"Πάρθεν η Πόλη, πάρθεν η Ρωμανία"
«Τότε: Ένας ολόκληρος πολιτισμός χάθηκε.!!! Ο τελευταίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος όμως δεν πέθανε. Κανένας δεν τον αναγνώρισε νεκρό. Κανένας δεν ξέρει που είναι ο τάφος του. Ζει στα όνειρα του Έθνους. Η λειτουργία δεν τελείωσε. Η εκκλησία δεν τον ανακήρυξε Άγιο. Το Έθνος δεν τον τίμησε, όπως θα τον τιμούσε αν είχε πεθάνει. «Άγγελοι τον παρέλαβαν, τον έλουσαν και τις πληγές του έπλυναν με μόσχο και με μύρο του έστρωσαν να κοιμηθεί σε κλίνη από βύσο κι’ Αρχάγγελοι με πύρινες ρομφαίες τον φυλάνε μέχρι νάρθει η ώρα του για να τόνε ξυπνήσουν.»
«Τότε: Ένας ολόκληρος πολιτισμός χάθηκε.!!! Ο τελευταίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος όμως δεν πέθανε. Κανένας δεν τον αναγνώρισε νεκρό. Κανένας δεν ξέρει που είναι ο τάφος του. Ζει στα όνειρα του Έθνους. Η λειτουργία δεν τελείωσε. Η εκκλησία δεν τον ανακήρυξε Άγιο. Το Έθνος δεν τον τίμησε, όπως θα τον τιμούσε αν είχε πεθάνει. «Άγγελοι τον παρέλαβαν, τον έλουσαν και τις πληγές του έπλυναν με μόσχο και με μύρο του έστρωσαν να κοιμηθεί σε κλίνη από βύσο κι’ Αρχάγγελοι με πύρινες ρομφαίες τον φυλάνε μέχρι νάρθει η ώρα του για να τόνε ξυπνήσουν.»
(Δημήτρης Ζάχος)
Η άλωση της Πόλης και η σύγχρονη άλωση της Ελλάδας
Κων/νου Ηλ. Μήτσιου
29 Μαΐου 1453. Στην ημερομηνία αυτή σταμάτησαν για το ελληνικό Γένος οι δείχτες του χρόνου, για να σημειώσουν ένα τεράστιο γεγονός αίγλης και οδύνης. Έσβησε μονομιάς από τον κόσμο το φως, έπαψε η ανθρωπότητα να τρέφεται από το Μάννα της Ανατολής, αλώθηκε η Πόλη. Ποτέ η επέτειος της Αλώσεως δεν ήταν τόσο επίκαιρη, τόσο κοντά μας όσο είναι σήμερα.
29 Μαΐου 2016. Οι σύγχρονοι Έλληνες σε κατάθλιψη, τα χαμόγελα χάθηκαν. Η αγανάκτηση, αν όχι το μίσος, έχει συσσωρευθεί. Η λογική παραμερίζεται, περιθωριοποιείται. Οι ακραίες απόψεις, οι ψίθυροι, οι σχολιασμοί εμποδίζουν κάθε προσπάθεια βελτίωσης του κλίματος. Όλοι μιλούν για έμμεση κατάκτηση, για κατοχή, για καταστροφή. Χιλιάδες συγκεντρώνονται και διαδηλώνουν την αγανάκτησή τους και την οργή τους για την άλωση της χώρας μας.
Ταξίδεψε το πνεύμα από την Πόλη προς τη Δύση, μετά την Άλωση. Μαθαίνουν, όμως, τα Ελληνόπουλα σήμερα και τα παιδιά της Ευρώπης τι είναι η 29η Μαΐου 1453, τι ήταν το Βυζάντιο, που ως πρόμαχος καθυστέρησε την τουρκική προέλαση; Αλλά η Ευρώπη δεν οφείλει μόνο απάντηση στο 1453, υπάρχει χρέος και χρεία απαντήσεως και στο 1922, λόγω των αντισυμμαχικών της ενεργειών και του βιαίως εκπατρισθέντος Ελληνισμού της Μ. Ασίας και του Πόντου.
Οφείλει ακόμη η Ευρώπη απάντηση και στο 1974, λόγω της καταλήψεως και εισέτι παραμένοντος υπό τουρκική κατοχή Κυπριακού εδάφους. Οφείλει απάντηση και στην Ελλάδα, σε έναν από τους εταίρους της, για την είσοδο και παραμονή χιλιάδων λαθρομεταναστών στη χώρα μας, σε ευρωπαϊκό έδαφος, για τον τρόπο διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, για την αγνώμονα στάση και συμπεριφορά της στον καλύτερο σύμμαχο και εταίρο.
Η άλωση της Πόλης, όπως και η σύγχρονη, δεν ήρθε ξαφνικά. Προηγήθηκε περίοδος μαρασμού, συρρίκνωσης, τρυφηλότητας, ανηθικότητας, διαφθοράς και εξασθένησης των θεσμών. Η αντιστοιχία με το σήμερα δεν αποτελεί παραδοξολογία. Είναι η σύγχρονη έκδοση, η σύγχρονη επανέκδοση και αναπαραγωγή εκείνων ακριβώς των γεγονότων, της μακρινής εκείνης εποχής. Οι μέθοδοι, τα ονόματα, τα πρόσωπα άλλαξαν. Η άλωση στη σύγχρονη γλώσσα λέγεται συρρίκνωση (εσωτερική και εξωτερική). Πάντα προηγείται η εσωτερική συρρίκνωση και ακολουθεί η εξωτερική.
Η άλωση της Πόλης και η σύγχρονη άλωση της Ελλάδας
Κων/νου Ηλ. Μήτσιου
29 Μαΐου 1453. Στην ημερομηνία αυτή σταμάτησαν για το ελληνικό Γένος οι δείχτες του χρόνου, για να σημειώσουν ένα τεράστιο γεγονός αίγλης και οδύνης. Έσβησε μονομιάς από τον κόσμο το φως, έπαψε η ανθρωπότητα να τρέφεται από το Μάννα της Ανατολής, αλώθηκε η Πόλη. Ποτέ η επέτειος της Αλώσεως δεν ήταν τόσο επίκαιρη, τόσο κοντά μας όσο είναι σήμερα.
29 Μαΐου 2016. Οι σύγχρονοι Έλληνες σε κατάθλιψη, τα χαμόγελα χάθηκαν. Η αγανάκτηση, αν όχι το μίσος, έχει συσσωρευθεί. Η λογική παραμερίζεται, περιθωριοποιείται. Οι ακραίες απόψεις, οι ψίθυροι, οι σχολιασμοί εμποδίζουν κάθε προσπάθεια βελτίωσης του κλίματος. Όλοι μιλούν για έμμεση κατάκτηση, για κατοχή, για καταστροφή. Χιλιάδες συγκεντρώνονται και διαδηλώνουν την αγανάκτησή τους και την οργή τους για την άλωση της χώρας μας.
Ταξίδεψε το πνεύμα από την Πόλη προς τη Δύση, μετά την Άλωση. Μαθαίνουν, όμως, τα Ελληνόπουλα σήμερα και τα παιδιά της Ευρώπης τι είναι η 29η Μαΐου 1453, τι ήταν το Βυζάντιο, που ως πρόμαχος καθυστέρησε την τουρκική προέλαση; Αλλά η Ευρώπη δεν οφείλει μόνο απάντηση στο 1453, υπάρχει χρέος και χρεία απαντήσεως και στο 1922, λόγω των αντισυμμαχικών της ενεργειών και του βιαίως εκπατρισθέντος Ελληνισμού της Μ. Ασίας και του Πόντου.
Οφείλει ακόμη η Ευρώπη απάντηση και στο 1974, λόγω της καταλήψεως και εισέτι παραμένοντος υπό τουρκική κατοχή Κυπριακού εδάφους. Οφείλει απάντηση και στην Ελλάδα, σε έναν από τους εταίρους της, για την είσοδο και παραμονή χιλιάδων λαθρομεταναστών στη χώρα μας, σε ευρωπαϊκό έδαφος, για τον τρόπο διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, για την αγνώμονα στάση και συμπεριφορά της στον καλύτερο σύμμαχο και εταίρο.
Η άλωση της Πόλης, όπως και η σύγχρονη, δεν ήρθε ξαφνικά. Προηγήθηκε περίοδος μαρασμού, συρρίκνωσης, τρυφηλότητας, ανηθικότητας, διαφθοράς και εξασθένησης των θεσμών. Η αντιστοιχία με το σήμερα δεν αποτελεί παραδοξολογία. Είναι η σύγχρονη έκδοση, η σύγχρονη επανέκδοση και αναπαραγωγή εκείνων ακριβώς των γεγονότων, της μακρινής εκείνης εποχής. Οι μέθοδοι, τα ονόματα, τα πρόσωπα άλλαξαν. Η άλωση στη σύγχρονη γλώσσα λέγεται συρρίκνωση (εσωτερική και εξωτερική). Πάντα προηγείται η εσωτερική συρρίκνωση και ακολουθεί η εξωτερική.
kostasmitsios@yahoo.gr
