«Επέστρεψα...», γράφει ο Δημοσιογράφος Δημήτρης Ζάχος

Ε Π Ε Σ Τ Ρ Ε Ψ Α…
Γράφει ο Δημοσιογράφος Δημήτρης Ζάχος

…Ξανά πίσω  στην μικρή μου Πετρούπολη το πιο όμορφο –για μένα προάστιο της Δυτικής Αθήνας. Ξανά περιπατητής, σύντροφος και συναγωνιστής του Κανάρη, Διάκου, Ανδρούτσου, Υψηλάντη, Μπότσαρη και τόσων άλλων ηρώων που έχουν ονοματίσει τους δρόμους μας. Ήρεμα τα νερά μας δεν έχουμε πολλά μποφόρ, λίγα και αυτά σαν τα ευρώ μας.

 Με περίμεναν δύο μηνών κοινόχρηστα,  λογαριασμοί ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, σταθερού και κινητού τηλεφώνου, η δόση για το δάνειο του σπιτιού, ασφάλιστρα για το αυτοκίνητο και  ο νέος φόρος ο ΕΝΦΙΑ που σκοπό έχει να μας πάρει ότι έχει απομείνει και αν, από το εξοντωτικό  «στύψιμο»  των προηγούμενων χρόνων.                                                                         

 Πως θα τα πληρώσω όλα αυτά και με άνεργη γυναίκα, πρόσφατα απολυμένη?                        

Την ίδια απορία  πρέπει να  έχουν και μερικά εκατομμύρια άλλοι συνέλληνες. Οι αποταμιεύσεις εξανεμίζονται , τις μαζεύει το κράτος με τους φόρους για να τις επιστρέψει στους δανειστές μας. Τίποτα δεν μένει για να αγοράσεις κάτι. Πως θα κινηθούν το εμπόριο και η Βιομηχανία???                                                                                        

Και ενώ η αγορά  μαζί με μας έχει στερέψει ο Πρωθυπουργός μας με σχεδόν ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο βρίσκεται στο Παρίσι και διαπραγματεύεται τάχατις με την Τρόικα, βάζοντας κόκκινες γραμμές και …πράσσειν  άλογα!!!  Δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι καιγόμαστε, κοιτάζονται στον καθρέπτη ενώ οι φλόγες μας έχουν περικυκλώσει? Τι να κάνουμε πια για να ξυπνήσουν στην πραγματικότητα?                                                      

 Όλοι τους για την πατρίδα αγωνίζονται, όπως για την πατρίδα αγόραζαν αεροπλάνα, βαπόρια, υποβρύχια και άλλα οπλικά συστήματα, για να υπερασπιστούμε το Αιγαίο την Κύπρο, τα νησιά μας  και εμείς είδαμε τον Τσοχατζόπουλο  και άλλα ξεφτέρια με χειροπέδες, για τις παραγγελίες που έκαναν και μοιράζονταν τις μίζες για τους εξοπλισμούς υπέρ πατρίδος! !! Ρε σεις Συνελληνάρες μου τι Χαϊβάνια  που είμαστε…                 

Πρόλαβα και τις ορκωμοσίες των νέων Δημοτικών και περιφερειακών αρχόντων. Για γέλια και για κλάματα!!! Θα τα είδατε και σεις στις τηλεοράσεις. Άλλοι ορκίστηκαν στην ομάδα τους, άλλοι στο …ποτό τους, άλλοι στον …αργαλειό τους και οι χρυσαυγίτες  πιστοί να φωνάζουν «αίμα τιμή χρυσή…πορδή»!!!(άλλαξαν για την περίσταση το σύνθήμά τους) Αχ Θεέ μου Πρόλαβα και τις επετειακές εκδηλώσεις για τα 40χρονα της 3ης Σεπτέμβρη  του ΠΑΣΟΚ.    Δύο οι εκδηλώσεις φέτος. Και οι δύο στο Ζάππειο, Μια Παπανδρεϊκή (1-9) και μια Βενιζελική (3-9). Μαύρα γενέθλια. Επίγονοι και απόγονοι διαλύουν  ότι απόμεινε απ το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Απόλυτα παρακμιακό σκηνικό και απαξιωτικό . Μεταφερόμενοι κλακαδόροι –πιστοί στον ΓΑΠ- αντιμετώπισαν την εκδήλωση του ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου ως μια ευκαιρία να ξεσπάσουν την «αγανάκτησή τους» για την συγκυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία επικεντρώνοντας τα πυρά τους στο πρόσωπο του τωρινού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και στήνοντας ένα σκηνικό οιονεί διάσπασης. Το επίσημο ΠΑΣΟΚ  εξέδωσε μια ανακοίνωση φωτιά: «Οι οπαδοί (αγανακτισμένοι πολίτες –τάγματα εφόδου) του ανθρώπου που το κόμμα του κέρδισε τις εκλογές το 2009 με 44% και κατάφερε (!) μετά από δυό χρόνια Πρωθυπουργός να φέρει τη δεξιά του Σαμαρά και του Καρατζαφέρη σε συγκυβέρνηση μαζί του, του φώναζαν    να έρθει να διώξει τη Δεξιά! 

Ένας ψυχίατρος υπηρεσίας παρακαλώ..»                                                               

Πολύ στεναχωριέμαι με  το συνεχές κατρακύλισμα του ΠΑΣΟΚ. Δεν αρέσει πιά και κανείς δεν έχει επιχειρήσει στα σοβαρά να συζητήσει το γιατί: τις ευθύνες εκείνων που οδήγησαν τη χώρα στο Μνημόνιο και που τώρα φτιάχνουν μύθους για να επιβιώσουν πολιτικά!!   
   Διάβασα όσα έγραψα παραπάνω και με βρήκα γκρινιάρη. Δεν δικαιολογείται όποιος έφτιαξε τόσα πολλά πράγματα -τις ημέρες των διακοπών του- στο χωριό με τα χεράκια του που τα κοσμούν πλέον «γρατσουνιές @ κάλοι» να είναι απαισιόδοξος, μίζερος και μουρτζούφλης. Άλλωστε λίγο πριν φύγω απ το χωριό κέρδισα στον τοπικό παραδοσιακό διαγωνισμό «το ομορφότερο κοντοβράκι» (κοντοβράκι= κοντό παντελονάκι-σορτς-δεν γνωρίζω ακριβώς ποιος έκανε την αρχή  αυτής της παράδοσης, αλλά θα το ερευνήσω για να του αποδώσουμε τις πρέπουσες τιμές) και οι χωριανοί μου με βράβευσαν με αρκετό κρασί και τσίπουρο απ τον φημισμένο  αμπελώνα του κ. Λ.ΠΑΠΑΝΤΩΝΗ  για να βγάλω τον χειμώνα. Όλοι ξέρουμε πως πίνοντας τα «ποτηράκια μας» το ηθικό μας  ανεβαίνει και όχι μόνο. Γινόμαστε ψηλότεροι (απωθημένο το έχω), ομορφότεροι, σεξουαλικότεροι, μακροβιότεροι, νικητές!                                                                                                                            Στο μακροσκοπικό επίπεδο, η νίκη των αισιόδοξων δυνάμεων, της λογικής του πάθους και της προόδου θαρρώ πως είναι βέβαιη.  Όμως στο μικροσκοπικό επίπεδο οι προθέσεις των λογαριασμών και των φόρων δεν μου βγαίνουν. Αλλά δεν μου επιτρέπεται να γίνω εγώ ο μικρός «μαύρη τρύπα» που θα πηγαίνει αντίθετα με την πορεία της …ανθρωπότητας. Πρέπει να κάνω ότι μπορώ –τρομάρα μου-  να ταιριάξουν οι λογαριασμοί, να μην αφήσω να με καταπιεί η τοπική εντροπία που αναπτύσσεται από τις δυνάμεις του χάους.

                                                                                                                            

Η Ιστορία νομίζω πως είναι με το μέρος μου. Και κυρίως με το μέρος των νεότερων. Ας την αφήσουμε λοιπόν να μας παρασύρει. Καλό μας φθινόπωρο .