Στα πεζοδρόμια της ζωής και της Λαμίας – τα δέντρα,
εμείς
Μια ζοφερή πραγματικότητα της ζωής
των δέντρων
Στην εικόνα ενός δέντρου ο άνθρωπος
μπορεί και αναγνωρίσει τον δικό του εαυτό. Από τη μια ο άνθρωπος, ο σπόρος, η
εσωτερική του «σπίθα», ο πόθος για την ανάπτυξη και την ανάδειξη του εαυτού του:
με ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, όχι βία, ίσες ευκαιρίες, χαρά, όνειρα και με
ελπίδα. Και η ζοφερή πραγματικότητα: ένα μίζερο περιβάλλον, μέσα στον κόσμο της
αδικίας, της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, του «κλαδέματος» των ονείρων του
και της πραγμάτωσης ή αποτυχίας των δικών του στόχων και των οραμάτων του.
Από την άλλη το δέντρο, ο σπόρος που
έπεσε, το δέντρο που μεγαλώνει ελεύθερο στο δάσος, ο κορμός, το δέντρο που
γίνεται θύμα εκμετάλλευσης, το δέντρο που μεγαλώνει στον περιορισμένο χώρο μιας
πόλης, ενός πεζοδρομίου, μιας αυλής... με πολύ τσιμέντο και
πλακάκι.
Κι αυτή είναι ίσως η πιο βαθιά
αλήθεια που ζούμε ως πολίτες και που ζουν τα δέντρα. Και είναι η πραγματική
αιτία, που τα κάνει ιερά στα μάτια των ανθρώπων από αρχαιοτάτων χρόνων. Πάντα
είχαν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των Ελλήνων μέσα από την ιστορία, την
μυθολογία, την λατρεία και την παράδοση.
Δείτε όμως εδώ μια - φωτογραφική -
πραγματικότητα: η ζοφερή ζωή των δέντρων στην πόλη της Λαμίας, στα πεζοδρόμια
της Λεωφόρου Αθηνών. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας και δείτε τον εαυτό σας στα
πεζοδρόμια της ζωής…
Στέφανος
Σταμέλλος
https://www.facebook.com/stefa
