Αναστολή λειτουργίας του Τ.Ε.Ι. Στερεάς Ελλάδας: μία αναστολή στην καρδιά της Στερεάς Ελλάδας και μία αναστολή (;) στον Στερεοελλαδίτικο επιστημονικό λόγο.
Λάμπρου Π. ΜπαμπαλιούταΔικηγόρου-Λέκτορα Παντείου Παν/μίου
babalioutas.l@dsa.gr
Αγαπητοί φίλοι,
Όπως όλοι μας γνωρίζουμε, ένα από τα σπουδαιότερα έννομα αγαθά σε μία έννομη τάξη με κοινωνικό (και όχι μόνο) αντίκτυπο είναι εκείνο της δημόσιας παιδείας. Μίας παιδείας που εδώ και αρκετά έτη δοκιμάζεται από ατυχή συνονθυλεύματα πολιτικών και σε ορισμένες περιπτώσεις από ατυχείς προσωπικές πολιτικές επιδιώξεις όσων επιλέγησαν να υλοποιήσουν την επιμέρους πολιτική.
Το έννομο αγαθό «παιδεία» δεν υπάρχει για να ικανοποιήσει τη ματαιόδοξη πολιτική φιλοδοξία και φιλοσοφία ορισμένων προσώπων, αλλά υπάρχει για να προετοιμάζει το «αύριο» της Χώρας, να προετοιμάζει το αυριανό δυναμικό που θα δώσει στη Χώρα την ώθηση της ανάπτυξης, που θα δώσει τη δυνατότητα για ανάπτυξη και του επιστημονικού λόγου, αλλά και των τοπικών κοινωνιών.
Ήδη εδώ και αρκετούς μήνες ζούμε στον «αστερισμό» του «Σχεδίου Αθηνά», ζούμε στον αστερισμό μία μεταρρύθμισης της παιδείας, όπου κατήργησε Πανεπιστήμια (όπως το δικό μας) με σημαντικά γνωστικά πεδία και σημαντικό έργο στην τοπική κοινωνία, κατήργησε Τμήματα, αλλά και το οξύμωρο δημιούργησε Τμήματα με μηδενικό εκπαιδευτικό προσωπικό, προσπαθώντας να εξισορροπήσει από τη μία την φερόμενη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», αλλά και από την άλλη το πολιτικό κόστος.
Ζήσαμε μία έντονη κινητικότητα και έναν έντονο πόλεμο μεταξύ πόλεων, για το εάν θα καταργηθεί κάποιο Τμήμα σε μία πόλη (ή όχι), για το πού θα μεταφερθεί η έδρα των συγχωνευομένων Τμημάτων, Σχολών και Ιδρυμάτων.
Λες και το ζήτημα της έδρας και του «τοπικού πρεστίζ» θα έλυνε το πρόβλημα.
Μόνο πολιτικές εντυπώσεις και μία τεχνική αντιπαλότητα δημιούργησε και μόνο.
Οι ρήσεις περί «περιφερειακής συνειδήσεως» πήγαν περίπατο.
Αρκεί η οποιαδήποτε πόλη μας να μη θιγεί κ.ο.κ.
Και όλα αυτά μέσα από ένα Νόμο που ψήφισαν 255 περίπου αντιπρόσωποι, που δεν έδωσε όμως τη δυνατότητα και στον κυρίαρχο λαό κάθε περιοχής να διατυπώσει την άποψή του. Και τούτο διότι τα πάντα ρυθμίσθηκαν μέσω προεδρικών διαταγμάτων. Μία διαδικασία που αποκλείει τη δυνατότητα ανάπτυξης λαϊκής προτάσεως, μία δυνατότητα που δίνει στην κεντρική εξουσία να πράξει σύμφωνα με τη θέλησή της. Και εδώ μπορεί να τεθεί το ερώτημα : οι αντιπρόσωποί μας δεν ήξεραν τι ψήφιζαν; Υπάρχει απάντηση, αλλά καλύτερα να την δώσουν οι αρμόδιοι, όταν με απλή επίκληση των λόγων «εθνικής οικονομίας», εκπαιδευτικά Ιδρύματα, Τμήματα και Σχολές, μπορούν να καταργηθούν, να συγχωνευθούν κ.ο.κ
Μόνο που δεν υπολόγισαν ότι αυτό που δεν μπορεί να καταργηθεί και να συγχωνευθεί είναι ο επιστημονικός λόγος, το επιστημονικό έργο και η επιστημονική αξιοπρέπεια.
Έργο του «Σχεδίου Αθηνά» ήταν το παράδοξο στην μεν καρδιά της Ρούμελης, στην καρδιά της Στερεάς Ελλάδας, να υπάρχει η επιγραφή της Θεσσαλίας, στη δε Βοιωτία να καταργηθεί ένα σημαντικό Τμήμα για την περιφερειακή ανάπτυξη και να μεταφέρεται στο Κέντρο, στην Αθήνα.
Και δυστυχώς κάποιοι ομιλούν για αποκέντρωση.
Και δυστυχώς κάποιοι να μην αντιδρούν, με αποτέλεσμα να χαθεί η αυτονομία του Στερεοελλαδίτικου επιστημονικού λόγου.
Με το «Σχέδιο Αθηνά» είχαμε και τη δημιουργία μίας νέας ακαδημαϊκής κοινότητας. Του ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας, μέσα από τη συγχώνευση των δύο πρώην ΤΕΙ της Λαμίαςκαι της Χαλκίδας.
Ενός Ιδρύματος το οποίο σε επιστημονικό λόγο, σε επιστημονικά άρθρα και αναφορές, κατέχει την 5η θέση πανελλαδικά. Και με ολιγάριθμο μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, στηριζόμενο και στη συνδρομή των εκτάκτων εκπαιδευτικών του, πού με κόπο, φιλότιμο και λέοντια υπομονή, συνδράμουν στην παραγωγή του επιστημονικού έργου, συνδράμουν στη δημιουργία των αυριανών επιστημόνων.
Και όμως, ύστερα από την «περιφερειακή διαμάχη» για τη νέα έδρα του Ιδρύματος (λες και ο ορισμός της νέας έδρας θα έλυνε το πρόβλημα), το Ίδρυμα αυτό μόνο μέσα από τις φιλότιμες προσπάθειες του δυναμικού του, προσπαθεί να πορευθεί, προσπαθεί να επιλύσει τα προβλήματά του.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι : υπάρχει άλλος κανείς;
Που είναι η συνδρομή της πολιτικής εξουσίας (όλων των κομμάτων);
Που είναι η συνδρομή της τοπικής αυτοδιοίκησης (όλων των Ο.Τ.Α.);
Που είναι η συνδρομή των επιστημονικών φορέων της Περιφέρειάς μας ;
Αφήσαμε (και αφήσατε αγαπητοί κύριοι) ένα Ίδρυμα χωρίς καμία αρωγή.
Είχα την τιμή και τη χαρά να διδάξω σε ένα από τα δύο πρώην ΤΕΙ επί 11 συνεχή έτη. Είχα την τιμή και τη χαρά να διδάξω στο τέως ΤΕΙ Χαλκίδας. Είχα την τιμή και τη χαρά να συνεργασθώ με αξιόλογους επιστήμονες, αλλά και να συνδράμω στην παραγωγή του νέου επιστημονικού δυναμικού στις επιστήμες της διοίκησης και της οικονομίας. Είχα την τιμή και τη χαρά να διδάξω, αλλά και ως νομικός να συνεργασθώ με το νέο Ίδρυμα. Είχα τη χαρά να συνυπάρξω και να συνδράμω στην παραγωγή του επιστημονικού λόγου και με τους υπολοίπους συναδέλφους της Θήβας, της Λαμίας, του Καρπενησίου, της Άμφισσας.
Είχαμε και έχουμε τη χαρά να συνυπάρχουμε ως Στερεοελλαδίτες σε μία νέα εκπαιδευτική κοινότητα, όπου όχι μόνο θα προάγει τον επιστημονικό λόγο από τα γνωστικά αντικείμενα που θεραπεύει ο καθένας μας, αλλά και που θ’ αναδείξει την αξία του Στερεοελλαδίτη επιστήμονα, που θα κάνει υπερήφανο κάθε πολίτη που κατάγεται από αυτήν Περιφέρεια.
Τα προβλήματα που υπήρξαν και που υπάρχουν είναι πολλά.
Οι φιλότιμες προσπάθειες όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας δεν αρκούν.
Η πολιτεία λάμπει διά της απουσίας της.
Οι σπουδαστές αγωνιούν.
Αγωνιούν και οι γονείς που ματώνουν καθημερινά να σπουδάσουν τα παιδιά τους.
Αγωνιούν όλοι όσοι πραγματικά νοιάζονται αυτό το Ίδρυμα.
Μία αναστολή επτά ημερών, όμως, μπορεί να λύσει το οξύ πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Ίδρυμα;
Μπορεί κάποιος να σταθεί δίπλα στους απλήρωτους επί 9 περίπου μήνες εκτάκτους εκπαιδευτικούς, όπου όλοι τους είναι επιστήμονες (με το έψιλον κεφαλαίο);
Μπορεί κάποιος να σταθεί δίπλα σε αυτούς που έχουν μικρά παιδιά και μάλιστα ορισμένοι εξ’ αυτών νεογέννητα παιδιά;
Μπορεί να τους αποκαταστήσει ηθικά την επιστημονική αξιοπρέπεια;
Μπορεί κάποιος να τους πει «είμαι δίπλα σου, είμαι κοντά σου»;
Δεν είναι τυχαίοι.
Αρκετοί εξ’ ημών, που περάσαμε και από αυτή την ιδιότητα, αλλά και από αυτές τις καταστάσεις, τραβώντας το δικό μας Γολγοθά, δεν είχαμε κανένα δίπλα μας.
Και είμαστε υπερήφανοι διότι «σηκώσαμε ψηλά» την αξία του Στερεοελλαδίτη επιστήμονα, διδάσκοντας τώρα στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, ως τακτικοί καθηγητές.
Αυτούς τους καθηγητές έχουν τα παιδιά σας.
Αυτούς τους αξιόλογους καθηγητές παράγει η Περιφέρειά μας.
Και ας τους έχουν αφήσει μόνους.
Τα εκπαιδευτικά Ιδρύματα δεν είναι μόνο για να ενοικιάζουμε διαμερίσματα, να ανοίγουμε σουβλατζίδικα, πιτσαρίες και διάφορα άλλα καταστήματα και να λέμε κάθε προεκλογική περίοδο τί φέραμε στην κάθε πόλη μας και πόσο ήρωες είμαστε που διατηρούμε στην κάθε πόλη μας ένα εκπαιδευτικό Ίδρυμα.
Γιατί πολύ απλά.
Θα έρθει και ένα «Σχέδιο Αθηνά» Νο 2 και θα σε εξαφανίσει.
Και τότε θα είναι αργά.
Ας σταθούμε όλοι δίπλα στο νέο Ίδρυμά μας, στο νέο Ίδρυμα που ενώνει όλη τη Στερεά Ελλάδα, στους ανθρώπους που το αποτελούν, στα παιδιά που σπουδάζουν σ’ αυτό.
Το έχουν και το έχουμε ανάγκη.
Γιατί κάθε αναστολή λειτουργίας του, είναι αναστολή στον επιστημονικό λόγο της Περιφέρειάς μας, είναι αναστολή στην επιστημονική αξιοπρέπεια όλων μας.