Ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές: μία ταυτόχρονη εκλογική διαδικασία με διαφορετικό περιεχόμενο

Ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές: μία ταυτόχρονη εκλογική διαδικασία με διαφορετικό περιεχόμενο. 

Δημήτρη Ζάχου – Λάμπρου Μπαμπαλιούτα
Δημοσιογράφου – Δικηγόρου-Λέκτορα Παντείου Παν/μίου

Σε λίγες ημέρες θα κληθεί ο κυρίαρχος λαός να εκφράσει για ακόμη μία φορά, σε μία ταυτόχρονη εκλογική διαδικασία τη βούλησή του, προκειμένου ν’ αναδείξει, τόσο τις νέες τοπικές και περιφερειακές αρχές, όσο και τους –για πρώτη φορά από την ένταξη της Χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση- άμεσα εκλεγμένους, διά της σταυροδοσίας, Έλληνες Ευρωβουλευτές.
Ήδη οι πολιτικές εξελίξεις «τρέχουν». Όμως μπορεί σε μία ταυτόχρονη εκλογική διαδικασία να εκφραστεί ο Ελληνικός Λαός, με διαφορετικά δεδομένα και κριτήρια και διαφορετικούς στόχους; Και για να γίνουμε πιό σαφείς.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν ως μοναδικό σκοπό ν’ αναδείξουν εκείνους που θα κληθούν να διαχειρισθούν τις τοπικές υποθέσεις, την απλή καθημερινότητα του δημότη. Έχουν ως σκοπό να επικυρώσουν με την επιδοκιμασία και την αποδοκιμασία των δημοτών, αντίστοιχα, εκείνους που είτε εργάσθηκαν και συνέδραμαν στην τοπική ανάπτυξη, είτε «έλαμψαν» διά της απουσίας τους από τα τοπικά και καθημερινά δρώμενα. Στο σημείο αυτό δεν χωρεί ψήφος με καθαρά πολιτικά κριτήρια, εκτός εάν οι υποψήφιοι έχουν τη φανερή, αλλά και την κρυφή –όπως σε αυτές τις εκλογές- υποστήριξη εκείνων των πολιτικών κομμάτων που με τη νομοθετική δράση τους ενίσχυσαν την οικονομική ένδεια των απλών πολιτών, που με τις επιλογές τους επιτρέπουν τη συνέχιση μίας «πολιτικής παράδοσης-παραλαβής» των τοπικών κοινωνιών στα τζάκια και στις πρακτικές τους. Αλλά και πάλι δεν υφίσταται καμία αντιστοιχία. Τα κριτήρια της ψήφου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι πάντοτε διαφορετικά από εκείνα των ευρωεκλογών.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η προσωπικότητα των υποψηφίων, καθ’ ό μέτρο δεν καθοδηγείται και δε διαμορφώνεται από τα γερασμένα πολιτικά κόμματα.
Και εδώ υπάρχει η αστοχία του κοινού νομοθέτη. Με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο του «Καλλικράτη» οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση –και για την μείωση των εξόδων του Κράτους- διενεργούνται ταυτόχρονα με τις εκλογές για την ανάδειξη των Ελλήνων αντιπροσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η αμιγώς κομματικοποιημένη πρακτική (φανερή και μή) σε μία ταυτόχρονη εκλογική διαδικασία είναι ασυμβίβαστη και προφανώς θα οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα. Κάθε κομματικός σχηματισμός θα θεωρήσει «εαυτόν νικητή» από τις επιλογές του. Θυμίζει ένα απλό παιχνίδι σκάκι όπου δεν υπάρχει ισοπαλία, αλλά κερδίζουν όλοι. Το ζήτημα όμως είναι θα κερδίσει ο απλός πολίτης; Θα βελτιωθεί η καθημερινότητα του; Θα μπορέσει να θεραπευτεί από τη θανάσιμη ασθένεια της ανεργίας και της οικονομικής εξαθλίωσης; Θα μπορέσει να μεγαλώσει και να σπουδάσει τα παιδιά του με αξιοπρέπεια; Στα ερωτήματα αυτά, δυστυχώς δεν θα λάβει καμία απάντηση, διότι η «πολιτική ελίτ(;)» έχει αναλάβει το δύσκολο ρόλο του χειρουργού ιατρού, σε μία δύσκολη εγχείρηση με αμφιβόλου ποιότητας ιατρούς(;) οι οποίοι προσπαθούν να «σώσουν» τον ασθενή χειρουργώντας τον με δικά του ιατρικά υλικά και χωρίς αναισθησιολόγο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Την Κυριακή όμως κρίνεται και κάτι διαφορετικό, εκτός από την απλή καθημερινότητά μας ως δημοτών, από «περαστικούς» υποψηφίους, με προσωρινά και αβέβαια διοικητικά πλάνα, στο πλαίσιο των προσωπικών φιλοδοξιών τους, ή από «υποψηφίους της διπλανής πόρτας».
Δεν κρίνεται εάν θα οδηγηθούμε σε νέες εκλογές (και ίσως σε ένα νέο χειρουργείο με τους ίδιους, ή άλλους ατάλαντους και χωρίς σαφείς γνώσεις χειρουργούς ιατρούς), αλλά κρίνεται η πορεία της Χώρας μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, κρίνεται το status των θεμελιωδών ελευθεριών των ευρωπαίων πολιτών, που με τόσο κόπο και θυσίες δημιούργησαν.
Κρίνεται το ίδιο το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και η ανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας, με κύριο άξονα τους νέους μας. Τα πρόσωπα εκείνα που υπέστησαν τις μεγαλύτερες απώλειες. Εκείνους που τους αφαίρεσαν σε μία νύχτα με διαρκείς εγκληματικές ενέργειες το δικαίωμα στο όνειρο και την ελπίδα. Εκείνους στους οποίους βασίζεται το μέλλον της Χώρας.
Αρκετοί πιστεύουν ότι η εκλογική διαδικασία είναι μία απλή διαδικασία εκλογής αντιπροσώπων σε ένα ευρωπαϊκό θεσμικό όργανο που απέχει αρκετά από τον πολίτη. Και όμως κάνουν λάθος. Ιδιαιτέρως ύστερα από την πρόσφατη και σημαντική μεταρρύθμιση με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, ενισχύθηκε σημαντικά ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην παραγωγή των κοινοτικών κανόνων δικαίου και στην πραγμάτωση των επιμέρους πολιτικών. Αρκεί κανείς ν’ αναλογιστεί ότι το 97% των κανόνων του ευρωπαϊκού δικαίου παράγονται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Σε όλους τους τομείς και με αναφορά σε όλες τις πολιτικές. Κοινοτικές πολιτικές που θα πρέπει να εφαρμοσθούν άμεσα από τα 28 Κράτη-μέλη και να ενσωματωθούν στην εθνική έννομη τάξη, επηρεάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο την καθημερινότητα των πολιτών, αλλά και την εθνική πολιτική που θα κληθεί ν’ ασκήσει η εκάστοτε κυβερνητική εξουσία. Επομένως, η ψήφος δεν θα πρέπει να έχει «χαλαρό χαρακτήρα», αλλά αντίθετα θα πρέπει να έχει την ίδια αλλά και πιό βαρύνουσα σημασία. Στην περίπτωση αυτή η οποιαδήποτε «ανοχή και αποχή» των πολιτών θα επηρεάσει το επίπεδο λήψεως αποφάσεων από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ταυτόχρονα το επίπεδο άσκησης των δημοσίων πολιτικών σε εθνικό επίπεδο και την «ενίσχυση (ή μή) του κεκτημένου των ευρωπαίων πολιτών».
Από πάσης απόψεως η ταυτόχρονη διεξαγωγή δύο εκλογικών διαδικασιών με διαφορετικό περιεχόμενο είναι άστοχη και οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα, γιατί απλά κάθε διαδικασία έχει διαφορετικό σκοπό και στόχο και δεν εκφράζει πλήρως την λαϊκή βούληση που διατυπώνεται. Και αυτό πάντοτε οδηγεί σε λάθος μέθοδο και λάθος λύση του προβλήματος.
Και να το θυμηθείτε την Κυριακή «όλοι τους θα βγουν νικητές», αλλά το φάρμακο στον ασθενή-λαό δυστυχώς για μία ακόμη φορά δεν θα δράσει.
Μέσα και από την εκλογική διαδικασία, ας συμμετέχουμε. Ας δείξουμε ότι είμαστε όλοι εδώ ως Ευρωπαίοι Πολίτες, επιδοκιμάζοντας αυτούς που στάθηκαν δίπλα μας στην καθημερινότητά μας, αλλά και αποδοκιμάζοντας τους «Μαυρογιαλούρους της πολιτικής ελίτ(;)». Αυτούς που είδαν την ενασχόληση με την πολιτική ως μέσο προσωπικής ανέλιξης και ως πεδίο πραγμάτωσης προσωπικών φιλοδοξιών.
Ας συμμετέχουμε ενεργά για το αύριο των νέων μας σε μία Ευρώπη της ισότητας, της προσωπικής και εθνικής αξιοπρέπειας, των ίσων ευκαιριών, της αλληλεγγύης και της ανάπτυξης.
Θα το επαναλάβουμε και πάλι. Ας γίνουμε κοινωνοί του μυστηρίου της σύγχρονης δημοκρατίας και ας δώσουμε το αντίδωρο στους νέους μας που το έχουν ανάγκη.