Θάνος Τζήμερος: «Είμαι ο πολιτικός της διπλανής πόρτας»

Μία από τις εκπλήξεις των εκλογών της 6ης Μαΐου, ο Θάνος Τζήμερος, ιδρυτής του κόμματος Δημιουργία, Ξανά!, αυτοσυστήνεται και παρουσιάζει τις θέσεις του για την Ελλάδα αλλά και για το πολιτικό σύστημα. Επίσης αποκαλύπτει τις προθέσεις του όσον αφορά τα σενάρια συνεργασίας, προεκλογικά και μετεκλογικά.

Ποιος είναι ο... κύριος 2,15%;

Ο πολιτικός της διπλανής πόρτας. Ένας άνθρωπος που είχε τις απόψεις του, είχε πολιτική σκέψη, φρόντιζε να είναι ενημερωμένος πολίτης, με δράση σε τοπικό επίπεδο. Αλλά δεν είχα καμία κομματική ανάμειξη. Ακριβώς επειδή είχα πολιτική σκέψη, θεωρούσα ότι τα κόμματα λειτουργούν ως παρασιτικοί οργανισμοί, με μοναδικό ζητούμενο τη νομή της εξουσίας, χωρίς ιδεολογία, προγράμματα και έγνοια για την Ελλάδα. Σαν μαγαζιά που θέλουν να συντηρηθούν εις βάρος των άλλων.

Αφού, όπως είπατε, τα κόμματα λειτουργούν ως παρασιτικοί οργανισμοί, γιατί αποφασίσατε να κάνετε άλλο ένα κόμμα;

Γιατί αυτή η εποχή κατέρρευσε. Υπάρχουν πάρα πολλοί πολίτες –ούτε εμείς φανταζόμασταν πόσοι– που θέλουν μια άλλη Ελλάδα.

Ποιο είναι το προφίλ των 136.000 ψηφοφόρων σας;

Είναι σκεπτόμενοι πολίτες. Θα μου πείτε, βέβαια, «τι πάει να πει αυτό; Οι άλλοι δεν σκέπτονται;». Εν πάση περιπτώσει, εκφράζουμε τους ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται για τη συντεχνία τους και τον εαυτό τους, αλλά έχουν καταλάβει ότι το κοινό συμφέρον είναι μέσα από μια Ελλάδα που προοδεύει.

Μετά τις εκλογές δηλώσατε ότι «η σιωπηλή πλειοψηφία απέκτησε φωνή». Πλειοψηφία με 2%; Δεν υπάρχει αντίφαση εδώ;

Είναι το 2% από το μόλις 5% που έμαθε για μας. Είναι οι μισοί απ’ όσους μας ξέρουν. Αυτό δείχνει μια δυναμική. Αν μάλιστα οι εκλογές δεν γίνονταν σε συνθήκες πόλωσης, το ποσοστό μας δεν θα ήταν απλώς διψήφιο, θα ήταν πολύ μεγάλο.

Δεν φοβάστε όμως ακόμα μεγαλύτερη πόλωση στις εκλογές του Ιουνίου;

Βεβαίως. Το μπόνους των 50 εδρών και οι άλλες διατάξεις αυτού του διαστροφικού νόμου σού επιτρέπουν να πεις ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί, ότι υπάρχει συγκεκαλυμμένη δικτατορία. Ναι, φοβάμαι την πόλωση, θεωρώ ωστόσο ότι υπάρχουν αρκετοί γενναίοι ψηφοφόροι που θέλουν να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Εμείς μετά τις εκλογές, αν μπούμε στη Βουλή –που όλα δείχνουν ότι θα το καταφέρουμε–, θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης και θα συνεργαστούμε με κάθε κυβέρνηση που έχει ουσιαστική ευρωπαϊκή πολιτική. Ακόμη κι αν τα κόμματα που θα την αποτελούν είναι παρασιτικοί οργανισμοί. Και τα κόμματα αυτά θα πρέπει να βρουν γρήγορα το δρόμο της αυτοκάθαρσης. Για μας, ωστόσο, το μείζον είναι η σωτηρία της Ελλάδας, και αν μετά τις εκλογές γίνει μια κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ –πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αθροίζουν 151 έδρες τα τρία αυτά κόμματα μετά τις εκλογές– εμείς θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης.

Διαφορές πολιτικής κουλτούρας

Τις τελευταίες μέρες ακούμε για γάμους και αρραβώνες μεταξύ κομμάτων. Κι εσείς είχατε αφήσει ανοιχτό ένα παράθυρο συνεργασίας με τη Δράση. Τώρα συζητάτε με κάποιον; Με τον Σ. Μάνο; Με την κ. Μπακογιάννη;

Εμείς συζητούσαμε, μετ’ επιτάσεως μάλιστα, και πριν από τις εκλογές, γιατί θεωρούσαμε ότι οι μεταρρυθμιστικές φωνές έπρεπε να εκπροσωπηθούν στη Βουλή. Όμως στην πορεία διαπιστώσαμε ότι η ουσία δεν είναι στο τι λένε τα κόμματα στα προγράμματά τους, αλλά στο πώς σκέπτονται οι άνθρωποι στα κόμματα, πώς βλέπουν την πολιτική τους επιβίωση. Είδαμε τεράστιες διαφορές πολιτικής κουλτούρας. Ακριβώς επειδή εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί. Η κουλτούρα μας δεν έχει καμία σχέση με την κουλτούρα των άλλων, της Δημοκρατικής Συμμαχίας και της Δράσης συμπεριλαμβανομένων. Κάποια ονόματα δεν πείθουν, καλώς ή κακώς, τον κόσμο.

Όπως;

Η κ. Μπακογιάννη θεωρώ ότι είναι μέρος του πολιτικού συστήματος που μας έφτασε ως εδώ. Εγώ μπορεί να εκτιμώ τις πολιτικές ικανότητές της ή να θεωρώ ότι οι γνωριμίες της στην Ευρώπη θα είναι χρήσιμες για την Ελλάδα, ωστόσο ο κόσμος έχει τα δικά του κριτήρια και ο πολιτικός πρέπει να τα λαμβάνει υπόψη του. Ο κόσμος λέει, φέρ’ ειπείν, «αυτά τα πολύ ωραία μεταρρυθμιστικά που λες θα έπρεπε να τα είχες πει στην κυβέρνηση Καραμανλή».

Αυτόνομη κάθοδος, εκτός αν...

Ακούγεται η άποψη ότι η βασική εντολή που έδωσαν οι πολίτες την 6η Μαΐου ήταν «συνεργαστείτε». Αν είναι έτσι, γιατί δεν συνεργάζεστε προεκλογικά με κάποιο άλλο κόμμα; Μήπως προδίδει αλαζονεία η στάση αυτή;

Όχι. Εμείς είμαστε νεοπαγές κόμμα, και αν ήταν να συνεργαστούμε, θα πηγαίναμε σε κάποιο από τα υπάρχοντα κόμματα. Εμείς είμαστε πολίτες ακόμα. Δεν είμαστε πολιτικοί του κομματικού συστήματος. Θεωρούμε δε ότι όλα τα κόμματα έχουν μερίδιο ευθύνης, και κυρίως δεν έχουν μηχανισμούς εξυγίανσης. Δεν άκουσα να λένε κάτι για τις βουλευτικές συντάξεις, αλλά και για κάθε σύνταξη στα αιρετά αξιώματα.

Συμπερασματικά, η Δημιουργία, Ξανά! δεσμεύεται για αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές;

Ναι, αυτό είναι το σχέδιό μας. Αν κάποιες συζητήσεις ευοδωθούν, ενδεχομένως να ισχύσει κάτι άλλο.

Με ποιους, λοιπόν, γίνονται αυτές οι συζητήσεις και σε ποια φάση βρίσκονται;

Η προσέγγιση γίνεται με τη Δράση του Στέφανου Μάνου. Και με τους Οικολόγους έχουμε συζητήσει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ανοησίες

Για τις θέσεις σας τώρα. Είστε επιχειρηματίας, έχετε ταχθεί υπέρ του μνημονίου...

Και τα δύο που είπατε ισχύουν και δεν ισχύουν. Τώρα είμαι ένας μικρός επιχειρηματίας και στο παρελθόν υπήρξα εργαζόμενος και ελεύθερος επαγγελματίας. Και όταν ήμουν φοιτητής μάζευα αχλάδια στα χωράφια. Δουλεύω από 17 ετών. Όσον αφορά το μνημόνιο τώρα, δεν είμαι υπέρ, όπως δεν μπορώ να είμαι και κατά. Με κάποιες από τις προβλέψεις του μνημονίου συμφωνώ, με άλλες όχι, αλλά ποτέ δεν έγινε σοβαρή κουβέντα. Είναι πολλά αυτά που το μνημόνιο μας υποχρεώνει να κάνουμε και θα έπρεπε να είχαμε κάνει μόνοι μας εδώ και χρόνια. Ψέγω επίσης την τρόικα, γιατί δεν έκανε τίποτα, παρότι έβλεπε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά κι εκείνη της συνεργασίας, δεν εφάρμοζαν τίποτα ουσιαστικά, αντιθέτως επιτίθεντο με λύσσα κατά της μεσαίας τάξης φορολογώντας ό,τι κινείται και ό,τι δεν κινείται. Είναι δηλαδή και λάθος συνταγή και λάθος εφαρμογή. Το βασικό λάθος βαρύνει πάντως τις ελληνικές κυβερνήσεις. Δείτε πώς ξεκίνησε: Όταν φάνηκε ότι δεν μπορούμε πια να δανειστούμε, ήρθε η τρόικα και μας ρώτησε «Δεν έχετε μια λύση για το σπίτι σας που γκρεμίζεται;» και μας έδωσε τις δικές της προτάσεις. Είναι όμως λογικό ένας ξένος να μην ξέρει την ελληνική κατάσταση τόσο καλά όσο ο Έλληνας. Θα έπρεπε να είχαμε αντιπροτάσεις. Επομένως δεν είμαι μνημονιακός, όπως δεν είμαι και αντιμνημονιακός, και θεωρώ ότι αυτός ο διαχωρισμός γηπεδικής μορφής είναι χαρακτηριστικός του επιπέδου της πολιτικής συζήτησης. Το μνημόνιο δείχνει τη γύμνια του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Και σε όσους λένε πως θα το καταργήσουν απαντώ: «Μαζί σας! Τι αντιπροτείνετε όμως;». Δεν μπορεί η αντιπρόταση να είναι αυτές οι απίστευτες ανοησίες που ακούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ, π.χ. για τη φορολόγηση του τζίρου των επιχειρήσεων. Οι άνθρωποι αυτοί, από την κατάληψη του λυκείου Αμπελοκήπων, έφτασαν να διατυπώνουν πολιτικό λόγο. Και ο κόσμος, φοβισμένος όπως είναι, ακούγοντας κάποιον να του πουλάει ελπίδα είναι έτοιμος να δεχτεί οτιδήποτε. Αλλά δεν εφαρμόζονται τα πράγματα αυτά.

http://www.citypress.gr/freesunday/index.html?action=article&article=3441