Σε πρώτο πλάνο: Η γυναίκα Ευρώπη!!!

Σε πρώτο πλάνο: Η γυναίκα Ευρώπη!!! 

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Γυναικών είναι ημέρα μνήμης και περισυλλογής, ημέρα αφύπνισης, δίκαιων διεκδικήσεων και αγώνων. Και στο μυαλό μου ξαφνικά ήρθε η δικιά μας απαχθείσα πανέμορφη και ακτινοβολούσα ΕΥΡΩΠΗ που ο ερωτοχτυπημένος Δίας μεταμορφώθηκε σε ταύρο για να την αρπάξει. Λίγα λόγια λοιπόν γι’ αυτήν την αρπαγή και μια ευχή. Επιτέλους λευτεριά στην Ευρώπη για να βγεί από την περιθωριοποίηση και την αφάνεια, στο προσκήνιο της ιστορίας και της πολιτικής. 
(τα εικαστικά είναι έργα του μεγάλου μας χαράκτη και ζωγράφου ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ) 

« Η αρπαγή της Ευρώπης» 

ΕΥΡΩΠΗ: (μυθ.) Κόρη του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα και της Τηλέφασσας, αδελφή του Κάδμου, του Φοίνικα και του Κίλικα. Η Ευρώπη ήταν πάρα πολύ όμορφη. Μια μέρα που μάζευε με τις φίλες της λουλούδια σε ένα λιβάδι, την είδε ο Δίας και θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Για να την πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε κατάλευκο ταύρο. Είδε η Ευρώπη τον όμορφο και ήσυχο ταύρο, που η αναπνοή του ευωδίαζε σαν τα τριαντάφυλλα και πήγε κοντά του. Τον χάιδεψε λίγο και αφού είδε πως δεν αγριεύει, κάθισε επάνω στη ράχη του. Αυτό ζητούσε ο Δίας. Γρήγορος σαν αστραπή έπεσε στη θάλασσα και από τη Φοινίκη πήγε στην Κρήτη. 

Εκεί φανέρωσε στην όμορφη κόρη την ταυτότητά του και αφού την έκανε μητέρα τριών αγοριών, την πάντρεψε με τον βασιλιά του νησιού Αστέριο. 

Ο μύθος αυτός που είναι ένας από τους πολλούς τους σχετικούς με την Ευρώπη, αναφέρεται από τον Ησίοδο καθώς και από τον Αισχύλο στο ομώνυμο δράμα του και από πολλούς άλλους ποιητές. Σύμφωνα με άλλες παραλλαγές του μύθου, η Ευρώπη ήταν θυγατέρα του Ωκεανού και της Τηθύος ή της Παρθενόπης , αδελφή της Θράκης και ετεροθαλής αδελφή της Ασίας και της Λιβύης. Επομένως η Ευρώπη υπήρξε επώνυμος της Μέσης Ελλάδας και, μετά τους περσικούς πολέμους, του τρίτου τμήματος του γνωστού τότε κόσμου. Το θέμα της αρπαγής της Ευρώπης από τον Ταύρο – Δία ήταν πολύ προσφιλές στους καλλιτέχνες της αρχαιότητας.

 Η αρχαιότερη από όλες τις παραστάσεις είναι στη μετώπη του ναού, στη Σελινούντα. Χρονολογείται κατά το τέλος του 7ου αιώνα ή στις αρχές του 6ου και παριστάνει την Ευρώπη στα νώτα του Ταύρου, που περνά τη θάλασσα. 

Από τους νεώτερους με το θέμα αυτό ασχολήθηκαν ο Βερονέζε, Τισιανός, Ρέμπραντ, Τσελίνι, ο «δικός μας» DIMITRI και άλλοι.

Δημήτρης Ζάχος