Κων/νου Ηλ. Μήτσιου
Δοκιμασμένοι θεσμοί αιώνων συγκλονίζονται και απαξιώνονται και η
κοινωνία μας κλυδωνίζεται από τα ισχυρά ρεύματα της αμφιβολίας, της απόρριψης,
του μιμητισμού.
Έτσι, η θέση της γυναίκας και ο ρόλος της αλλάζουν, τα κριτήρια
και ο τρόπος επιλογής τού συντρόφου μεταβάλλονται, οι σχέσεις τού παιδιού με τους
γονείς διαφοροποιούνται, η αγωγή του ανατίθεται σε ακατάλληλα πρόσωπα, η
τηλεόραση βομβαρδίζει την οικογένεια με ξενότροπες ιδέες και τα μέλη της
βρίσκονται σε διαρκή σύγχυση.
Καθιερώθηκαν γιορτές και αφιερώθηκαν ημέρες του έτους για την οικογένεια,
το παιδί, τη μάνα. Ακούγονται συγκινητικά λόγια ενδιαφέροντος και στομφώδεις
δηλώσεις, αλλά τα έργα πόρρω απέχουν. Μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι για τη
δοκιμασία των θεσμών, την κρίση της οικογένειας ως ζωτικού κυττάρου της
κοινωνίας μας, που στις μέρες μας νοσεί.
Και το ορθόδοξο κράτος μας, πώς προστατεύει το θεσμό της οικογένειας;
Βεβαίως οι νόμοι του κράτους γίνονται για τους πολίτες του.
Αλλά αυτοί οι πολίτες
τυχαίνει στη συντριπτική τους πλειοψηφία να είναι ορθόδοξοι χριστιανοί. Γιατί τους
προκαλεί, τους αγνοεί, τους περιφρονεί;
Προστατεύεται ο θεσμός της οικογένειας με
τον προδρομικό γάμο των ετερόφυλων (σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης) και των
ομοφυλόφιλων; Γιατί εγκαταλείπει απροστάτευτα παιδιά στα χέρια εκμεταλλευτών,
στα ναρκωτικά, στην πορνεία, στο ντόπινγκ, στην επαιτεία, στη διαφθορά;
Για εμάς τους Έλληνες η παραδοχή του γεγονότος ότι η μορφή της
οικογένειας αλλάζει είναι περισσότερο επώδυνη από κάθε άποψη, απ’ ότι για άλλους
λαούς.
Γι’ αυτό μέσα στη λαίλαπα των αλλαγών, των ανακατατάξεων και των
αρνητικών συνθηκών της εποχής μας, οφείλουμε να βάλουμε γερά θεμέλια και να
στηρίξουμε την οικογένεια στο Χριστό. Επιβάλλεται να προβληματιστούμε, έστω μια
ημέρα κάθε χρόνο, να σιωπήσουμε και να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Μας
ενθαρρύνουν οι φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλονται από την Εκκλησία, το
σχολείο, τα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, τις σχολές γονέων, για να συγκρατήσουν σε
ανεκτά επίπεδα την ελληνική οικογένεια και να διατηρήσουν τον παραδοσιακό της
Ιδού γιατί δεν θα μπορέσουν ποτέ οι ποταμοί του υλισμού και οι άνεμοι του
εκφυλισμού να εξαφανίσουν, παρά την περιστασιακή κάμψη, την ελληνική
χριστιανική οικογένεια. «Τεθεμελίωτο γαρ επί την πέτραν. Η δε πέτρα ην ο Χριστός».
kostasmitsios@yahoo.gr