Λερναία Ύδρα των εκάστοτε αργυρώνητων ταγών, που ως όργανα και έρμαια της Νεοποχίτικης παγκόσμιας διακυβέρνησης του σιωνιστικού λόμπυ, σκηνοθέτησαν την από ετών ηθική, πνευματική, πολιτισμική και οικονομική κατάρρευση του ελληνικού Έθνους που ζει πλέον το δικό του ολοκαύτωμα.
ΕΛΛΗΝΕΣ! Όπου και αν ευρίσκεστε ακούστε τη φωνή μας!!! Έλληνες εμπρός, γκρεμίστε την δικτατορία των διεφθαρμένων!!! Νύν υπέρ πάντων ο αγών!
Οδυσσέας Τηλιγάδας