Από τον τάφο της Αμφίπολης στον θολωτό τάφο του Γενάρχη μας Έλληνα. (Γράφει ο Δημήτρης Ζάχος)

Από τον τάφο της Αμφίπολης στον θολωτό τάφο του Γενάρχη μας Έλληνα. (Γράφει ο Δημήτρης Ζάχος)
Το ότι επέστρεψα απ’ τις καλοκαιρινές μου διακοπές σας το έκανα γνωστό.  Εντός των «τειχών» λοιπόν  ξανά φίλοι μου , εντός της «ανθρωπότητας» εντός των καθημερινών προβλημάτων, εντός της …Ιστορίας, εντός τόπου και χρόνου!!!                                                   

Πόσο καλά είναι που υπάρχει και ο τάφος της Αμφίπολης να ιντριγκάρει την φαντασία μας, να δώσει σε μένα και σε σας φαντάζομε, «ωραία τροφή», για θετικές σκέψεις, που έστω για λίγο μας ταξιδεύουν  νοερά μακριά από την γενική κόπωση που έχει ενσκήψει σε ολόκληρη την  Ελληνική κοινωνία.                                                                                                                                   

Μπήκε  ξαφνικά στην ζωή μας η λέξη «τύμβος» -και άλλες  «ορο-ονοματολογίες»-  με αφορμή την ανασκαφή και τις αποκαλύψεις που κάνουν το γύρο του κόσμου.                                    

Μας  λένε οι αρχαιολόγοι πως  τύμβος και πυραμίδα είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα: Υπόγειοι ταφικοί θάλαμοι που εξωτερικά εμφανίζονται ως τεχνικοί λόφοι. Αυτοί οι τεχνικοί λόφοι λέγονται τύμβοι. Πάντως εγώ ξέρω πως η λέξη τύμβος υπάρχει ως λέξη όχι μόνο στα Ελληνικά αλλά σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.                                                                                     

Οι πρώτοι τύμβοι χτίζονται όταν ωρίμασε ο νεολιθικός πολιτισμός. Σχεδόν πριν από 7.000 χρόνια. Το φαινόμενο έχει παγκόσμια διάδοση. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είχαν την ίδια ιδέα. Στην Ιρλανδία 3.οοο χρόνια πριν την εποχή του Μ.Αλεξάνδρου κατασκεύαζαν τύμβους που ξεπερνούσαν τα 100 μέτρα σε διάμετρο, είχαν στο εσωτερικό τους θαλάμους, όχι με καμάρες, Δωρικούς και Ιωνικούς κίονες  όπως στην Ελληνιστική εποχή, χτισμένους με κολοσσιαίους ογκόλιθους ημιακατέργαστους , όπως τους βλέπουμε στις Μυκήνες. Στην περίμετρο του τεχνικού λόφου που ήταν ολοστρόγγυλος υπήρχε λίθινος τοίχος. Ο τεχνικός λόφος επισημαίνει τη σπουδαιότητα της θέσης ότι εδώ  μέσα είναι θαμμένος κάποιος σπουδαίος άνθρωπος.    

Και  δεν μπορώ εδώ ακριβώς να μη σκεφτώ  τους  δικούς μας τύμβους, της Βόρειας Φθιώτιδας (αναζητήστε το βιβλίο του Δ. Β. Καρέλη «Η γη που γεννήθηκε ο Έλληνας - Η Ιστορία της βόρειας Φθιώτιδας και του Δομοκού»), που βρίσκονται μια ανάσα από την πόρτα μας  - χορτάριασαν περιμένοντας χρόνια τώρα την αρχαιολογική σκαπάνη- και κινδυνεύουν να χαθούν πριν προλάβουμε να μάθουμε τα μυστικά τους. (αρχ. Αγγειές, Κτημενές, Κύπαιρα, Ακκάραι, Ελοπία, Ξυνιαί κ.α.)                                                                                         

Στον αρχαιολογικό χώρο της  Παναγιάς  Δομοκού, Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Δομοκού, δυτικά της  νερομάνας πηγής και του αιωνόβιου πλάτανου υπάρχει ένας μεγαλοπρεπέστατος τεχνικός λόφος- με το πέρασμα των χρόνων έχει χάσει το ύψος του- που η σπουδαιότητα της θέσης του  μας κάνει να πιστεύουμε ότι στα σπλάχνα του κρύβει σπουδαία μυστικά.  Το 1989 επιστήμονες από κάποιο Γαλλικό πανεπιστήμιο, αρχαιολόγοι, ήρθαν στην Παναγιά και για αρκετές μέρες ασχοληθήκανε με την τοποθεσία.  

Έτυχε να βρεθώ στο χωριό εκείνη την περίοδο και να μιλήσω μαζί τους- με τα λίγα Γαλλικά μου- και να μάθω ότι αναζητούσαν  τον  θολωτό τάφο του Έλληνα.(όπως αναφέρουν αρχαίοι και νέοι συγγραφείς: Απολλόδωρος βιβλ. Α, Ηρόδοτος βιβλ. Ζ 199, Όμηρος ΙΛ. 608-395-595 ΟΔ. Α 416, ο Παυσανίας Α 132, ο Γεωργιάδης,  ο Βορτσελάς κ.ά.

                                                                                 

Ο Στράβων 68π.Χ. στα Γεωγραφικά σελ.370, θεωρεί γενάρχη των Ελλήνων  τον Έλληνα.                                                     

Το Σεπτέμβριο του 1979 στο 24ο φύλλο της εφημερίδας τα «Νέα Δομοκού» γράφεται μεταξύ άλλων ότι στην περιοχή της Μελιταίας κοντά στο δρόμο προς τη Φιλιαδώνα, απέναντι απ’ το νεκροταφείο αποκαλύφτηκε αρχαιολογικός τάφος με πήλινα αντικείμενα, επιτύμβιες πλάκες και παραστάσεις.                                                                                                

Αρχικά διαδόθηκε ότι επρόκειτο για τον τάφο του Έλληνα όμως οι αρχικές εκτιμήσεις ήταν λανθασμένες.)                                                                                                                                                       
Τι έγινε με τις έρευνες των αρχαιολόγων στην Παναγιά κανείς δεν έμαθε ποτέ. Η αρχαιολογική υπηρεσία μετά από αυτό περιέφραξε την συγκεκριμένη τοποθεσία πολύ πρόχειρα.  Μήπως λοιπόν ο θολωτός τάφος του Έλληνα βρίσκεται ακριβώς εδώ; Μήπως εδώ ακριβώς τα παιδιά του Έλληνα έκτισαν τον πελώριο θολωτό τάφο και τοποθέτησαν τη λήκυθο με τα οστά για να τιμήσουν τον πατέρα τους; (βλ. Γεωγραφικά Στράβων 431,6.7, και Ομ.Ιλιάδα 484) Απομένει στη αρχαιολογική σκαπάνη να μας δώσει απαντήσεις με μια προσεγμένη επιστημονικά τεκμηριωμένη ανασκαφή. Ο Έλληνας είχε γονείς τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα. Ο Θουκυδίδης δέχεται ως ιστορικό πρόσωπο που υπήρχε πριν τον Τρωικό πόλεμο. Ο Έλληνας ήταν αυτός που ίδρυσε την αρχαία πόλη Ελλάδα. Στο πλευρό του η γυναίκα του νύμφη Ορσηίδα. Πρώτα οι Έλληνες ελέγοντο Γραικοί. Πιθανότατα από τον μυθικό γενάρχη Γραικόν, παιδί του Δία και της Πανδώρας κατά τον Ηρόδοτο. Το όνομα Γραικός ξαναφαίνεται  επί Τουρκοκρατίας όπου οι Τούρκοι έλεγαν τους Έλληνες υποτιμητικά «Γραικούς». Το όνομα αυτό χρησιμοποιούν οι ξένοι και λέγουν CRECE ή CREECE τη χώρα μας αντί του Ελληνικότατου HELLAS.

                                                                                                                                    

Ο Ηρόδοτος μιλώντας για την φυλή των Μακεδόνων αναφέρει τον Έλληνα ως πατέρα της Μακεδονίας και της Πελοποννήσου (ας λένε ότι θέλουν οι Σκοπιανοί). Ο ΄Ομηρος ονομάζει μόνο  τους κατοίκους της Φθίας Έλληνες, αρχηγός δε αυτών ο Αχιλλέας. Σαν Εθνικά χρησιμοποιεί τα Αργείοι, Δαναοί,  Αχαιοί, Παναχαιοί, Πανέλληνες. 

                                                                                                      

Από την Φθία λοιπόν το όνομα ΕΛΛΗΝ απλώθηκε σε όλους τους κατοίκους της Θεσσαλίας, Μακεδονίας, Στερεάς, Πελοποννήσου και ακόμα στα νησιά Αιγαίου και Ιονίου πελάγου μέχρι και την Κρήτη. (Ηρόδοτος Α56)   Με ακρίβεια δεν μπορούμε να καθορίσουμε πότε το όνομα Έλληνες χρησιμοποιήθηκε ως Εθνικό.                                                                                              

Πιστεύω πως είναι πολύ ωραίο να αγωνιάς τι μπορεί να  αποκαλύψει η αρχαιολογική σκαπάνη στην Αμφίπολη ή αλλού γιατί είμαι σίγουρος για τα ενδιαφέροντά μου.                       

Είμαι σίγουρος επίσης πως η ανακάλυψη του τάφου του Γενάρχη μας  Έλληνα στην περιοχή μας θα προσδώσει ένα σημαντικό αναπτυξιακό πόρο σ’ αυτή και όχι μόνο…                                                

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΧΟΣ