ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ – ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.
Κρύβουν την σκανδαλώδη βοήθεια στις τράπεζες.
Εξαπατούν την ΕΕ όπως ο δάσκαλος του Στουρνάρα, Σημίτης, το 2000 με τα Swaps!
Δημιουργούν πλεόνασμα κρύβοντας υποχρεώσεις κάτω από
το χαλί. Οι ολέθριες μεθοδεύσεις Γεωργίου, για άλλη μία φορά στην
υπηρεσία των καταστροφέων. Εάν η Eurostat της αποδεχθεί, σημαίνει πως
ανέχεται την σημίτεια δημιουργική λογιστική για να σώσει την κυβέρνηση,
εις βάρος της Ελλάδας. Όπως ακριβώς ανέχθηκε το μαγείρεμα του
ελλείμματος από τον Παπανδρέου για να πλουτίσουν ιδιωτικά συμφέροντα και
η Γερμανία.
Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος βρίσκεται στο
επίκεντρο των συζητήσεων, καθώς απασχολεί όχι μόνο την κυβέρνηση για την
προεκλογική ντόπια κατανάλωση αλλά και τους “εταίρους”. Πως είναι όμως
δυνατόν, ένα σαφές μέγεθος όπως το Πρωτογενές Πλεόνασμα να γίνεται
αντικείμενο “ερμηνείας” με κίνητρο το συμφέρον της κάθε πλευράς; Ο
ορισμός του Πρωτογενούς Πλεονάσματος είναι άλλωστε σαφέστατος:
Πρωτογενές Πλεόνασμα υπάρχει όταν τα έσοδα του κράτους υπερκαλύπτουν
όλες τις δαπάνες του, που δεν σχετίζονται με την πληρωμή τόκων.
Εδώ λοιπόν ξεκινά και η “εκσυγχρονιστική”
μεθοδολογία που αποκαλύπτει τόσο το σκάνδαλο της διόγκωσης του
ελλείμματος από την ΕΛΣΤΑΤ, όσο και το κολοσσιαίο σκάνδαλο
ανακεφαλαιοποιησης των τραπεζών με δημόσιο χρήμα. Και τα δύο αυτά
στοιχεία κρύβονται κάτω από το χαλί, για τις εφήμερες σκοπιμότητες
προκαλώντας όμως καταστροφικά αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας. Όπως
ακριβώς έγινε με τα Swaps του Σημίτη, που οδήγησαν στην καταστροφή το
2009.
Το σαφές λοιπόν του ΠΠ, μετατρέπεται σε ασάφεια όταν
επιλέγουμε τον ορισμό των δημοσιονομικών μεγεθών κατα το δοκούν και όχι
όπως αυτά ορίζονται ξεκάθαρα και επίσημα από την συνθήκη του Μάαστριχτ.
Για τον σκοπό αυτό, μαζί με την πρωτοφανή καταστρατήγηση των ευρωπαϊκών
συνθηκών ελέω μνημονίου, τροποποιείται και η συνθήκη του Μάαστριχτ
ανάλογα με το συμφέρον κάθε πλευράς. Στο φαινόμενο αυτό συνέτεινε το
γεγονός ότι το 2012 αποφασίστηκε από κοινού με τους “εταίρους” μας πως
το Ελληνικό Δημόσιο Έλλειμμα και χρέος θα επιβαρυνθεί και με τα έξοδα
ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες τις
Ευρωζώνης (π.χ. Ισπανία). Αυτή η κακουργηματική πρακτική που είχε ως
αποκλειστικό σκοπό να φυγαδευτούν οι τραπεζίτες και οι εγκληματικές τους
πράξεις κατά του δημοσίου συμφέροντος, δημιούργησε το πρωτοφανές των
δυο προσεγγίσεων πάνω στο Πρωτογενές Πλεόνασμα!
Έτσι η Ελλάδα έχει την πολυτέλεια να μιλά για δύο
ελλείμματα, ένα με και ένα χωρίς την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Με
την απόλυτη συνέργεια των “εταίρων” που καθίστανται πλέον συνυπεύθυνη
αυτής της πρακτικής συγκάλυψης των εγκλημάτων. Αυτό ακριβώς το γεγονός,
δίνει το δικαίωμα και στους εταίρους να παρουσιάζουν διαφορετική
προσέγγιση για το Πρωτογενές Πλεόνασμα, αφού όπως είναι λογικό, απαιτούν
να συμπεριλαμβάνονται τα έξοδα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στις
κρατικές δαπάνες!
Και οι δύο πλευρές λοιπόν χρησιμοποιούν σωρεία
πρωτογενών στοιχείων που όμως καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα,
δικαιολογημένα από την στρέβλωση που αναφέραμε. Στο τέλος, επειδή σε
αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται ένας διαιτητής, προκύπτει νέος
“επιστημονικός” ορισμός του ελλείμματος: Έλλειμμα είναι αυτό το μέγεθος
που θα αποφασίσει τον Απρίλιο η Eurostat! Μέχρι τότε όμως, μπορεί
προεκλογικά να λέει ο καθένας αυτό που τον συμφέρει.
Πιο συγκεκριμένα, ο επίσημος ορισμός του ελλείμματος
για την Ελλάδα, αυτός δηλαδή με βάση τον οποίον υπολογίζεται το επίσημο
Ελληνικό δημοσιονομικό Έλλειμμα και χρέος που περιλαμβάνεται σε όλες
τις επίσημες ανακοινώσεις της Eurostat, είναι αυτος που ενσωματώνει την
επίπτωση από την υποστήριξη των τραπεζών. Η Ελληνική κυβέρνηση όμως για
επικοινωνιακούς λόγους άρχισε να αναφέρεται όλο και πιο έντονα στο ΠΠ
του 2013, υιοθετώντας σιωπηρά ορισμό του δημοσίου ελλείμματος και χρέους
που δεν περιλαμβάνει την επίπτωση από την στηριξη των τραπεζών.
Έτσι, στην ανακοίνωση Υπερβολικού Ελλείμματος του
Οκτωβρίου 2013, δίνει μια πρόβλεψη για το δημοσιονομικό έλλειμμα στο
τέλος του 2013 που στην ουσία συνεπάγεται ένα μέγεθος πρωτογενούς
πλεονάσματος της τάξεως των 4 δις Ευρώ! Με ελαφρές τροποποιήσεις ο
υπολογισμός αυτός παρουσιάζεται και στην εισηγητική έκθεση του
προϋπολογισμού του 2014.
Ο ορισμός του ελλείμματος που υιοθετείται λοιπόν από
τον Στουρνάρα και την κυβέρνηση, μπορεί να εχει το πλεονέκτημα
συγκρισιμότητας με τα προηγούμενα και επόμενα έτη καθώς (υποτίθεται) η
επιβάρυνση από την στήριξη των τραπεζών δεν θα διαρκέσει για πολλά έτη,
εντούτοις έρχεται σε αντίφαση με το πνεύμα των ανακοινώσεων Υπερβολικού
Ελλείμματος που υιοθετούν τον ορισμό της συνθήκης του Μάαστριχτ, δηλαδή
την συμπερίληψη αυτής της “Ελληνικής ιδιαίτερης δαπάνης”, που αφορά τις
τράπεζες. Εδώ όμως προκύπτει το εξής εξοργιστικό:
Οι υπολογισμοί του επίσημου ελλείμματος για τα έτη
2011 – 2012, περιλαμβάνουν κανονικότατα την επίπτωση από την στήριξη των
τραπεζών. Η αντίφαση αυτή εξόργισε την Eurostat, που αρχικά έβαλε τον
Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ να αποστασιοποιηθεί από τον επίμαχο χειρισμό της
Ελληνικής κυβέρνησης και στην συνέχεια πήρε την σκυτάλη ο Ραντεμάχερ
στην πρόσφατη συνέντευξη του. Δηλαδή, οι “εταίροι” δεν είχαν πρόβλημα
όταν ο Γεωργίου υπό τις εντολές Παπανδρέου – ΔΝΤ μαγείρευε το έλλειμμα
προκειμένου η χώρα να υποθηκευθεί εξ’ ολοκλήρου, το απέκτησαν όταν ο
Σαμαράς χρησιμοποίησε πάλι τον Γεωργίου για να μοιράσει ψίχουλα για
προπαγανδιστικής προεκλογικής εκστρατείας!
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η μοναδική αναφορά από
την Ελληνική κυβέρηση σε αυτόν τον “μαγικό” ορισμό του ελλείμματος, σε
αντίθεση βεβαίως με τον ορισμό του πλεονάσματος που ακολουθεί, γίνεται
μόλις στην σελίδα 80 (!!) της εισηγητικής έκθεσης του προϋπολογισμού του
2014. Συγκεκριμένα σε… πίνακα (3.4)!
Κάπου εδώ μπαίνει και η …μαγεία της ΕΛΣΤΑΤ, αφού
σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, το ποσό του ΠΠ για το 2013,
ανέρχεται στα 3,918 δις Ευρώ. Το συνολικό πλεόνασμα λοιπόν προκύπτει ως
το άρθροισμα των ελλειμμάτων / πλεονασμάτων της κεντρικής διοίκησης
(-11,209 εκ. Ευρώ), των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) 1,319 δις
Ευρώ και των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης (ΟΚΑ) 5,930 δις Ευρώ. Το
δημοσιονομικό έλλειμμα (3,960 δις) που προκύπτει, υπολογίζεται χωρίς να
έχει ληφθεί υπ’ όψιν η επίδραση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών
(19,102 δις Ευρώ)!!
Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, το δημοσιονομικό
έλλειμμα εκτινάσσεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 23,062 δις Ευρώ με
συνέπεια το πραγματικό “πλεόνασμα” να μετατρέπεται σε έλλειμμα της
τάξεως των 15,184 δις Ευρώ! Και αυτό ακριβώς είναι το “αγκάθι” με την
Τρόικα. Θα υιοθετηθεί ο επίσημος ορισμός της Eurostat που
συμπεριλαμβάνει και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ή η νεοσημίτειος
εκδοχή που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση;
Σύμφωνα με τις δηλώσεις Ραντεμάχερ και Όλι Ρεν,
φαίνεται ότι το θέμα αυτό δεν έχει ξεκαθαριστεί. Αλλά έστω και αν το
θέμα αυτό ξεκαθαρίσει, προκύπτει άλλο ένα αγκάθι: Ο τρόπος που
υπολογίσθηκαν οι δαπάνες (3,960 δις). Αυτό λοιπόν επετεύχθη με την
πλασματική αύξηση του ελλείμματος του κράτους με ταυτόχρονη πλασματική
διόγκωσητων πλεονασμάτων των ΟΤΑ και των ΟΚΑ. Αυτό φαίνεται και τους
επίσημους πίνακες όπου μέσω της μεθόδου των εθνολογιστικών προσαρμογών,
το ταμειακό έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης αυξάνεται κατά 5,991 δις
Ευρώ και το πλεόνασμα των ΟΤΑ αυξάνεται κατά 565 εκ. Ευρώ. Αντίστοιχα,
το πλεόνασμα των ΟΚΑ αυξάνεται κατά 4,849 δις Ευρώ!
Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος αυτών των
εθνολογιστικών προσαρμογών αφορά την διαδικασία εξόφλησης των
ληξιπρόθεσμών υποχρεώσεων των φορέων της γενικής κυβέρνησης (Κυρίως ΟΤΑ
και ΟΚΑ) σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4093/2012 ο οποίος προβλέπει
την δυνατότητα χρηματοδότησης αυτών των φορέων προκειμένου να
εξοφλήσουν ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις!
Η διαδικασία αυτή είναι μία νομιμοφανής απόκρυψη τρέχοντος ελλείμματος με ταυτόχρονη επιβάρυνση του χρέους! Στην σελίδα 139
μάλιστα της εισηγητικής έκθεσης του προϋπολογισμού του 2014,
αγνωριζεται σιωπηρά (όπως και η μεθόδευση με τις τράπεζες) το γεγονός
που περιγράψαμε. Πιο συγκεκριμένα, πάλι σε πίνακα (4.3) αναφέρεται πως
από τα 17,072 δις που αυξάνεται το δημόσιο χρέοςτο 2013, τα 5,872 δις
Ευρώ οφείλονται ακριβώς στην εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών!
Επειδή και αυτή η διαδικασία κινείται στα όρια της
εθνολογιστικής νομιμότητας, είναι σίγουρο πως θα έπρεπε να αποτελέσει
ένα σημείο τριβής μεταξύ κυβέρνηση – Eurostat.
Συμπέρασμα:
Όπως η Eurostat ανέχθηκε την τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος για να
σύρει την χώρα στο αντευρωπαϊκό μνημόνιο πάνω στο οποιο θησαύρισαν
ιδιωτικά συμφέροντα και η Γερμανία, έτσι ακριβώς εάν αποδεχθεί τους
ισχυρισμούς περί πρωτογενούς πλεονάσματος σημαίνει πως ακόμα μία φορά
ασελγεί στην Ελλαδα, την Ευρώπη και τον Ελληνικό λαό για να διατηρήσει
μία βολική κυβέρνηση ανεχόμενη τις σημίτειες λογιστικές αλχημείες.