και Ευρωπαίοι και Γαλάζιοι
Μεγάλης Ιστορικής Παράταξης
ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΜΟΚΟΒΙΤΗ
Από 12 όχι συνιστώσες ή τάσεις ή απόψεις αλλά ΚΟΜΜΑΤΑ περάσαμε σε ένα με όλα «συνασπισμένα» για επιπλέον 50 έδρες μπόνους στη Βουλή χωρίς αντίκρισμα κοινωνικής νομιμοποίησης ψήφων από το σύνολο Λαού. Κι ακόμα, χωρίς «διόλου νου» το... 22% επί του συνόλου του Εκλογικού Σώματος να... αποτελεί Κυβέρνηση ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΛΑΟΥ με... «εντολή πλειοψηφίας ΛΑΟΥ» και ψήφο εμπιστοσύνης πλειοψηφίας... Εκπροσώπων... στη Βουλή, με λίστα διορισμού.
Από ΟΧΙ πλειοψηφίας σε ελαφρύτερο μνημόνιο στο ΝΑΙ μειοψηφίας σε βαρύτερο για τον λαό. Από την «πρώτη φορά» σε «καμία φορά αριστερά» με Ημέρα Ευχαριστιών σε... Η.Π.Α. από Αντιπρόεδρο Κυβέρνησης σε... «αριστερή Αμερική».
Από success story του ενός σε «επιτυχία της αποτυχίας με θύματα επιτυχιών» του άλλου.
Από την... Νέα Ελλάδα Νέας Δημοκρατίας που ήρθε από... μεσαίο χώρο που ήρθε από φιλελεύθερη Νέα που ήρθε από τη λαϊκή δεξιά που ήρθε από ριζοσπαστική ενότητα και τη κεντροδεξιά της «κρατικής επιχειρηματικότητας των δανειδοτούμενων κομματικών ιδιωτών» στη σημερινή «ημίαιμη τετρακέφαλη ράτσα πολιτικών δασταυρώσεων» χωρίς χαρακτηριστικά είδους, γένους, φυλής, προέλευσης, βιωσιμότητας, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση ή Κυβέρνηση.
Σήμερα, που κόσμος και κοσμάκης χάνεται και δεν προλαβαίνει γύρω του να συνειδητοποιήσει τι γίνεται από τη μία εβδομάδα στην άλλη, χωρίς καμία προοπτική.
Καλά τα 12 κόμματα του χθες, αλλά και «τα τέσσερα σε ένα» σημερινά και αυριανά πολυκέφαλα μπερδεύουν τον απλό ψηφοφόρο και ΠΟΛΙΤΗ σε κάθε κόμμα και «παράταξη» χωρίς να ξεκαθαρίζει κανένα και όλα μαζί έστω ένα... «κάτι» συγκεκριμένο στο τώρα και προς το Μέλλον.
Είμαστε στην Ευρώπη, λέμε. Την θέλουμε «δημοκρατική» λέμε με Αλήθειες και δεν βλέπουμε ΕΔΩ πόση Αλήθεια έχει ΠΡΩΤΑ η δική μας Δημοκρατία που εξαρτάται από εμάς. Είμαστε Δυτικοί, λέμε. Είμαστε... αριστεροί λέμε. Είμαστε... διάφορα κάθε φορά λέμε. Λίγο απ’ όλα και τίποτα, κάθε φορά «όποιος βγαίνει επάνω στους προβολείς» μας λέει Εκείνος ΤΙ είμαστε, ΤΙ θέλαμε, ΤΙ θέλουμε, ΤΙ σκεφτόμαστε, ΤΙ έχουμε επιλέξει «τι σήμερα λέει το... κόμμα...» και μαθαίνουμε και εμείς το... άχρωμο, άοσμο, άγευστο σύνολο Νου και Ψυχής μας μείγμα που το λένε «λαός», καθένας αρχηγός και αρχηγίσκος ως «δικό του λαό» ή γενικώς και με 3-4% επί ψηφισάντων ή 1,5% επί ΣΥΝΟΛΟΥ Λαού «με εντολή ΟΛΟΥ του Λαού κάνει ό,τι θέλει» και μας... «φροντίζει» όπως του αρέσει ΧΩΡΙΣ ΠΡΟ εκλογών ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΥΔΕΝ ΕΠΙ ΟΥΔΕΝΟΣ Τομέα να μας έχει συγκεκριμένα έστω στοιχειωδώς ενημερώσει ούτε για πρόγραμμα Υπουργείων, ούτε για Πρόσωπα Υπουργών. Γενικώς, αορίστως και συνεχώς πορευόμαστε ομιχλωδώς. ΟΧΙ πριν ΤΙ εντολές δίνουμε, αλλά ΤΙ θέλουν οι... «εντολοδόχοι» ΜΕΤΑ.
Κάθε φορά σε κάθε κόμμα και από όλους ο... «Αντρεϊσμός πολιτικής» ΠΑΡΩΝ. ΄Ενας Γ΄ Δρόμος στον... σοσιαλισμό ή για πρώτη φορά, επιτέλους, αριστερά – ή ένας... άλλος Γ΄ Δρόμος και αυτός... «Τρίτος Δρόμος» στον φιλελευθερισμό, στον μεσαίο χώρο, στον δεξιό, τον κεντροδεξιό ή απέναντι στον κεντροαριστερό... έτσι... ΄Ενας κάποιος αέρας που ΟΛΑ τα φέρνει, όλα χωράνε σε «αέρα» τίποτα συγκεκριμένο με συνέπεια, αλλά ως «νέφος από... Σαχάρα ιδεολογιών, προγραμμάτων, εφαρμογών όπου φυσήξει από όποια κατεύθυνση όσα φέρνει» γεμίζει την πολιτική ατμόσφαιρα, συμβιώνουμε με αυτόν και περιμένουμε το... άλλο... νέφος... ένα ... καλύτερο, φεύγει ο «παληός» Γ΄ Δρόμος Δεξιός-Κεντρώος-Μεσαίος κι έρχεται άλλος ΠΑΛΙ ως Γ΄ Δρόμος το ίδιο θολός «νέος» από ΙΔΙΑ Σαχάρα και σκόνη.
Λοιπόν, κάτι συγκεκριμένο που να μπορούμε να αναφερόμαστε σε ΑΥΤΟ με συγκεκριμένο περιεχόμενο αντιληπτό και ΙΔΙΟ προ και μετά εκλογών (έτσι έστω όπως γίνονται, οι... «εκλογές» και με τα ποσοστά έτσι όπως τα μετράνε), θα υπάρξει; Είμαστε στη Δύση είμαστε στην Ευρώπη, ωραία, ας πάρουμε ένα «είδος» από αυτές, που να μπορούμε να αναφερθούμε και να συγκρίνουμε «χειροπιαστά» ΤΙ γίνεται ΚΑΙ εδώ με το ΕΚΕΙ.
΄Εχουμε και τη φίλη Γαλλία του... «Ολαντρέου» που είναι «Μεγάλος Ολαντ, τώρα» αλλά και τον Σαρκοζί που δεν είναι ο μικρός «Νικολά» με... τραινάκια, ένα παράδειγμα να αποκτήσει η Αξιωματική Αντιπολίτευση η «ΝΔ»: Το περιεχόμενο ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΙΚΟΥ Κόμματος, το ίδιο όπως το ΓΑΛΛΙΚΟ του Σαρκοζί ή το «Ελληνο-Αμερικανικό» Ρεπουμπλικάνων. Τουλάχιστον θα γνωρίζουν οι ψηφοφόροι ΤΙ περιεχόμενο έχει από ΗΔΗ υπάρχον στη ΔΥΣΗ Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Νέο της «Ν.Δ.» ή της Δημοκρατίας. Και ή θα υπάρξει ΕΝΑ κόμμα με συντριπτική κυριαρχία εσωκομματικών και εξωκομματικών ψηφοφόρων Ρεπουμπλικάνων ή ένα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΙΑΣ παράταξης, ή αλλιώς ας υπάρξουν ΔΥΟ κόμματα κατά τον Αμερικανικόν ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ, ένα Ρεπουμπλικανικό και ένα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ σε ΜΙΑ παράταξη την Μ.Ι.Π. την «Μεγάλη Ιστορική Παράταξη», ικανοποιημένοι όλοι ΕΝΤΟΣ της με δύο όχι «τάσεις» ΕΝΤΟΣ παράταξης, αλλά ως ΚΑΘΑΡΩΝ ΔΥΟ κομμάτων.
΄Η ας υπάρξει τώρα ως ΚΟΜΜΑ η «Μεγάλη Ιστορική Παράταξη», και όχι «Ν.Δ.». Και ας θυμίσω (ως προς το αποτέλεσμα και μόνο η σύγκριση) ότι ο... Αντρέας όταν «σάρωσε» είχε διακηρύξει ότι δεν είναι πλέον «΄Ενωση Κέντρου» που ήταν ΔΕΔΟΜΕΝΗ μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων του και φυσική και πολιτική κούνια του. Η «Ν.Δ.» γιατί επιμένει μετά τις συνεχείς καταδίκες της μειωμένων ποσοστών της στα ίδια και ίδια καταδικασμένα αναμασήματά της χωρίς Ηγέτη με Κύρος και εμβέλεια Ιδρυτή ΤΗΣ;
Αλλιώς, τι δεξιά, τι αριστερά, τι μεσαία ένας κάθε φορά θολός Γ΄ Δρόμος ΕΔΩ «πολυκέφαλης ράτσας εσωτερικών διασταυρώσεων με κανένα ευδιάκριτο χαρακτηριστικό της» σε άνεμο από Σαχάρα και... ψεκάσματα ιδεολογιών.
Ούτε φύλαρχοι ούτε «λαός τους», αλλά Εντολοδόχοι και Εντολείς σε ΚΑΘΑΡΕΣ συμφωνίες επιλογές και ΕΝΤΟΛΕΣ με Συνέπεια και Γνώση. Αλλιώς κάθε φορά «υποκρισίες, συγκλίσεις, αποκλίσεις, αποσχίσεις σε τρικλίζουσες ασυνεπείς Κυβερνήσεις και Αντιπολιτεύσεις».
Αυτό είναι το αφήγημά μου ως Πολίτης και Λαός, τα άλλα ως «νέα» ίδια πολιτικά αφηγήματα από αρχηγούς και αρχηγίσκους, τα ακούμε καθημερινά με «σύγχρονα ΜΑΖΙΚΑ μέσα και επικοινωνίες τους».