αλλιώς θα πεθάνουμε
ανόητοι»
της Άλμα
Χάνι*
Κατ’ αρχήν ξεκινώ λέγοντας την γνώμη
μου σ’ αυτό το άρθρο με τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Εμείς πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί σαν αδέρφια
αλλιώς θα πεθάνουμε ανόητοι».
Ζούμε εδώ, σ’ αυτήν την όμορφη πόλη
και την ευλογημένη χώρα περίπου είκοσι χρόνια, αλλά για την κοινωνία αυτή
είμαστε σαν αόρατοι και ασήμαντοι. Δεν το καταλαβαίνω και ούτε ξέρω το γιατί…
Δεν καταλαβαίνω γιατί τόση αδιαφορία και ξενοφοβία. Ο φόβος αυτός
καλλιεργεί μίσος και δημιουργεί χάσματα βίας, με ένα αποτέλεσμα που μπορεί
να αγγίξει εμάς και τα παιδιά όλων μας, σήμερα και
αύριο.
Να πω την αλήθεια δεν γνωρίζω τον
αριθμό των μεταναστών της αλβανικής καταγωγής, τον αριθμό των παιδιών μεταναστών
που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία, τα συμφέροντα της κάθε οικογένειας στην
ελληνική οικονομία και άλλα πολλά...
Μετά από τόσα χρόνια επιτέλους
δικαιωθήκαμε από την κυβέρνηση και ψηφίστηκε ο νόμος για την ελληνική
υπηκοότητα, όταν οι υπόλοιπες χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη
εφαρμόσει τον νόμο αυτό, που είναι δικαίωμα του κάθε νόμιμου μετανάστη.
Αναρωτιέμαι, άραγε αυτή η
κοινωνία, στην οποία ζούμε, θα μας δεχτεί σαν Έλληνες πολίτες; Ακόμη
περισσότερο θα δεχτεί την δεύτερη γενιά που δεν φταίει, τα παιδιά δηλαδή που οι
γονείς τους ήρθαν για μια καλύτερη ζωή, να μην έχουν την αίσθηση της διαφοράς
αυτής της νοοτροπίας και να νιώθουν ότι ανήκουν σε αυτήν την κοινωνία; Να
θεωρούν την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα τους χωρίς όμως να ξεχνάνε και τις ρίζες τους
και τον πολιτισμό τους; «Εάν δεν γνωρίζουν από πού προέρχονται δεν θα γνωρίσουν
τον προορισμό της ζωής και τον μέλλον τους.»
Πιστεύω ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση
έχει τον πρώτο και κύριο λόγο στο να διαμορφώνει ένα κοινωνικό περιβάλλον ανοχής
απέναντι στο διαφορετικό, να προάγει τον πολιτισμό του άλλου και να
εξασφαλίζει την αλληλεγγύη προς τον ξένο. Ο καλύτερος τρόπος είναι να
επιβεβαιώσουμε τον θεμελιώδη ρόλο του διεθνούς δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως
το πλαίσιο που πρέπει να διέπει την εθνική και διεθνή
πολιτική.
Ευελπιστώ αυτή η δημοκρατία και ο
πολιτισμός, που μαθαίναμε πάντα ότι υπάρχει στην Ελλάδα, να συνεχιστεί στις
επόμενες γενιές και να έχουμε ειρήνη σ’ όλο τον
κόσμο.
Αν και δεν είμαι ποιήτρια, αυτές οι
λέξεις βγαίνουν μέσα από την καρδιά μου…
Είμαι εδώ, και
νοσταλγώ
Τη δική μου χώρα, τα ωραία
μέρη, εκεί..
Όταν είμαι εκεί θέλω να έχω
φτερά να πετάξω
Στην φωλιά που έχω χτίσει
εδώ
Να γυρίσω στην ωραιότερη
και ευλογημένη χώρα.
Αν με ρωτήσει κάποιος, ποια χώρα
αγαπώ πιο πολύ, θα σας πω: Τις αγαπώ και τις δύο με τις ομορφιές και τα
ελαττώματα τους.
* Άλμα Χάνι
Μέλος του ΔΣ του Συμβουλίου Ένταξης
Μεταναστών
του Δήμου Λαμίας, δασκάλα Αλβανικής
Γλώσσας