Μπορεί να είναι γνωστοί για την αδυναμία τους στα κόκαλα, στην πραγματικότητα όμως οι σύγχρονοι σκύλοι οφείλουν τη μετεξέλιξή τους από τον λύκο στο… άμυλο!
Σουηδοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλας εντόπισαν στους σκύλους πολυάριθμα γονίδια τα οποία συνδέονται με τον μηχανισμό του μεταβολισμού αμυλούχων τροφών.
Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature», τα νέα ευρήματα έρχονται να υποστηρίξουν τη θεωρία ότι κάποιοι σκύλοι προέρχονται από λύκους οι οποίοι ζούσαν κοντά σε ανθρώπινους οικισμούς και αναζητούσαν τροφή σε απομεινάρια που πετούσαν οι αγρότες και τα οποία περιείχαν σιτάρι και άλλες αμυλούχες τροφές.
Οι εξελικτικές θεωρίες
Μέχρι στιγμής, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πότε ακριβώς ξεκίνησε η στενή σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στον σκύλο. Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι η εντυπωσιακή σχέση «εξάρτησης» ξεκίνησε πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Μια από τις επικρατούσες εξελικτικές θεωρίες, θέλει τους σύγχρονους σκύλους να προέρχονται από λύκους που είχαν εξημερώσει οι κυνηγοί και χρησιμοποιούσαν ως συντρόφους στις κυνηγετικές εξορμήσεις τους και ως φύλακες.
Άλλη θεωρία πάλι, υποστηρίζει ότι η εξημέρωση του λύκου ξεκίνησε όταν το άγριο ζώο άρχισε να κλέβει απομεινάρια τροφής από οικισμούς και κατέληξε να ζει κοντά στον άνθρωπο μόνιμα προκειμένου να βρίσκει πιο εύκολα τροφή.
«Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι όταν οι άνθρωποι αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε συγκεκριμένο σημείο λόγω της καλλιέργειας της γης, άρχισαν να συσσωρεύουν απομεινάρια τροφών γύρω από τους οικισμούς τους. Αυτό αποτέλεσε νέα πηγή τροφής για άγρια ζώα όπως ο λύκος, ο οποίος σιγά-σιγά έγινε ο «σκύλος» των προγόνων μας» εξηγεί ο δρ Ερικ Αξελσον.
«Για τον λόγο αυτόν, πιστεύουμε ότι τα ευρήματά μας εντάσσονται στο πλαίσιο της δεύτερης θεωρίας και δείχνουν ότι η εξέλιξη του σκύλου από τον λύκο οφείλεται στα συγκεκριμένα απομεινάρια τροφών» προσθέτει ο επιστήμονας.
Η ενδιαφέρουσα μελέτη
Οι Σουηδοί ερευνητές εξέτασαν γενετικό υλικό σκύλων 50 διαφορετικών σύγχρονων φυλών (από κόκερ σπάνιελ μέχρι γερμανικό ποιμενικό). Στη συνέχεια συνέκριναν τα στοιχεία του DNA τους με 12 είδη λύκων από ολόκληρο τον πλανήτη και εξέτασαν τις διαφορές.
Εντόπισαν λοιπόν, 36 περιοχές με περισσότερα από 100 γονίδια, που αφορούν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και στον μηχανισμό μεταβολισμού αμυλούχων τροφών και τα οποία, κατά τους ειδικούς, σχετίζονται με την εξημέρωση του σκύλου.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, φαίνεται ότι οι σκύλοι φέρουν συγκριτικά με τους λύκους πολύ περισσότερα γονίδια που κωδικοποιούν τα απαιτούμενα ένζυμα για τη διάσπαση αμυλούχων τροφών.
«Οι λύκοι φέρουν επίσης τέτοια γονίδια, όμως ακριβώς λόγω της διατροφής τους δεν τα χρειάζονται στον ίδιο βαθμό με τους σκύλους» επισημαίνει ο δρ Αξελσον.
«Στην περίπτωση των λύκων, εντοπίσαμε μόλις ένα αντίγραφο του γονιδίου της αμυλάσης σε κάθε χρωμόσωμα. Αντίθετα, στους σκύλους βρήκαμε από δύο έως 15 αντίγραφα του εν λόγω γονιδίου. Κατά μέσο όρο, δηλαδή, ο σκύλος φάνηκε να έχει περί τα επτά και πλέον αντίγραφα του γονιδίου περισσότερα σε σχέση με τον λύκο. Κάτι τέτοιο, υποδεικνύει ότι ο σκύλος βρίσκεται σε ευνοϊκότερη θέση ως προς την εκμετάλλευση της θρεπτικής αξίας των αμυλούχων τροφών συγκριτικά με τον άγριο “ξάδερφό” του», καταλήγει ο επιστήμονας.
ΠΗΓΗ: tovima.gr
Σουηδοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλας εντόπισαν στους σκύλους πολυάριθμα γονίδια τα οποία συνδέονται με τον μηχανισμό του μεταβολισμού αμυλούχων τροφών.
Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature», τα νέα ευρήματα έρχονται να υποστηρίξουν τη θεωρία ότι κάποιοι σκύλοι προέρχονται από λύκους οι οποίοι ζούσαν κοντά σε ανθρώπινους οικισμούς και αναζητούσαν τροφή σε απομεινάρια που πετούσαν οι αγρότες και τα οποία περιείχαν σιτάρι και άλλες αμυλούχες τροφές.
Οι εξελικτικές θεωρίες
Μέχρι στιγμής, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πότε ακριβώς ξεκίνησε η στενή σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στον σκύλο. Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι η εντυπωσιακή σχέση «εξάρτησης» ξεκίνησε πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Μια από τις επικρατούσες εξελικτικές θεωρίες, θέλει τους σύγχρονους σκύλους να προέρχονται από λύκους που είχαν εξημερώσει οι κυνηγοί και χρησιμοποιούσαν ως συντρόφους στις κυνηγετικές εξορμήσεις τους και ως φύλακες.
Άλλη θεωρία πάλι, υποστηρίζει ότι η εξημέρωση του λύκου ξεκίνησε όταν το άγριο ζώο άρχισε να κλέβει απομεινάρια τροφής από οικισμούς και κατέληξε να ζει κοντά στον άνθρωπο μόνιμα προκειμένου να βρίσκει πιο εύκολα τροφή.
«Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι όταν οι άνθρωποι αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε συγκεκριμένο σημείο λόγω της καλλιέργειας της γης, άρχισαν να συσσωρεύουν απομεινάρια τροφών γύρω από τους οικισμούς τους. Αυτό αποτέλεσε νέα πηγή τροφής για άγρια ζώα όπως ο λύκος, ο οποίος σιγά-σιγά έγινε ο «σκύλος» των προγόνων μας» εξηγεί ο δρ Ερικ Αξελσον.
«Για τον λόγο αυτόν, πιστεύουμε ότι τα ευρήματά μας εντάσσονται στο πλαίσιο της δεύτερης θεωρίας και δείχνουν ότι η εξέλιξη του σκύλου από τον λύκο οφείλεται στα συγκεκριμένα απομεινάρια τροφών» προσθέτει ο επιστήμονας.
Η ενδιαφέρουσα μελέτη
Οι Σουηδοί ερευνητές εξέτασαν γενετικό υλικό σκύλων 50 διαφορετικών σύγχρονων φυλών (από κόκερ σπάνιελ μέχρι γερμανικό ποιμενικό). Στη συνέχεια συνέκριναν τα στοιχεία του DNA τους με 12 είδη λύκων από ολόκληρο τον πλανήτη και εξέτασαν τις διαφορές.
Εντόπισαν λοιπόν, 36 περιοχές με περισσότερα από 100 γονίδια, που αφορούν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και στον μηχανισμό μεταβολισμού αμυλούχων τροφών και τα οποία, κατά τους ειδικούς, σχετίζονται με την εξημέρωση του σκύλου.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, φαίνεται ότι οι σκύλοι φέρουν συγκριτικά με τους λύκους πολύ περισσότερα γονίδια που κωδικοποιούν τα απαιτούμενα ένζυμα για τη διάσπαση αμυλούχων τροφών.
«Οι λύκοι φέρουν επίσης τέτοια γονίδια, όμως ακριβώς λόγω της διατροφής τους δεν τα χρειάζονται στον ίδιο βαθμό με τους σκύλους» επισημαίνει ο δρ Αξελσον.
«Στην περίπτωση των λύκων, εντοπίσαμε μόλις ένα αντίγραφο του γονιδίου της αμυλάσης σε κάθε χρωμόσωμα. Αντίθετα, στους σκύλους βρήκαμε από δύο έως 15 αντίγραφα του εν λόγω γονιδίου. Κατά μέσο όρο, δηλαδή, ο σκύλος φάνηκε να έχει περί τα επτά και πλέον αντίγραφα του γονιδίου περισσότερα σε σχέση με τον λύκο. Κάτι τέτοιο, υποδεικνύει ότι ο σκύλος βρίσκεται σε ευνοϊκότερη θέση ως προς την εκμετάλλευση της θρεπτικής αξίας των αμυλούχων τροφών συγκριτικά με τον άγριο “ξάδερφό” του», καταλήγει ο επιστήμονας.
ΠΗΓΗ: tovima.gr