Κων/νου Ηλ. Μήτσιου
Ενώ η φωτιά κατέκαυσε το καλοκαίρι που μας πέρασε δάση και σπίτια συνανθρώπων μας, μια άλλη ωφέλιμη φωτιά ευεργέτησε τη Σπερχειάδα και ωφελεί ενίοτε σε πολλές περιοχές τους κατοίκους της πατρίδας μας. Αν αυτή η φωτιά, η φλόγα της αγάπης, είχε πυρπολήσει τις καρδιές των συνελλήνων, ούτε τις ομορφιές της φύσεως θα καίγαμε ούτε φωτιές μίσους και πολέμων θα φούντωναν στον πλανήτη μας ούτε ο πόνος και η απόγνωση θα βασίλευαν ούτε η φωτιά της αμαρτίας θα μας Οι άγιοι της Εκκλησίας μας ήταν πυρακτωμένες υπάρξεις. Ήταν «τω πυρί της αγάπης ολοκαυτώμενοι».
Η αγάπη προς τον πλησίον, το συνάνθρωπο, είναι φλόγα, πάθος και πόθος. Είναι ελατήριο και κίνητρο για κάθε έργο στη ζωή. Είναι πηγή κάθε καλού και ωφέλιμου που ανακουφίζει το συνάνθρωπό μας. Πυρακτωμένοι από αυτήν τη φλόγα της αγάπης ο Αθανάσιος και η Μαίρη Ακρίδα στόλισαν τη γενέτειρα με πολλά κοινωφελή ιδρύματα, ανακούφισαν τον ανθρώπινο πόνο, στήριξαν τους αναξιοπαθούντες, ζέσταναν την ελπίδα για ζωή.
Γιατί μόνο η φλόγα της χριστιανικής αγάπης μπορεί να καταργήσει την τραγική αντίθεση ανάμεσα στη χλιδή και στην εξαθλίωση, στον πλούτο και στη φτώχεια, στην πλησμονή και στη στέρηση, στον κόρο και στην πείνα. Το ζεύγος Ακρίδα κατέστεψε την προσφορά του στη Σπερχειάδα με την ανέγερση γηροκομείου, το οποίο δώρισε στην Ι. Μητρόπολη Φθιώτιδας. Σε εποχή ατομισμού και αδιαφορίας, τέτοιες πρωτοβουλίες είναι μια μορφή αντίστασης και αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν πέθανε η αγάπη, δεν έσβησε η ευαισθησία, δεν χάθηκαν οι μεγάλοι ευεργέτες από τον τόπο μας, δεν στέρεψαν οι ελεήμονες, οι πονόψυχοι, οι συνάνθρωποι.
Η τοπική Εκκλησία μας αποφεύγοντας την υπερβολή, αλλά και χωρίς να χάσει τον υπερβατικό και μεταφυσικό της χαρακτήρα, χωρίς να καταστεί κοινωνικό σωματείο, δεν ξεχνά ότι είναι θρησκεία της ενσάρκωσης, γι’ αυτό και ανέπτυξε πρωτοφανή κοινωνική δράση. Καταφεύγει στον πλούτο, όταν αυτός έχει κοινωνική αποστολή και στην οικονομική δραστηριότητα, όταν αυτή κινείται και πυρπολείται από τη φλόγα της αγάπης και όχι από εγωιστικά κίνητρα προσωπικής ιδιοτέλειας και
προβολής.
Οι κάτοικοι της Σπερχειάδας και όλης της περιοχής, αλλά και όλων των πόλεων της Ελλάδας που ευεργετήθηκαν με τέτοια φιλανθρωπικά ιδρύματα, εκ καθήκοντος και ευθύνης απέναντι του Θεού της Αγάπης οφείλουν με το υστέρημά τους να συντηρούν και να διαιωνίζουν τα ιδρύματα αυτά, προς δόξαν του Φιλάνθρωπου Θεού μας και ανακούφιση των αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας. Πώς μπορούμε να τρώμε, να ντυνόμαστε καλά, να θερμαινόμαστε, όταν γύρω μας είναι κάποιοι μέσα στο κρύο και πεινασμένοι;
kostasmitsios@yahoo.gr