Σχετικά με την αποχή και τη χρήση της ως μέσο απαξίωσης των δημοκρατικών θεσμών

Σχετικά με την αποχή και τη χρήση της ως μέσο απαξίωσης των δημοκρατικών θεσμών. 

Του Σταμάτη Μπεκιάρη
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη για όλους μας, ως πολίτες, να αξιολογήσουμε τη στάση μας και τη σχέση μας με όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας.
Η συσσωρευμένη απογοήτευση από τους πολιτικούς και την πολιτική σκηνή της Ελλάδας των τελευταίων ετών, οδηγεί πολλούς συμπολίτες μας στην έκφραση συναισθημάτων αγανάκτησης με διάφορους τρόπους.
Ένας από αυτούς είναι η υποστήριξη ανατρεπτικών πολιτικών σχηματισμών που παρά τα λεγόμενα τους, η ιδεολογία τους και οι αρχές τους απέχουν από τα χρηστά και δημοκρατικά ήθη.
Άλλοι συμπολίτες μας επιλέγουν την λευκή ψήφο ή την αντίδραση μέσω φορέων με ιδεολογικό υπόβαθρο που αγγίζει τα όρια του γραφικού, πιστεύοντας πως αυτό θα δείξει κάτι σε κάποιους.
Όσο και αν τα δύο προηγούμενα παραδείγματα ακούγονται άσχημα ως επιλογές, υπάρχει και μια τρίτη πιο διαδεδομένη επιλογή, η οποία δυστυχώς είναι χειρότερη. Είναι η επιλογή της αποχής.
Μέσω αυτής ο πολίτης αν και πιστεύει ότι αντιδρά ή ότι  εκφράζει έμπρακτα την απαξίωση του, όχι μόνο δεν καταφέρνει να περάσει το μήνυμα του προς το “κατεστημένο” αλλά στην πραγματικότητα παραδίδει το δικαίωμα της διακυβέρνησης του σε άτομα τα οποία δεν αποτελούν δημοκρατικές λαϊκές επιλογές.
Η συσπείρωση γύρω από ακραίες πολιτικές επιλογές, που έδειξε να προκύπτει στις δύο τελευταίες βουλευτικές αναμετρήσεις, μαζί με την αποχή, έδωσε ιλιγγιώδη ποσοστά και το δικαίωμα να εμφανίζονται ως εκπρόσωποι μας άνθρωποι που δεν τους θέλει το μεγαλύτερο μέρος όσων ψήφισαν και δεν θα είχαν καμία δουλειά στο πολιτικό σκηνικό αν ψήφιζαν όλοι. Έτσι τέτοιοι άνθρωποι μπορούν σήμερα να μας εγκαλούν για τον πατριωτισμό μας και την αγάπη μας προς τούτο τον τόπο, που υπέστη τα μεγαλύτερα πλήγματα από όλους τους συμμάχους του κατά τον αγώνα του ενάντια σε μια ιδεολογία που οι ψευδοφιλέλληνες σήμερα θέλουν να μας επιβάλλουν.
Όλα αυτά όμως, με την ανοχή μας. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Όταν εμείς οι ίδιοι απαρνιόμαστε το κυριότερο δημοκρατικό μας δικαίωμα, αυτό της ψήφου, τι νόημα έχει να διαδηλώνουμε μια εβδομάδα μετά τις εκλογές ;
Σας καλώ λοιπόν να αναλογιστείτε τι επίδραση έχει αυτή η αποχή στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Οι αρχαίοι Έλληνες μιλούσαν απαξιωτικά για όσους ιδιώτευαν, δηλαδή όσους δεν ασχολούνταν με τα κοινά.
Αλήθεια είναι δυνατό να πιστεύουμε ότι ένα τεράστιο ποσοστό των συμπολιτών μας δεν ενδιαφέρεται για την αυλή του; Δεν ενδιαφέρεται για τη γειτονιά του και την πλατεία του; Είναι δυνατόν περίπου οι μισοί ψηφοφόροι παρά την σημερινή οικονομική κρίση, να πληρώνουν φόρους και να μην τους νοιάζει που πάνε τα λεφτά τους και ποιος τα διαχειρίζεται;
Πολλοί σήμερα γνωρίζουν ότι η διαχείριση των οικονομικών του δήμου μας ήταν παραπάνω από κακή τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως κάποιοι να μην το πιστεύουν αυτό φυσικά. Συχνά οι συμπολίτες μας ευχαριστημένοι από ένα παγκάκι, μια πλατεία, μια μουσικοχορευτική βραδιά και αρκετές υποσχέσεις για την προστασία των κοινωνικά ευαίσθητων ομάδων, έχουν όλη την καλή διάθεση να παραβλέψουν ό,τι κρύβεται πίσω από τα φώτα των κεντρικών λεωφόρων, εκεί που η πόλη μας πονάει. Παραβλέπουν ακόμα τις λεπτομέρειες υλοποίησης των έργων. Χαρίζουν πίστωση πολιτικού χρόνου σε κάποιους που απλά έκαναν το αυτονόητο, την υποχρέωση τους και αυτή μισή και με το χειρότερο τρόπο. Αφήνοντας έτσι να πληρώσει το βάρος της κακοδιαχείρισης ο Περιστεριώτης του μέλλοντος τα παιδιά μας.
Οι πολίτες λοιπόν που από αγανάκτηση ή βαρεμάρα απέχουν από την εκλογική διαδικασία, καμιά φορά νομίζουν ότι δίνουν ένα μήνυμα ή ότι η συμμετοχή τους δεν θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα. Πόσο λάθος είναι αυτό όμως! Σας διαβεβαιώ πως το μόνο μήνυμα που περνούν προς τα πάνω είναι ότι τους εμπιστεύονται και ότι δεν τους νοιάζει να αλλάξει τίποτα. Οι παγιωμένοι επαγγελματίες πολιτικοί ξέρουν ότι θα τους ψηφίζουν πάντα κάποιοι λίγοι υποστηρικτές ή από παράδοση ή επειδή με ρουσφέτια εξαγόρασαν την ψήφο τους. Τέτοιους πολιτικούς ενισχύει η αποχή. Είναι τέτοια η έπαρση αυτών των πολιτικών που όχι μόνο καταδέχονται να κυβερνούν ψηφισμένοι από μια μειοψηφία αλλά φαντάζονται, γιατί έτσι τους βολεύει, ότι εκφράζουν την πλειοψηφία και το σύνολο όσων δεν ψήφισαν.
Η παράταξη που διαχειρίζεται σήμερα το μέλλον μας και τα πορτοφόλια μας θεωρεί ότι το κάνει με την εντολή μας και μας εκφράζει, ακόμη και αν δεν της δώσαμε την ψήφο μας.
Σας εκφράζει λοιπόν αυτή η παράταξη;
Αν ναι, όλα καλά. Αν όχι πρέπει κάτι να κάνετε.
Πραγματικά πιστεύω ότι η ψήφος σας μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.
Θεωρώ ότι η παράταξη μας μπορεί να εκφράσει γνήσια τους Περιστεριώτες γιατί είμαστε και εμείς γνήσιοι Περιστεριώτες. Ζούμε εδώ εργαζόμαστε εδώ και υποστηρίζουμε την πόλη μας εκεί που φαινόμαστε αλλά και εκεί που δεν φαινόμαστε. Δεν ήρθαμε από κάπου άλλου ούτε κοιτάμε να κάνουμε έργα φιγούρας μόνο και μόνο για να αυξήσουμε την αξία κάποιων ακινήτων και αδιαφορώντας για τα πραγματικά προβλήματα του δημότη.
Παρόλα αυτά δεν θα ήθελα να παρεξηγήσετε το κάλεσμα μου. Θεωρώ πως ο αγώνας που κάνουμε σήμερα δεν είναι απλά αγώνας για την εκλογική επικράτηση μιας παράταξης. Είναι ένας αγώνας για την επικράτηση της δημοκρατίας στη χώρα όπου γεννήθηκε και όπου σήμερα βάλλεται από τους “σωτήρες” μας στο εξωτερικό και τους “τσαμπουκάδες” μας στο εσωτερικό.
Σας καλώ όλους λοιπόν να ψηφίσετε. Να μην αφήσετε τους χιλιάδες λόγους που γεννιούνται μέσα σας να σας κρατήσουν μακριά από την κάλπη. Ψηφίστε όποιον και ότι πιστεύετε αλλά δείξτε τους πως είστε εδώ και δεν παραδίδετε τα δικαιώματα σας σε κανέναν ούτε πριν ούτε μετά την κάλπη.

Σταμάτης Μπεκιάρης
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την Παράταξη
«Περιστέρι για Όλους-Δημήτρης Κελάφας»