Παναγία, η Κεχαριτωμένη πηγή των θαυμάτων

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 187

ΕΠΙ ΤΗι ΚΟΙΜΗΣΕΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΕΥΔΟΚΙΑι ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

Πρός

τόν Ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες,

τούς εὐσεβεῖς Ἄρχοντας καί τόν εὐλογημένο λαό τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀδελφοί καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ.

Ἡμέρα πασχάλια καί ἀναστάσιμη εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή. Ἀλαλάζουν χαίροντες οἱ Ἄγγελοι καθώς ὑποδέχονται εἰς τά οὐράνια τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Σκιρτοῦν καί εὐφραίνονται οἱ πιστοί μέ τήν Ζωοκοίμητη μετάστασή Της, γιατί βλέπουν στή δική Της ἀνάσταση καί τήν δική τους πορεία.

Σήμερα ἡ Θεοχαρίτωτη Κόρη «μετέστη τῶν φθαρτῶν» καί μετέχει τῶν τερπνῶν». Δέχθηκε τόν θάνατο ὡς ἀπόγονος τοῦ Ἀδάμ, ἀλλά ἐνίκησε τήν φθορά ὡς Μητέρα τοῦ δευτέρου Ἀδάμ, τοῦ νικήσαντος τόν θάνατο. Κατέστη «μετά θάνατον ζῶσα». Ὁ θάνατος Της εἶναι «καλλίστη ἐκδημία», «θεία μετάστασις», «ζωτική μεταβίωσις». «Τάφον γάρ οἰκήσασα ἔδειξε Παράδεισον» ψάλλει στόν Κανόνα τῆς ἑορτῆς ἡ Ἐκ­κλη­σία μας. Ἐνίκησε τούς ὅρους τῆς φύσεως καί ἑνώθηκε μέ τόν Υἱό Της ὁδηγώντας τήν φθαρτή ἀνθρώπινη φύση μας στήν ἀφθαρσία.

Τώρα ζεῖ στούς οὐρανούς μετά τοῦ Υἱοῦ Της, δηλαδή μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί ἵσταται ὡς μεθόριο κτιστῆς καί ἀκτίστου φύσεως, μεταξύ τοῦ κόσμου καί τοῦ Θεοῦ καί ἀνάγει πρός τόν Θεό τούς στεναγμούς, τά δάκρυα, τά αἰτήματα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, πού ἐπικαλοῦνται τήν βοήθειά Της.

Ἡ Παναγία εἶναι μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά συγχρόνως εἶναι καί ἡ Μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, μέ τούς ὁποίους συνδέεται μέ τήν φυσική σαρκική συγγένεια. Ὡς Μητέρα τῶν πιστῶν δέχεται τίς πρεσβεῖες καί ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ μεσιτεύει πρός τόν Υἱό Της. Αὐτή τήν πραγματικότητα ἐκφράζει καί ὁ ποιητής Ἀχιλλέας Παράσχος μέ τό ποίημά του «στήν Παναγία Μάννα»:

Ἄλλοι σέ κράζουν ἔλεος

Ἐλπίδα ὁ θλιμμένος

Βασίλισσα τῆς Ἐκκλησιᾶς

σέ κράζει ἡ καμπάνα

Ἐλεημοσύνη ὁ πτωχός

νερό ὁ διψασμένος

Μά ἡ καρδιά μου, Δέσποινα

Αὐτή σέ κράζει «Μάννα».

 Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, πού τόσο ἐξυμνεῖ τήν Θεοτόκο, γράφει σέ μία ὁμιλία του, ὅτι ἡ Παναγία γίνεται «τοῖς λυπουμένοις εὐμενές Παραμύθιαν, πᾶσι τοῖς αἰτοῦσιν ἑτοίμη βοήθεια». Εἶναι πολύ κοντά στούς ἀνθρώπους. Αἰσθάνεται τόν πόνο καί τίς θλίψεις μας. Ἀγκαλιάζει τούς πάντες καί εἶναι ἕτοιμη μέ τήν παρρησία Της πρός τόν Θεό νά λύσει κάθε ἐπώδυνη κατάσταση τῆς ζωῆς. Ἐπιβλέπει ἀπό ψηλά μέ συμπόνοια καί ὡς φιλόστοργη Μητέρα ἐνδυναμώνει τίς ψυχικές μας δυνάμεις, θεραπεύει τά σωματικά μας πάθη, πραΰνει τούς πόνους, γεμίζει τίς ψυχές τῶν ἀδυνάμων μέ πίστη καί ἐλπίδα.

«Σύ εἶσαι βοηθός ἁμαρτωλῶν ἀντίληψις καί ρύστις» ψάλλει πρός Αὐτήν ὁ ἅγιος Νεκτάριος. Καί συνεχίζει: «Πρόσδεξαι δεήσεις ἁμαρτωλῶν καί μή ἀπορρίψης Θεοτόκε τάς προσευχάς τῶν ἐπικαλουμένων τό θεῖον Ὄνομά Σου. Πλήρωσον τάς αἰτήσεις Ἄχραντε Δέσποινα», (Μεγαλυνάριο ἀπό τό Θεοτοκάριό του).

          Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.

          Ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς, ἡ πηγή τῶν θαυμάτων. Εἶναι ἡ παρηγοριά τῶν πενθούντων. Εἶναι ἡ τροφή τῶν πεινώντων. Ἡ ἁγιότητά Της εἶναι ἡ νέα ζωή πού μᾶς ἀνακαινίζει. Οἱ χάριτές Της διαποτίζουν ὅλο τόν κόσμο. Ἐάν ἔχομε τήν Θεοτόκο ἔχομε θησαυρό. Ἐάν στήν ψυχή μας μιλάει ἡ Παναγία, «ἀπό τίνος δειλιάσω;» Ἐάν ἡ Παναγία σκεπάζει τήν πατρίδα μας, δέν θά καταστραφεῖ ποτέ καί κάθε καταιγίδα Ἐκείνη θά διασκορπίσει.

Δράμετε λοιπόν καί ἀντλήσατε δύναμη, ὑγεία, ζωή καί σωτηρία ἀπό τήν σπλαχνική Μητέρα μας.

Ὅσοι σηκώνετε τόν βαρύ σταυρό τοῦ πόνου, ἐλᾶτε στήν Μητέρα τοῦ πόνου Θεοτόκο, νά σᾶς ἀνακουφίσει μέ τήν ἀγάπη της.

Ὅσοι ταλαιπωρεῖσθε ἀπό ἀσθένειες, σπεύσατε στόν θησαυρό τῶν ἰαμάτων, νά σᾶς θεραπεύσει.

Ὅσοι διώκεσθε καί συκοφαντεῖσθε καί κινδυνεύετε, μή πτοεῖσθε. Ἐλᾶτε στό εὔδιο λιμάνι νά σωθεῖτε.

Ὅσοι ὑποκύπτετε στούς πειρασμούς τῶν παθῶν, μή ἀπελπισθεῖτε. Ἐλᾶτε στήν Παναγία, νά κατευνάσει τόν κλύδωνα τῆς ἁμαρτίας.

Ὅσο ἔχουμε τήν Παναγία, ἐλπίζουμε. Ὅσο θέλουμε νά εἶναι ἡ Παναγία Μητέρα μας καί ἐμεῖς παιδιά Της, δέν πτοούμεθα.

Καί ὅσον ἀφορᾷ στόν μαρτυρικό Γολγοθᾶ τῆς Πατρίδος μας, τῆς ἐνδόξου Ἑλλάδος, ἐφ’ ὅσον πιστεύομε στόν ἐλευθερώσαντα ἠμᾶς Χριστό ἀπό τήν δουλεία τοῦ κακίστου ἐχθροῦ διαβόλου καί ἐπικαλούμεθα τήν βοήθεια τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ τοῦ Γένους μας, δέν θά χαθοῦμε, ἀλλά θά περάσωμε σύντομα στήν λαμπροφόρο ἡμέρα τῆς ἐγέρσεως.

Ἑορτάζοντες σήμερα τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μαζί μέ τά μῦρα τῆς ἀγάπης μας ἄς ἐναποθέσουμε στό Πανακήρατο σῶμα της τούς πόθους καί τούς πόνους τῆς ψυχῆς μας καί ἄς τήν ἱκετεύσουμε μέ αὐτά τά λόγια του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Σεργίου:

«Σῷζε ἡμᾶς, σωτηρίας πύλη

σκέπε ἡμᾶς ἀληθείας μῆτερ.

Φεῖσαι τῶν πιστῶς σέ τιμώντων, Πανάχραντε

ρῦσαι τῶν μυρίων σφαλμάτων, Πανάμωμε.

Σκέπε, φρούρει, περιφύλαττε

τούς ἐλπίζοντας εἰς σέ

ρῦσαι πάσης περιστάσεως

τούς προσφεύγοντας εἰς σέ».

Σέ ὅλους σας εὔχομαι πατρικῶς πλουσία καί ἀκοίμητη τήν προστασία τῆς Θεομήτορος.

Εὐχέτης πάντων πρός Κύριον. 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ