«Η μεγάλη νίκη», Κων/νου Ηλ. Μήτσιου

Η μεγάλη νίκη

Κων/νου Ηλ. Μήτσιου

Αναμφισβήτητα ο Χριστιανισμός πρόσφερε τη μοναδική ικανοποιητική απάντηση στο καίριο ερώτημα, τη μόνιμη ανησυχία του ανθρώπου που αιώνες απασχολεί και ταλανίζει το σκεπτόμενο και προβληματισμένο άνθρωπο, έδωσε λύση στο πρόβλημα του θανάτου, άναψε φως στο σκοτάδι, έδωσε ελπίδα στην απελπισία προσφέροντας τη βεβαιότητα της ανάστασης. Πολλοί φιλοδόξησαν να προσφέρουν κάποια παρηγοριά στη μαυρίλα του θανάτου, χωρίς όμως να ικανοποιήσουν τον ανήσυχο ψυχισμό του ανθρώπου.

Γιατί ούτε η απόλυση εκμηδένιση ούτε τα πιλάφια ούτε η μετενσάρκωση δικαιώνουν την ύπαρξή μας στην κοιλάδα τούτη του κλαυθμώνος και της αδικίας. Έτσι, για εμάς τους Χριστιανούς ο θάνατος δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά ελπίδα και προσδοκία. 

Για τον κόσμο, όμως, παραμένει πρόβλημα με πολλές επιπτώσεις και προεκτάσεις στη συμπεριφορά του. Ο θάνατος πέθανε εκείνη την ανοιξιάτικη νύχτα, πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Και ο κόσμος που δεν γνώρισε τον νικητή του θανάτου, φοβάται ακόμα έναν Στη σημερινή παραζάλη της ανθρωπότητας, μόνο οι Χριστιανοί μπορούν να είναι και να παραμένουν ήρεμοι και απρόσβλητοι από το άγχος του θανάτου, γιατί «προσδοκούν ανάσταση νεκρών», γιατί ο Αρχηγός τους πέθανε και αναστήθηκε, δίνοντας εγγύηση και διαβεβαίωση ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος για την ανάσταση. Ας βρυχιούνται οι κήρυκες της ακολασίας και του υλισμού, ας αγωνιούν όσοι ταύτισαν τη ζωή τους με τη λάσπη... Ο Χριστιανός, ο κάθε Χριστιανός, ζει με την προσδοκία της Ανάστασης, με τη βεβαιότητα της άλλης, της καλύτερης ζωής. 

  Έτσι, η Ανάσταση του Χριστού διαμηνύει στα πέρατα την απελευθέρωση του Χριστιανού από το βιολογικό θάνατο. Η ιαχή «Χριστός Ανέστη...θανάτω θάνατον πατήσας» κέρδισε τις μάζες και αποτέλεσε την πίστη στην Ανάσταση του Χριστού, που επλήρωσε τα σύμπαντα χαράς, ευωδίας, θάρρους και ελπίδας. Ο κενός τάφος και η νίκη του αναστημένου Ιησού άνοιξαν την πόρτα για μια εγκόσμια και υπερκόσμια Η νέκρωση, λοιπόν, και η νίκη κατά του θανάτου αποτελούν γιορτή για τους πιστούς, «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν», αλλά και θάρρος και ελπίδα για όλους τους ανθρώπους: «Νεκρός εστίν ο άδης, θαρσείτε γηγενείς...».

kostasmitsios@yahoo.gr