ΘΥΣΙΕΣ οικογενειών για απολαύσεις εγκληματιών (του Γιώργου Σμοκοβίτη)

ΘΥΣΙΕΣ οικογενειών
για απολαύσεις εγκληματιών
ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΜΟΚΟΒΙΤΗ

    Κατά παράφραση της γνωστής ρήσης: «Σε τούτο τον τόπο ποτέ άλλοτε τόσοι λίγοι δεν κατέστρεψαν “εν ειρήνη δημοκρατικά και με διαφάνεια ελεύθερων επιλογών και εκλογών” τόσες πολλές οικογένειες, για να πληρώσει ΜΟΝΟ ένας ολόκληρος ΛΑΟΣ, με σκοπό και αποτέλεσμα να διασωθούν ατιμώρητοι τόσοι λίγοι. Λίγοι καταχραστές, διεφθαρμένοι, εγκληματίες». Ποτέ άλλοτε, τόσοι λίγοι δεν είχαν αποφασίσει και εκτελέσει ως διορισμένοι ή εκλεγμένοι «αξιωματούχοι και εκπρόσωποι», κάθε λογής επιπέδου τοπικώς και γενικώς, φραστικώς μεν διαμαρτυρόμενοι περιγράφοντας «καταστάσεις», αλλά ως «δι’ αοράτου χειρός εναρμονισμένοι» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΟΥ του ΛΑΟΥ με ΘΥΣΙΕΣ ΜΟΝΟ Λαού.

    Εν γνώσει αφήνοντας «στις απολαύσεις παρανομιών τους» τους ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ κατά Συμφερόντων και με ΖΗΜΙΑ Λαού, που ενώ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ εγκαίρως να διώξουν για να ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ έστρεψαν μόνο εναντίον λαού τη... δίωξη ενώ στους εγκληματίες ουσιαστικά «τους χάρισαν τα προϊόντα εγκληματικών πράξεών τους» να τα απολαύσουν. Χωρίς καθόλου να εξαναγκάσουν αυτούς, να συμβάλλουν ΑΥΤΟΙ στην αποκατάσταση ΖΗΜΙΩΝ που επέφεραν σε ΟΛΟ τον ΛΑΟ μας,   ΕΠΕΒΑΛΑΝ ως τιμωρία στο ΘΥΜΑ να πληρώσει ΜΟΝΟ αυτό, ο λαός, τις ζημίες των ατιμώρητων και ανενόχλητων εγκληματιών κατά Συμφερόντων λαού.

    Ανενόχλητοι, ατιμώρητοι, ελεύθεροι να μην καταβάλουν τα... «ισοδύναμα» ζημιών, προϊόντων εγκλημάτων τους και ΗΣΥΧΟΙ αφέθηκαν εγκληματίες από τους μη έχοντες τη ΘΕΛΗΣΗ, αλλά υπόχρεων σε δίωξη, στην απόλαυση τους εντός ή εκτός Πατρίδας ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ κυρίως οικονομικών εγκλημάτων με άνεση χρόνου εξάλειψης ή συγκάλυψης και του τελευταίου ίχνους εγκληματικής διαδρομής τους. Όταν μάλιστα η «νόμιμη εν γνώσει παραγραφή» ήταν έστω καθ’ ένδειξιν και υποψία «ιδιόρρυθμο επιπλέον δώρο δωροδοκίας εγκληματιών παθητικής ή ενεργητικής» με το ΙΔΙΟ όμως αποτέλεσμα: την κάλυψη του ΚΕΝΟΥ Ταμείου που δημιούργησαν εγκληματίες ΜΟΝΟ με ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ενός ολόκληρου ΛΑΟΥ, που του ΕΠΕΒΛΗΘΗ εξαθλίωση και ταπείνωση. Νόμοι που έπρεπε έγκαιρα να ψηφιστούν εναντίον εγκληματιών δεν ψηφίστηκαν και νόμοι που ΔΕΝ έπρεπε να ψηφιστούν, ψηφίστηκαν ως... ΑΣΥΛΙΑ εγκληματιών και διαιώνιση ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ως «νόμιμου» και ατιμώρητου τρόπου ζωής, στη χώρα των... μεταρρυθμίσεων, αναδιαρθρώσεων και... εξυγίανσης.

    ΑΥΤΗ είναι η ΜΟΝΗ ΑΙΤΙΑ του μεγέθους ΘΥΣΙΩΝ ενός ολόκληρου ΛΑΟΥ εξαθλίωσής του, ταπείνωσης και ΄Εθνους του, για να μην πληρώσουν μόνο ή έστω να συμμετάσχουν οι λίγοι εγκληματίες των μεγάλων ζημιών. Είναι αβίαστη επιλογή, ΘΕΛΗΣΗ και ΓΝΩΣΗ στοχευμένης ΑΣΥΛΙΑΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ διακηρυγμένης μάλιστα αιτιολόγησης της ότι είναι... μονόδρομος ΜΟΝΟ οι ΘΥΣΙΕΣ Λαού και η ατιμωρησία – απαλλαγή εγκληματιών «για να... σωθεί ο... τόπος...». Θεσμοθέτηση διαφθοράς ως πολλαπλά ωφέλιμη για τον δράστη σε βάρος μόνο του θύματός του που μόνο αυτό καλείται να πληρώσει για να συνεχίσει τον παράνομο θησαυρισμό του ο θύτης του. 

    Δεν είναι ότι «κάτι έγινε στο βρώμικο παρελθόν», αλλά ΠΩΣ αντιμετωπίστηκε από... «καθαρό παρόν» για να χαράξει την Πορεία βρώμικη ή καθαρή ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Δεν είναι μόνο για τους απερχόμενους αλλά κυρίως «το δείγμα γραφής» για τους ερχόμενους οι αποφάσεις ΣΗΜΕΡΑ ως είδος κληρονομίας τρόπου ζωής στο μέλλον. Η μεγαλύτερη ζημία δεν ήταν του παρελθόντος γιατί μπορούσε να διορθωθεί, αλλά η διαιώνιση των αιτίων για το μέλλον αν δεν τα σταματήσει το παρόν. Δυστυχώς, αντί ΕΛΕΓΧΟΥ ΠΟΛΙΤΩΝ εν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ εναντίον πράξεων εγκληματιών και πολιτικών αποφάσεων συγκάλυψης, ΕΠΕΒΛΗΘΗ ΕΛΕΓΧΟΣ Σκέψης‒Κρίσης‒ ‒Βούλησης‒Δύναμης ΠΟΛΙΤΩΝ δια του περιορισμού ΤΟΥΣ «εγκλεισμού-φυλάκισης» με τιμωρία οικονομικής εξαθλίωσης, το ανήμπορο θύμα δεν έχει άλλες απαιτήσεις, περιορίζει αξιώσεις του και «ενδιαφέροντά του» μόνο στην επιβίωσή του, τα υπόλοιπα δεν αποτελούν «προτεραιότητες ενασχόλησής του», εξαντλεί τα όρια αντοχής του με «ελευθερία μεγαλύτερου χώρου σε όσους δι εαυτούς... αξιοποιούν την πτώχευσή του».

    Και η Τιμωρία ΛΕΙΠΕΙ όχι ως «εκδίκηση για το παρελθόν» ούτε ως «εκτόνωση στο παρόν» ούτε καν ως νέμεση, αλλά για αποτροπή στο Μέλλον για αποκοπή διαιώνισης ποικιλόμορφης διαφθοράς δια της επιπλέον ιδιότυπης επιβράβευσης άθικτου κακού παρελθόντος και διάχυσης ΙΔΙΑΣ νοοτροπίας προς το μέλλον ως «κερδοφόρας και ατιμώρητης τακτικής για τον... χρήστη... εναντίον θυμάτων του που είναι τα ΜΟΝΑ που... πληρώνουν...».

    Η ΘΥΣΙΑ ΛΑΟΥ χαρακτηρίστηκε ως... μονόδρομος και διαφημίστηκε ως... επιτυχία. Υπήρχε ΚΑΙ ο δρόμος εναντίον των ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ για να μην επιλεγεί ο δρόμος θυσίας ΘΥΜΑΤΩΝ ως... μονόδρομος απαλλαγής εγκληματιών.

    ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΕΠΡΕΠΕ να είναι ΜΟΝΟ η επιστροφή προϊόντων εγκλημάτων «που υπήρχαν εις χείρας εγκληματιών» και ΟΧΙ η ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ θυμάτων εγκληματιών, χάριν απόλαυσης θυτών, δηλαδή των υπαιτίων δια πράξεών τους για την χείριστη κατάσταση. Ελεύθερη διακίνηση εγκληματιών και “προστατών” τους, εγκλωβισμός στην εξαθλίωση των θυμάτων τους, Οικογενειών ολόκληρου ΛΑΟΥ με ταπείνωση ΄Εθνους τους.

    ΑΝ ΔΕΝ ξεκινήσουμε τώρα από το... Δημοτικό κάθε 30-40 χρόνια τα ΙΔΙΑ με την ΙΔΙΑ νοοτροπία. Για «λαό» «αρχηγούς» και αρχηγίσκους σε «όσο ντόπιο πληθυσμό θα έχει απομείνει ΕΔΩ»... τότε...

    Ανάγκη να συνεχίσω στο επόμενο φύλλο.