Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο στα αγροτεμάχια;

Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο στα αγροτεμάχια;

Η φορολόγηση των αγροτεμαχίων απασχόλησε το τελευταίο διάστημα την κυβέρνηση, με προφανή σκοπό και στόχο την αφαίμαξη για μια ακόμη φορά της Ελληνικής κοινωνίας. Θεμιτό βέβαια και πρέπον, θα πει κανείς, είναι να φορολογείται η ακίνητη περιουσία όλων των Ελλήνων, αναλογικά και δίκαια.
Όμως προφανώς και δεν συμβαίνει αυτό, αν κρίνουμε από τα σενάρια που κατά καιρούς ακούγονται και διαρρέουν, για το ζήτημα. Διαβάζουμε πως, «πέτρα του σκανδάλου παραμένει η φορολόγηση των κατ΄ επάγγελμα αγροτών», κάτι που απ’ ότι φαίνεται δεν θα γίνει τελικά. Όμως τίθενται εδώ μια σειρά από ερωτήματα και προβληματισμούς. Το «μάρμαρο» τελικά θα πληρώσουν οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες, συλλήβδην χωρίς εισοδηματικά ή άλλα κριτήρια, όπως εκείνο της πραγματικής αξίας ή της οικονομικής απόδοσης του αγροτεμαχίου; Γιατί δεν πρέπει να πληρώσουν οι κάτοχοι μεγάλων εκτάσεων, και συνεπώς με αρκετά μεγάλο εισόδημα, κατά κύριο επάγγελμα αγρότες; Παράδειγμα, ένας αγρότης, κάτοχος 500 στρεμμάτων παραγωγικών αγροτεμαχίων, με «δικαιώματα» (αφορολόγητες επιδοτήσεις) 50.000 €, και άλλα εισοδήματα, πιθανώς από παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με φωτοβολταϊκά, αλλά και την αγροτική του παραγωγή, δεν θα πληρώσει καθόλου φόρο για τα χωράφια του. Απεναντίας ένας μισθωτός με 10.000 € εισόδημα και 50 στέμματα, μη παραγωγικά και ανοίκιαστα χωράφια, θα πληρώσει πιθανώς πάνω από 500 € φόρο! Τι είδους «φορολογική δικαιοσύνη» είναι αυτή, εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι…
Καταλαβαίνω, ως παλιός αγρότης-παραγωγός, την ανάγκη για στήριξη της υπαίθρου και των Ελλήνων αγροτών, αλλά με ποιο τρόπο; Απαλλάσσοντας από τη φορολογία ή δίνοντας κίνητρα και κατευθύνσεις, ώστε να καταστεί η Ελληνική γη παραγωγική, η ελληνική αγορά να έχει επάρκεια ποιοτικών ντόπιων αγροτικών προϊόντων και κυρίως, ο αγρότης ικανοποιητικό εισόδημα;
Ας καταλάβουν οι κυβερνώντες, αν δεν το ξέρουν ήδη, πως η ληστρική επιδρομή σε εισοδήματα «συνήθων υποζυγίων» έχει ημερομηνία λήξης! Δεν μπορεί να πληρώνει πάντα ο μισθωτός και ο συνταξιούχος, που στην προκειμένη περίπτωση είχε την «ατυχία» να κληρονομήσει από την οικογένειά του ή να «επενδύσει» σε κάποια μέτρα γης, χωρίς πραγματική ή παραγωγική αξία σήμερα.
Γι αυτούς τους λόγους θα πρέπει να υπάρξουν εισοδηματικά και άλλα κριτήρια, ώστε τελικά να μην επιβαρυνθούν οι ασθενείς οικονομικά τάξεις και το σύστημα φορολόγησης των ακινήτων αυτών να μην είναι δυσβάστακτο, όπως όλα τα υπόλοιπα.
Εκτός αν πιστέψουμε σε σενάρια συνωμοσιολογικά και η φορολόγηση των αγροτεμαχίων δεν σκοπεύει τελικά στην είσπραξη εσόδων, αλλά στη μείωση του ποσοστού ιδιοκτησίας των Ελλήνων, κάτι που ενισχύεται και από το φημολογούμενο «ξεπάγωμα» των πλειστηριασμών ακινήτων που μελετά η κυβέρνηση. Ίδωμεν.


Δ.Κ.