«Της θάλασσας τα θέλγητρα», «Του Αριστείδη Πετρόπουλου, της πέννας του τα θέλγητρα»

Ένα εξαιρετικό κείμενο του Γιώργου Σμοκοβίτη που αναφέρεται στον συντοπίτη μας Αριστείδη Χρ. Πετρόπουλο, το «Σκαρμιτσιώτη» συγγραφέα, από τους πιο αγαπητούς ανθρώπους τούτου του τόπου, που πριν λίγες μέρες «έφυγε» για το πιο μακρινό του ταξίδι στις θάλασσες της αιωνιότητας.

Είναι συγκινητικό πως το αφιέρωμα-κριτική στο βιβλίο του Αριστείδη Πετρόπουλου «Της θάλασσας τα θέλγητρα», γράφτηκε μόλις δύο μέρες πριν το θάνατο του συγγραφέα.

“Της θάλασσας τα θέλγητρα”
      “Του Αριστείδη Πετρόπουλου, της πέννας του τα θέλγητρα”

    Για τον φίλο Αριστείδη, κάθε φίλος του τυχερός, αφού σε αυτούς πρώτα στέλνει χωρίς καθυστέρηση απόλαυσης τους τα “θέλγητρα της πέννας του”, οι ευχαριστίες μου για όσα  γράφει .
    Έγραψα κι' άλλοτε για τον παραμυθά της θάλασσας. Που μας μπερδεύει ποιά αλήθεια και γεγονότα ποιά φαντασία στα γραφτά του, “σαν σε όνειρο”, μόλις ξυπνάς.
    Αλλά άμα έχεις γεννηθεί με τη φλέβα του παραμυθά όσα και οτιδήποτε να πείς και να γράψεις σα ... παραμύθι τα λες και τα γράφεις. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου, ποιός άλλωστε τα κατάφερε. Έτσι , και στο βιβλίο του με τίτλο “Της θάλασσας τα θέλγητρα” μας ενημερώνει για όσα θέλει να μάθουμε γύρο από γεγονότα και “διαδικασίες” σχετικά με όσα αφορούν τους ναυτικούς ή πλοία ή τεχνολογίες ή γιορτές ή επετείους , “θαλασσινά πράματα” με την ακρίβεια του καλού δημοσιογράφου ή του ιστορικού αλλά πάντα με αυτό το “κάτι” τού παραμυθά , που ξεπερνά και τον ίδιο. Και ο αναγνώστης μαθαίνει με την ευχαρίστηση της παλιάς δοκιμασμένης μεθόδου, που μαθαίνουν τα πρώτα ωραία της ζωής τα παιδιά: Με το παραμύθι. Με ... “θαλασσινές περιπλανήσεις σαν να σε παίρνουν τα κύματα ενώ είσαι στην στεριά”.
           
                         ΓΙΩΡΓΟΣ   ΣΜΟΚΟΒΙΤΗΣ

Γιώργος Σμοκοβίτης

 Το παραπάνω κείμενο ταχυδρομήθηκε προς τον φίλο Αριστείδη, αλλά όταν έφθασε στον τόπο κατοικίας του ο ίδιος είχε φύγει ξαφνικά και παντοτινά σε τόπο που όποιος τον γνωρίζει είναι ανεπίστρεπτα αργά να τον γνωστοποιήσει σε οποιονδήποτε.
    Το τελευταίο εν ζωή βιβλίο του “της θάλασσας τα θέλγητρα”. Η τελευταία εν ζωή του γραμμένη “κριτική” η παραπάνω . Μαζί του πήρε και τη δική του πέννα μαζί με το μόνο από τη γη που παίρνει κάθε θνητός “στο...ταξίδι ... χωρίς τέλος και προορισμό...” , τη Ψυχή, τη δική του, όλα τ' άλλα εδώ τα αφήνει, τίποτα δεν έχει ανάγκη.
    Αγαθή Ψυχή , Καλός άνθρωπος, ντόμπρα ζωή, με της “θάλασσας τα θέλγητρα” στον Παράδεισό του Λεύτερος τώρα αρμενίζει .   
    Είτε σε πρόλαβαν είτε όχι οι ... “κριτικές” , λόγια για Δημιουργίες άλλων.  Δημιουργός εσύ ανάγκη δεν τις έχεις, όμως εμείς, οι γήινοι ακόμη, τις “σπονδές” δεν ξεχνάμε. Από καρδιάς ευχαριστίες για όσα και όπου είχαμε κοινή πορεία φίλε Αρίστο. Τελικά οι αναμνήσεις, καλές ή όχι όλη η ζωή μας, το παρόν μία στιγμή , μία “στιγμή” ήταν κι' αυτή που πέρασες στο ασύνορο μέλλον της ασύνορης θάλασσας του Ουράνιου Παραδείσου σου.

                                ΓΙΩΡΓΟΣ   ΣΜΟΚΟΒΙΤΗΣ