Η ΘΥΣΙΑ λαού να σταματήσει ως ΕΔΩ (τα θαύματα και τα θύματα) (του Γιώργου Σμοκοβίτη)

Η ΘΥΣΙΑ λαού
να σταματήσει ως ΕΔΩ
(τα θαύματα και τα θύματα)
ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΜΟΚΟΒΙΤΗ    Στη συνέχεια του άρθρου με τίτλο «ΘΥΣΙΕΣ Οικογενειών για απολαύσεις εγκληματιών» ότι οι θυσίες του λαού δεν ήταν μονόδρομος ή τουλάχιστον όχι στο βαθμό που «επιτεύχθησαν χάριν... ανάπτυξής του μετά... θάνατόν του», αυτή η ΘΥΣΙΑ πρέπει να σταματήσει ως εδώ.
    Γιατί είναι θυσία χωρίς ΣΚΟΠΟ, Αιτία, Ιδέα ούτε καν μια... δικαιολογία για τη ΘΥΣΙΑ.
    Σε πρωτόγονες άγριες φυλές οι Αρχηγοί τους ηγούντο σε ανθρωποθυσίες ΟΧΙ όμως της δικής τους φυλής, αλλά αιχμαλώτων άλλων φυλών, άλλων περιοχών «ξεριζώνοντας ακόμα και καρδιές εχθρών τους» προς δική τους, όμως, επιβίωση, της φυλής τους, και για νομή μεγαλύτερων περιοχών προς επιβίωση και απόλαυσή τους, προσφέροντας σε... κάποιο... ΘΕΟ ΤΟΥΣ. Εδώ και τώρα όμως ποιος έστω ο... Θεός αρχηγών ή δικός μας; Ποια η... φυλή που θυσιάζει και ποια των... αιχμαλώτων; ΄Εστω και με νόμο... ζούγκλας, ή σύγχρονης κοινωνίας.
    «Απάνθρωπη θυσία τόσων ανθρώπων χάριν ΑΝΗΘΙΚΩΝ πολιτικών σχεδιασμών» λόγος Ποιητή (΄Εζρα Πάουντ, για τον οποίο γράφτηκαν πολλά... πολιτικά...) για τον Α΄ Πόλεμο, των όπλων της Ευρώπης. Πόλεμο τον λέμε σήμερα... «οικονομικό». Αλλά τότε υπήρχε ΕΧΘΡΟΣ φανερός. Σήμερα ΠΟΙΟΣ; Υπήρχε Ιδέα, Σκοπός που υπερέβαινε το άτομο και με Γνώση τα αποδεχόταν. Υπήρχε υπέρ «εστιών και βωμών». Σήμερα ποιο «σπίτι» ποια «εστία-οικογένεια» όταν εναντίον τους έχουν ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ «μέτρα εξόντωσής τους». Πόλεμος, αλλά «αν βρεις αγώνα μου και με τίμια μέσα που έδωσα να με πιστεύεις. Αλλιώς, μη πιστεύεις τίποτις», η ουσία της αξιολόγησης μέσων και σκοπού από τον Μακρυγιάννη. Μακρινός και... ξένος από τη... φυλή μας και αυτός; Ανήθικος σχεδιασμός γιατί είναι υπέρ ιδιότυπης ασυλίας ομολογημένης ύπαρξης εγκληματιών υπαίτιων μεγέθους της κρίσης. Χωρίς τιμιότητα οι «εκπρόσωποι θύματος» επιβάλουν στο θύμα εξαθλίωσή του, αφήνοντας τον θύτη ασύλληπτο, χωρίς συμμετοχή του στη... ΘΥΣΙΑ.
    Και ο απίστευτος εμπαιγμός: Οι σχεδιαστές ή μόνο «εκτελεστές» μιας «ανήθικης πολιτικής» της καταστροφής Μεσαίας Τάξης (και όχι μόνο) Λαού ΕΠΑΙΝΟΥΝ αυτόν τον... «λαό τους» που τον θυσιάζουν (οι ίδιοι ονομάζουν ΘΥΣΙΕΣ αυτά που επιβάλουν), διότι ακριβώς... ασκόπως και αναιτίως θυσιάζεται μόνο Αυτός για να ΜΗ θυσιαστούν οι πράγματι υπαίτιοι εναντίον του. Και για να αποφύγουν οι υπαίτιοι οποιαδήποτε καταβολή «τιμήματος» ή απλώς έστω επιστροφή προϊόντων αισχρού θησαυρισμού τους εκ του εγκλήματος που επέφερε ΜΕΓΕΘΟΣ ΘΥΣΙΩΝ (κατά τη δική τους ορολογία) ενός ολόκληρου ΛΑΟΥ και ταπείνωση ΄Εθνους. Και διαφημίζεται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ότι... είναι... μονόδρομος άλλη λύση από τη ΘΥΣΙΑ Λαού δεν υπάρχει... από την καταστροφή του για να... σωθεί... μετά θάνατό του...
    Η κορύφωση ενός πολιτικού κυνισμού κρίνω ότι είναι η... διαφήμιση εντός και εκτός χώρας του «αυτοεπαίνου των... εαυτών τους ως σωτήρων» από αυτούς που επέτυχαν, κατά την... αυτοδιαφήμισή τους, να ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ τις θυσίες ΜΟΝΟ στο «λαό τους» και ότι αυτή η πολιτική που άφηνε «εκτός θυσιών τους υπαίτιους εγκληματίες του μεγέθους της κρίσης» είναι... επίτευγμά τους εξαίσιο. Χάριν ευημερίας... θυσιαζόμενων και της εξαθλίωσης οικογενειών τους που διακινδυνεύουν την υπόσκαψη θεμελίων, επιβίωσης και του ΄Εθνους τους, της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Οικογένειας. Απειλώντας με υφαρπαγή ακόμα και το με μόχθο ολόκληρης ζωής «πρώτο... κεραμίδι της» αφού ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ «οικογένεια στο... δρόμο» δεν επαυξάνει τα μέλη της, αντιθέτως αποτρεπτικά λειτουργεί και για... δημιουργία νέας οικογένειας «με κρεμάμενο το... πρώτο κεραμίδι». Επιχειρούν αποκρατικοποίηση – ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας, αλλά ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΒΑΛΕΙ  ιδιότυπη κρατικοποίηση ιδιόκτητης πρώτης κατοικίας (ενοίκιο κρατικού μεριδίου ιδιοκτησίας) και κατοχής ιδιωτικής περιουσίας ακινήτων που βρίσκονται υπό κρατικόν διωγμόν σε βάρος κανόνων “ ελεύθερης οικονομίας – αγοράς” 
    Σπάζει ΕΤΣΙ η ραχοκοκαλιά λαού και ΄Εθνους. Και αυτό είναι... επίτευγμα. Απαξιώθηκαν τα πάντα και πρώτα η Αξία Ανθρώπου και Πολίτη γιατί ΠΩΣ από ΠΟΙΟΥΣ και σε ΤΙ να «εκπροσωπηθεί συμμετέχων» από όσους και οι ΙΔΙΟΙ δεν εκπροσωπούν τους... εαυτούς τους αφού «άλλος ο λόγος τους» και «άλλη η πράξη τους»; Πολιτική Εφαρμογής Ασυνέπειας, διότι το διακηρυγμένο ως ΛΑΘΟΣ μίγμα πολιτικής το ΙΔΙΟ εφαρμόζεται και το ως προσωρινόν αλλά και για τα... εγγόνια... ΜΟΝΙΜΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ με περιφρόνηση προς τον... «ραγιά του χαρατσίου», ούτε καν μια εξήγηση για την Ασυνέπεια...
    Στον κυνισμό «αυτοεπαίνων για ΤΕΤΟΙΟ αποτέλεσμα με τέτοιο τρόπο» προστίθεται και η... ομολογία ότι... κανένας άλλος... λαός δεν έχει υποστεί τέτοια εξαθλίωση, ούτε ο ίδιος εδώ και 70 χρόνια (με πολέμους και εκτροπές από ομαλό εσωτερικό βίο) και ότι κανένας άλλος «λαός» δεν θα ανεχόταν... σιωπηλός ΧΩΡΙΣ «έγερση αποφυγής... τόσων... οριζοντίων και έντασης μέτρων εναντίον του». Επιπλέον κατά τη «θεωρία θυσίας λαού για τη.. σωτηρία του» διαλαλούν ότι τούτο αποτελεί και απόδειξη «θέλησης λαού να υποστεί αυτοκαταστροφή του με... εμπιστοσύνη στους καταστροφείς και με ψήφο ΕΝΤΟΛΗΣ του». Με υπογραφή αποδοχής του ίσως και... απόλαυσης διάλυσής του. Και δια τούτο... «εκτελούν» τέτοια εντολή που έλαβαν με Γνώση Του από τον... λαό τους. Η βάση τέτοιας... «θεωρίας σωτηρίας» είναι ότι δια της ΘΥΣΙΑΣ λαού θα έρθει η... ανάστασή του, όσες περισσότερες οι θυσίες τόσο μεγαλύτερη η απόλαυση... ευτυχίας του. Την ίδια στιγμή όμως η μόνη ζωντανή ευτυχία είναι μόνο αυτή που βιώνουν εντός ή εκτός χώρας οι υπαίτιοι του μεγέθους θυσιών ολόκληρου λαού.
    ΑΥΤΗ δεν είναι η ΟΥΣΙΑ;
    Η Αλήθεια κατά τον Αίσωπον είναι μόνο στην... έρημο όπου μετακόμισε διότι το Ψέμα κυριάρχησε σε πόλεις έχει κατακλύσει την κατοικημένη χώρα. Ποια Αλήθεια μάθαμε για ΠΟΙΑ αίτια «και ΠΟΙΟΥΣ» υπαίτιους που μας έφεραν ως εδώ, ώστε να ξέρουμε «από που ερχόμαστε και που πάμε»; Καμία Αλήθεια. Η Πορεία μας σε ΠΟΙΕΣ προτεραιότητες ποιου περιεχομένου ΖΩΗΣ μας, ποια στοιχεία πόσων χρόνων σύνθεσης «ποιότητας», τρόπου Μέλλοντός μας τι είδος στόχους ή σκοπούς ή κινδύνους (με ή χωρίς πλούτη που είναι άφθονα υλικά και άϋλα σε τούτο τον τόπο) και για... ΠΟΙΟΥΣ; Οι υπογραφές μας οι αποδοχές θυσιών μας δεν είναι για εμάς αλλά ΚΑΙ από εμάς για τους ερχόμενους χωρίς ακόμα σήμερα «δικό τους δικαίωμα υπογραφής» αλλά ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟΙ από τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ.
    ΝΑΙ. Τόσος και τέτοιος παραλογισμός. ΝΑΙ τόσος και τέτοιος κυνισμός. ΠΩΣ να μείνω βουβός; ΄Οταν μάλιστα και ο τελευταίος υποψήφιος στον τελευταίο συνδυασμό πολύ περισσότερο κάθε... «ηγούμενος στον... ναό... συνδυασμού του», γίνεται με μια ψήφο επιπλέον και αυτός «μεγάλος αρχηγός, δασκαλεύει τον... λαό... σαν δασκάλα σε... δημοτικό, τον... κάθε ψηφοφόρο λαό του, είτε υπέρ, είτε κατά, αλλά ως... αρχηγός». Και ως «λαός» να ακούω... βουβός ή ως κουφός να μην ακούω τον πάταγο «των ερειπίων πράγματι ψυχής στην κατοικία της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ οικογένειας στην Πατρίδα που ζω»; Αλλά να «συζητώ» μόνο την... κάθε λύση που κάθε «δάσκαλος πολιτικής» επειδή έγινε υποψήφιος έχει... έτοιμη ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ για τον λαό αρκεί να ‘χει μόνο ΑΥΤΟΝ ή ΑΥΤΗ αρχηγό ή... αρχηγίνα για την... κάλπη; Και ερμηνεύουν για τον... εαυτό τους... «αυθεντικά» ΑΥΤΟΙ τα μηνύματα της κάλπης και της... ψήφου μου για τον... εαυτό τους... εκφράζοντας όμως ΟΛΟ το... Λαό... και... κατ’ εντολή ΤΟΥ.
    Η λέξη «θαύματα» από τη λέξη «θύματα» διαφέρει μόνο στο ένα γράμμα, το: Α [θ(α)ύματα – θύματα]. Από το Α αρχίζει η Αλήθεια. Αυτή που λείπει από τα «θαύματα αρχηγίσκων» για να αφήσουν θύματα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ με την επιγραφή συμπεριφοράς τους από Α και πάλι: Α-συνέπειά ΤΟΥΣ σε όσα τάζουν «θαύματα» στα θύματά τους χωρίς Αλήθεια και με Ασυνέπειά τους από το Α ως το Ω στα... Αποτελέσματα για τις εξαγγελίες και την... πολιτική τους που πληρώνουν όμως ΜΟΝΟ... «άλλοι». (Αλλά τα «προνόμια και του τελευταίου αρχηγίσκου και... «εκπροσώπου» παραμένουν ως υλικές και... άϋλες απολαβές του ΑΘΙΚΤΕΣ, αρκεί έστω και μόνο ως υποψήφιος να έχει ΚΑΙ αυτός... υπάρξει για «το λαό του» με όλη τη «σεμνότητά του» θυσιάζεται για το καλό του...»).