Σε μια απαγόρευση θήρας δε θίγονται μόνο οι κυνηγοί

Σε μια απαγόρευση θήρας, θίγονται μόνο οι κυνηγοί; 

Όχι, όπως απέδειξε έρευνα της ΚΟΜΑΘ

Έρευνα της ΣΤ΄ ΚΟΜΑΘ
Κωνσταντίνος Γ. Παπασπυρόπουλος
Δρ. Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος

Οι απαγορεύσεις θήρας δεν είναι επιθυμητές, αν δε συνοδεύονται από μια αιτιολογημένη γνώμη του κράτους, έναν κοινά αποδεκτό λόγο, μια προηγούμενη προσπάθεια του κράτους για αντιμετώπιση του προβλήματος πριν την έσχατη λύση της απαγόρευσης. Οι κυνηγοί θίγονται από τις αναίτιες απαγορεύσεις, την εύκολη λύση, όπως έχει καταντήσει, διότι, μεταξύ άλλων, είναι αναγκασμένοι να οδηγήσουν περισσότερα χιλιόμετρα, ή να μην εκδώσουν άδεια θήρας διότι δεν μπορούν να κυνηγήσουν τοπικά. Θίγονται, όμως, μόνο αυτοί; Όχι, όπως απέδειξε έρευνα που εκπόνησε ο υπογράφων μαζί με τους Τεχνολόγους Δασοπονίας Ιωάννη Κουφή, Λαμπρινή Τουρλίδα και Αναστασία Γεωργακοπούλου. Η έρευνα αυτή παρουσιάστηκε στο Διεθνές Συνέδριο Θηραματοπονίας στη Βαρκελώνη της Ισπανίας το Σεπτέμβριο του 2011 και δημοσιεύτηκε στο αναγνωρισμένης αξίας διεθνές επιστημονικό περιοδικό Animal Biodiversity and Conservation το Δεκέμβριο του 2012.

Στόχος της έρευνας ήταν να ερωτήσει επιχειρήσεις που επηρεάζονται από την κυνηγετική δραστηριότητα κατά πόσο έχει αντίκτυπο μια απαγόρευση κυνηγίου στην περιοχή τους και κατά πόσο θίγεται το οικονομικό τους αποτέλεσμα από αυτή. Για το σκοπό αυτό, η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε τρεις διαφορετικές, μορφολογικά και τουριστικά, Περιφερειακές Ενότητες. Στην γνωστή για τον ορεινό τουρισμό της Ευρυτανία, στη γνωστή για τον θερινό τουρισμό της Μεσσηνία και σε μια μέτρια τουριστικά, ημιορεινή, Περιφερειακή Ενότητα, την Αιτωλοακαρνανία. Προσεγγίστηκαν οι επιχειρηματίες των κλάδων υπηρεσιών καταλυμάτων και εστίασης και με τη μέθοδο των κλειστών ερωτηματολογίων ζητήθηκε η άποψή τους για μια σειρά από θέματα.

Η έρευνα έδειξε ότι οι περισσότερες από τις επιχειρήσεις που απάντησαν στο ερωτηματολόγιο χρησιμοποιούνται από κυνηγούς. Λιγότερη χρήση φαίνεται να γίνεται στις επιχειρήσεις της Ευρυτανίας, ειδικά στον κλάδο των υπηρεσιών καταλυμάτων. Το γεγονός αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το ότι η Ευρυτανία είναι μια περιοχή απομακρυσμένη αρκετά από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και πιθανά να υπάρχουν περισσότεροι τοπικοί κυνηγοί που δεν επιλέγουν να μείνουν ή να γευματίσουν στις επιχειρήσεις της περιοχής. Επίσης, λόγω του σημαντικού χειμερινού τουρισμού της περιοχής (ορειβασία, σκι, θρησκευτικός τουρισμός), οι τιμές ειδικά των καταλυμάτων είναι ακριβές και πιθανά αποθαρρύνουν τον κυνηγό.

Η έρευνα, επίσης, έδειξε πως στην Ευρυτανία, σε αντίθεση με τις άλλες δύο Περιφερειακές Ενότητες (Μεσσηνία, Αιτωλοακαρνανία), λιγότερες από τις μισές επιχειρήσεις είχαν θετική άποψη για την κυνηγετική δραστηριότητα, ειδικά στον κλάδο των καταλυμάτων. Παρόλα αυτά, σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις, ακόμα και οι αντίθετες στο κυνήγι, θέλουν τον κυνηγό ως πελάτη (εκτός από ένα 25% περίπου στην Ευρυτανία που δεν απάντησε θετικά).

Όσον αφορά τη βασική ερώτηση της έρευνας, δηλαδή κατά πόσο μια απαγόρευση της θήρας θα επηρέαζε την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης, οι απαντήσεις φαίνονται στον Πίνακα 1.

Πίνακας 1. Οικονομική επίπτωση μιας απαγόρευσης της θήρας και η σημασία της για τους επιχειρηματίες

	Κλάδος υπηρεσιών καταλυμάτων			Κλάδος υπηρεσιών εστίασης
	Μέσο ετήσιο εισόδημα(%)	Θεωρείτε αυτό το εισόδημα σημαντικό για την επιχείρησή σας; (απαντούν ΝΑΙ)	Θα είχε αρνητική οικονομική επίπτωση μια απαγόρευση θήρας για την επιχείρησή σας; (απαντούν ΝΑΙ)	Μέσο ετήσιο εισόδημα(%)	Θεωρείτε αυτό το εισόδημα σημαντικό για την επιχείρησή σας; (απαντούν ΝΑΙ)	Θα είχε αρνητική οικονομική επίπτωση μια απαγόρευση θήρας για την επιχείρησή σας; (απαντούν ΝΑΙ)
Ευρυτανία	6,4	21%	63%	6,3	33%	73%
Μεσσηνία	8,6	39%	90%	11,5	14%	90%
Αιτωλοακαρνανία	20,0	84%	100%	17,5	95%	100%

Ο Πίνακας 1 δείχνει ότι το μέσο ετήσιο εισόδημα που θα έχαναν οι επιχειρήσεις στις τρεις Περιφερειακές Ενότητες κυμαίνεται από 6,3 έως 20% σε σχέση με το συνολικό τους εισόδημα. Το 20% (η ανώτερη απώλεια) παρατηρείται στην Αιτωλοακαρνανία, ενώ μικρότερα ποσοστά παρουσιάζονται στις άλλες δύο περιοχές. Σε αυτές, το ποσοστό απώλειας, δεν κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό. Παρόλα αυτά, σε ποσοστά μεγαλύτερα του 90% για τη Μεσσηνία και Αιτωλοακαρνανία και 60% για την Ευρυτανία, θεωρούν ότι θα ήταν οικονομική απώλεια για την επιχείρησή τους.

Η διαφοροποίηση αυτή των περιοχών της Μεσσηνίας και της Ευρυτανίας σε σχέση με την Αιτωλοακαρνανία κρίνεται λογική. Οι δύο πρώτες είναι περιοχές που επηρεάζονται σημαντικά από θερινό και χειμερινό τουρισμό αντίστοιχα και, πιθανά, η κυνηγετική δραστηριότητα δεν έχει τόσο ισχυρό οικονομικό αντίκτυπο σε αυτές. Σε μια περιοχή, όμως, όπως η Αιτωλοακαρνανία, που άλλες μορφές τουρισμού δεν είναι τόσο ισχυρές, η κυνηγετική δραστηριότητα αφήνει ένα πολύ καλό εισόδημα, προκαλώντας σημαντική οικονομική ζημιά εφόσον απαγορευόταν. Αυτό επιβεβαιώνει την αντίληψη που υπάρχει ότι το κυνήγι προσφέρει σημαντικό εισόδημα σε περιοχές που δεν έχουν τη δυνατότητα να το αποκτούν από άλλες δραστηριότητες.

Χρειάζεται να γίνουν και άλλες ανάλογες έρευνες στο μέλλον για να μπουν στο δείγμα και περιοχές από τη Βόρεια Ελλάδα, όπου ο τυπικός ελληνικός τουρισμός δεν είναι τόσο διαδεδομένος. Επίσης, θα ήταν ενδιαφέρον να συμμετέχουν στην έρευνα και επιχειρήσεις του κλάδου των πρατηρίων βενζίνης για να διαπιστωθεί και η δική τους άποψη για το θέμα.

 hunters.gr