H βουλευτής Φθιώτιδας κα Ελένη Μακρή-Θεοδώρου ως μέλος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής συμμετείχε στο Παιδαγωγικό-πολιτικό συμπόσιο της Πανελλήνιας Ένωσης Νομικών & Πολιτικών Επιστημόνων (Π.Ε.Ν.Π.Ε.) με θέμα: « Η Παιδεία του Πολίτη στην υπηρεσία της Δημοκρατίας & της αντιμετώπισης της κρίσης Θεσμών & Αξιών». Στο πλαίσιο της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα την προηγούμενη Παρασκευή(07.06) στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, η κα Μακρή και οι συνομιλητές της στην β΄ τράπεζα του συμποσίου, κος Λ.Ρακιντζής, κος Η.Κουσκουβέλης και κος Α.Λιοναράκης, μετά τις τοποθετήσεις τους, συμμετείχαν στην δημόσια συζήτηση για την Πολιτειακή Παιδεία καταθέτοντας τις προτάσεις τους και ανταλλάσσοντας τις απόψεις τους σχετικά με τον ρόλο και την αναγκαιότητά της στο δημοκρατικό πολίτευμα.
Αποσπάσματα των τοποθετήσεων της βουλευτού:
«...Ισχυρό ρόλο στη διαμόρφωση μιας σωστής παιδείας παίζει οπωσδήποτε, η ποιότητα της γνώσης. Της γνώσης του ανθρώπου για τον άνθρωπο, για την ιστορία και τις κατακτήσεις του, για τις νίκες και τις ήττες του, για το περιβάλλον και τα μυστικά του, για την ίδια τη δημοκρατία. Η γνώση άλλωστε και η δημοκρατία έχουν μια διαλεκτική σχέση, βρίσκονται σε μια διαδικασία συνεχούς αλληλεπίδρασης• Η γνώση είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας, η δημοκρατία είναι ο σκοπός της γνώσης
…η παιδεία είναι η συνείδηση της δημοκρατίας. Αυτή δημιουργεί ανθρώπους που αναγνωρίζουν την προσωπικότητα του συνανθρώπου, που σέβονται την αξιοπρέπεια και την ευαισθησία του άλλου, που θεωρούν την ελευθερία τους ως προϋπόθεση της ελευθερίας του άλλου. Τα πλαίσια μιας παιδείας ελευθερίας, γίνεται σαφές ότι ξεκινούν από το σπίτι, συνεχίζονται στο σχολείο, στην εργασία, στις κοινωνικές σχέσεις. Γι’ αυτό είναι αδύνατη η διάπλαση ανθρώπων συνειδητά δημοκρατικών χωρίς την τήρηση των νόμων της κοινωνικής ζωής μέσα στην καθημερινή ζωή. Μόνο έτσι μπορεί η δημοκρατικότητα να γίνει καθημερινότητα, βίωμα, συνήθεια, ιδιότητα
…θα πρέπει να προσθέσουμε επίσης, την ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης και της κριτικής σκέψης των μαθητών, ώστε ως πολίτες, να συμμετέχουν ενεργά στα κοινά στα πλαίσια του δημοκρατικού πολιτεύματος, να διδάσκονται τον σεβασμό και την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος, να κατανοούν και να ερμηνεύουν τα εγχώρια και διεθνή πολιτικά γεγονότα, να αναπτύσσουν κριτική ικανότητα απέναντι στον τρόπο άσκησης της πολιτικής εξουσίας, να συνειδητοποιήσουν την αξία του διαλόγου, να γνωρίσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, να καλλιεργήσουν τα αισθήματα της ατομικής και κοινωνικής ευθύνης, κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης. Αδιαμφισβήτητα, τόσο οι δημοκρατικοί θεσμοί, όσο και οι δημοκρατικές αξίες, βρίσκονται ανάμεσα στις προτεραιότητες της ελληνικής πολιτείας και ανάμεσα σε αυτά που η ελληνική κοινωνία θεωρεί απαραίτητα να εμφυσήσει στα νεαρά μέλη της
…οι δημοκρατικές ευαισθησίες όλων μας πρέπει ωστόσο να αφυπνιστούν, καθώς φαινόμενα ακραίων καταστάσεων και συμπεριφορών αυξάνονται ραγδαία. Ιδιαίτερα το φαινόμενο του ρατσισμού αρχίζει να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, ενώ δεν περιορίζεται πλέον στις φυλετικές ή εθνικές διακρίσεις, αλλά έχει εξαπλωθεί και σε άλλες μορφές. Η εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι μετανάστες, οι πρώην φυλακισμένοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι ναρκομανείς, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, καταδεικνύει το μέγεθος του κοινωνικού ρατσισμού. Ο θρησκευτικός ρατσισμός και ο ρατσισμός κατά του γυναικείου φύλου αποτελούν επιπλέον εμφανείς ή άτυπες διακρίσεις σε βάρος αυτών κοινωνικών ομάδων. Πέρα όμως από τα ακραία φαινόμενα ρατσισμού, μπορούμε να διαπιστώσουμε το έλλειμμα της ανθρωπιστικής παιδείας και της πνευματικής φτώχειας -ορισμένων ομάδων ανθρώπων- σχεδόν σε καθημερινή βάση, παρατηρώντας τον τρόπο ομιλίας, δράσης, οδήγησης και κάθε άλλης απλής δραστηριότητας. Τα αίτια αυτών των συμπεριφορών σίγουρα είναι πολλά και πολύπλοκα, αλλά οι αξίες της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης και του σεβασμού πρέπει να αποτελούν πάντα την κοινή συνισταμένη στις σκέψεις και τις πράξεις κάθε άνθρωπου…»
Αποσπάσματα των τοποθετήσεων της βουλευτού:
«...Ισχυρό ρόλο στη διαμόρφωση μιας σωστής παιδείας παίζει οπωσδήποτε, η ποιότητα της γνώσης. Της γνώσης του ανθρώπου για τον άνθρωπο, για την ιστορία και τις κατακτήσεις του, για τις νίκες και τις ήττες του, για το περιβάλλον και τα μυστικά του, για την ίδια τη δημοκρατία. Η γνώση άλλωστε και η δημοκρατία έχουν μια διαλεκτική σχέση, βρίσκονται σε μια διαδικασία συνεχούς αλληλεπίδρασης• Η γνώση είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας, η δημοκρατία είναι ο σκοπός της γνώσης
…η παιδεία είναι η συνείδηση της δημοκρατίας. Αυτή δημιουργεί ανθρώπους που αναγνωρίζουν την προσωπικότητα του συνανθρώπου, που σέβονται την αξιοπρέπεια και την ευαισθησία του άλλου, που θεωρούν την ελευθερία τους ως προϋπόθεση της ελευθερίας του άλλου. Τα πλαίσια μιας παιδείας ελευθερίας, γίνεται σαφές ότι ξεκινούν από το σπίτι, συνεχίζονται στο σχολείο, στην εργασία, στις κοινωνικές σχέσεις. Γι’ αυτό είναι αδύνατη η διάπλαση ανθρώπων συνειδητά δημοκρατικών χωρίς την τήρηση των νόμων της κοινωνικής ζωής μέσα στην καθημερινή ζωή. Μόνο έτσι μπορεί η δημοκρατικότητα να γίνει καθημερινότητα, βίωμα, συνήθεια, ιδιότητα
…θα πρέπει να προσθέσουμε επίσης, την ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης και της κριτικής σκέψης των μαθητών, ώστε ως πολίτες, να συμμετέχουν ενεργά στα κοινά στα πλαίσια του δημοκρατικού πολιτεύματος, να διδάσκονται τον σεβασμό και την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος, να κατανοούν και να ερμηνεύουν τα εγχώρια και διεθνή πολιτικά γεγονότα, να αναπτύσσουν κριτική ικανότητα απέναντι στον τρόπο άσκησης της πολιτικής εξουσίας, να συνειδητοποιήσουν την αξία του διαλόγου, να γνωρίσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, να καλλιεργήσουν τα αισθήματα της ατομικής και κοινωνικής ευθύνης, κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης. Αδιαμφισβήτητα, τόσο οι δημοκρατικοί θεσμοί, όσο και οι δημοκρατικές αξίες, βρίσκονται ανάμεσα στις προτεραιότητες της ελληνικής πολιτείας και ανάμεσα σε αυτά που η ελληνική κοινωνία θεωρεί απαραίτητα να εμφυσήσει στα νεαρά μέλη της
…οι δημοκρατικές ευαισθησίες όλων μας πρέπει ωστόσο να αφυπνιστούν, καθώς φαινόμενα ακραίων καταστάσεων και συμπεριφορών αυξάνονται ραγδαία. Ιδιαίτερα το φαινόμενο του ρατσισμού αρχίζει να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, ενώ δεν περιορίζεται πλέον στις φυλετικές ή εθνικές διακρίσεις, αλλά έχει εξαπλωθεί και σε άλλες μορφές. Η εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι μετανάστες, οι πρώην φυλακισμένοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι ναρκομανείς, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, καταδεικνύει το μέγεθος του κοινωνικού ρατσισμού. Ο θρησκευτικός ρατσισμός και ο ρατσισμός κατά του γυναικείου φύλου αποτελούν επιπλέον εμφανείς ή άτυπες διακρίσεις σε βάρος αυτών κοινωνικών ομάδων. Πέρα όμως από τα ακραία φαινόμενα ρατσισμού, μπορούμε να διαπιστώσουμε το έλλειμμα της ανθρωπιστικής παιδείας και της πνευματικής φτώχειας -ορισμένων ομάδων ανθρώπων- σχεδόν σε καθημερινή βάση, παρατηρώντας τον τρόπο ομιλίας, δράσης, οδήγησης και κάθε άλλης απλής δραστηριότητας. Τα αίτια αυτών των συμπεριφορών σίγουρα είναι πολλά και πολύπλοκα, αλλά οι αξίες της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης και του σεβασμού πρέπει να αποτελούν πάντα την κοινή συνισταμένη στις σκέψεις και τις πράξεις κάθε άνθρωπου…»