Το χρονογράφημα τη εβδομάδας (20ο) : Ζήσε του Κώστα Μπιλίρη

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
"Δε μου λέτε φίλες και φίλοι, τα ...αδημογραφικά μας στοιχεία τα κοιτάτε καμιά φορά;
Λιγοστεύουμε λέει. Μάλιστα. Εμείς οι νεοέλληνες γινόμαστε πιο λίγοι. Και τέλος πάντων. Να λιγοστεύουμε πολεμώντας υπέρ βωμών και εστιών, μεγάλη τιμή. Να λιγοστεύουμε παίρνοντας μέτρα αντισύλληψης, έχει μι βάση. Να λιγοστεύουμε φεύγοντας και αναζητώντας μεροκάματο στην αλλοδαπή, ας όψονται ορισμένοι. Ακόμα να λιγοστεύουμε πέφτοντας στη θάλασσα να σώσουμε κάποιον και χάνοντας τη ζωή μα εμείς, είναι μια συγκινητική θυσία. ΄
Όμως να λιγοστεύουμε αυτοκτονώντας  μου στέκεται στο λαιμό!!! Θα το πάθετε κι εσείς αν διαβάσετε το χρονογράφημα του Κώστα Μπιλίρη που ακολουθεί...
Καλό Σαββατοκύριακο.   

"Ζήσε" του Κώστα Μπιλίρη

Για άκου είδηση ! Άκου πρόθεση ευγενική, άκου προσπάθεια συγκινητική! Στο Εθνικό Ινστιτούτο  Ψυχικής Υγείας μεγάλης χώρας, τα τελευταία χρόνια, πέσανε με τα μούτρα οι επιστήμονες-ας είναι καλά οι άνθρωποι- να παρασκευάσουν χάπι εναντίον της αυτοκτονίας.

Παιδιά. Καλή και άγια η προσπάθειά σας, αλλά μου γεννιούνται δυο απορίες! Πρώτον, σε ποια πειραματόζωα και με πιο τρόπο θα δοκιμάσετε το χάπι.  Και δεύτερο, εάν κάποιος αποφάσισε να πάει καλιά του γιατί θα κάτσει να πιει χάπι εναντίον της αυτοκτονίας;

«Μα είναι θέμα αυτό, που πήγες κι έπιασες τώρα», θα αναρωτηθούν μερικοί. Είναι λέξη αυτή που πρέπει ν΄ακούγεται», θα με κατηγορήσουν  ορισμένοι. «Είναι κατάσταση αυτή που βρήκες να σχολιάσεις , θέλοντας μάλιστα να βγάλεις και γέλιο», θα με ειρωνευτούν άλλοι.  Καλά ρε παιδιά. Λίγη υπομονή και θα το στρώσουμε.

Αφορμή για να ανοίξουμε το σημερινό μας θέμα, έδωσε μια άλλη είδηση, που αφορά στην περίπτωση ενός εικοσάχρονου Αμερικανού. Αυτός ο ρομαντικός, ή κακομαθημένος νεαρούλης, προσπάθησε να απαγάγει μια κοπέλα της εκλογής του. Όμως εκείνη του έδωσε μερικές ανάποδες  και παράλληλα κάλεσε βοήθεια.  Τότε ο ήρωάς μας, πήγε να κρυφτεί, αλλά τον είδανε.  Προσπάθησε να ξεφύγει, αλλά τον κυνήγησαν. Έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, αλλά τον πρόλαβαν. Ίσως τώρα κάποιοι φίλοι αναρωτηθούν: Μα υπάρχουν άνθρωποι που αυτοκτονούν, γιατί απέτυχαν να κλέψουν μια γυναίκα;  Ε λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι,  έτοιμοι να αυτοκτονήσουν, επειδή απέτυχαν να κλέψουν μια γραβάτα.  Μην ξαφνιάζεστε παρακαλώ.  Κάποτε ένας Βρετανός φοιτητής, πήγε να κρεμαστεί με την ίδια γραβάτα που θέλησε να κλέψει και τον είδανε. Ευτυχώς που δεν ήταν καλής ποιότητος και μόλις πέρασε το κεφάλι του στη θηλιά, κόπηκε. Ουδείς μπορεί να απαριθμήσει, πόσοι είναι οι λόγοι που οδηγούν τους ανθρώπους να ξοφλήσουν με τη ζωούλα τους.

Και ενώ οι ψυχολόγοι μιλούν για κάποιες συγκεκριμένες αιτίες, η ιστορία μάς έχει μπερδέψει.  Γιατί άλλος βάζει μια θηλιά στο λαιμό του  και πάει για φούντο, από μελαγχολία. Άλλος από Αμαλία, άλλος από Ευαγγελία άλλος από χρεοκοπία, άλλος από ιδιοτροπία.  Άλλος από έλλειψη ερωτικής ανταπόκρισης και άλλος από περίσσευμα αισθηματικής προσφοράς που τον κατακλύζει.

Μάλιστα φίλοι μου. Αναφέρονται περιπτώσεις ατόμων που πήγανε και τρακάρανε  σε αμαξοστοιχία,  επειδή αδυνατούσαν να επαρκέσουν σε όλα τα ερωτικά κελεύσματα.

Πολύγευστη λοιπόν η ποικιλία των αιτιών, και συνήθως κάθε απόπειρας προηγείται ένας χαμός. Αυτό  σημαίνει πως ενός χαμού δοθέντος, και έτεροι έπονται.  Κάποιοι τερματίζουν τη ζωή τους, όταν χάσουν το ταίρι τους. Άλλοι όταν χάσουν το σκύλο τους, άλλοι όταν  χάσουν τη θέση τους. Ενώ κάποιοι όταν χάσουν τον καιρό τους. Σε μερικές περιοχές της γης –ευτυχώς λίγες- αυτοκτονούν όταν χάσουν τον πόλεμο. Σε άλλες όταν χάσουν το στοίχημα. Σε κάποιες χώρες όταν χάσουν  το δώρο που τους έκανε ένας ή μια αγαπημένη. Αλλού όταν χάσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα. Στη Λατινική Αμερική, όταν κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα. Έτσι. Από ευχαρίστηση. Για να γιορτάσουν το γεγονός.

Όμως φίλε μου υποψήφιε αυτόχειρα, όποιος και να σε πιέσει ή να σε οδηγήσει λόγος, δεν δικαιολογείται η πράξη σου. Ούτε καν η σκέψη σου. “Και με χίλια βάσανα, η ζωή πάλι γλυκειά ναι” διδάσκει μια λαϊκή μας φράση. Το οποίον ερμηνεύεται, με το όπως και νάχουν τα πράγματα, πάντα κάποιο νόημα υπάρχει στη ζωή. Πάντα κάτι ουσιαστικό θα βρεις να κάνεις σ΄αυτόν τον κόσμο. Κι ας τον λένε μάταιο. Γι αυτό κρατήσου στη ζωή όσο πιο πολύ μπορείς. Και με νύχια και με δόντια  και με ασπιρίνες και με κανένα κατάπλασμα, άμα λάχει. 

Απ΄τη ζωή ως το θάνατο είν΄ένα μονοπάτι λέει η γνωστή μας παροιμία.. Όμως από το θάνατο ως τη ζωή, δεν υπάρχει δρόμος.

Πάω να κλατάρω όταν καμιά φορά, ακούω κάποιον από κεκτημένη  ίσως ταχύτητα να λέει. “Θα βάλω τέλος στη ζωή μου να ησυχάσω”.  Τι λες βρε μπουμπούνα και ασυλλόγιστε; Κατ΄αρχήν δεν ξέρεις αν βάζοντας τέλος ησυχάζεις. Αλλά αν βάλεις τέλος, ξέρεις πόσο κόσμο, θα βάλεις σε μπελάδες; Άντε να σου βρουν τάφο. Σάματι έχει και λίγα ο ρημάδης; Άντε να βρούνε Γραφείο Τελετών που να κάνει εκπτώσεις! Άντε να βρούνε μαύρες γραβάτες και μαύρα γενικώς ενδύματα. Άντε να βρούνε δάκρυα, άντε να κάτσουν να δέχονται συλλυπητήρια. Άντε να φτιάχνουν κόλλυβα, να κερνάνε καφέδες και κονιάκ με την καράφα. Άντε να κάτσουν να παζαρέψουν στεφάνια. Άντε να τους πιάνουν στο δρόμο οι γνωστοί και να τους ρωτάνε “γιατί τα μαύρα” και “από τι πήγε”;  Πώς να εξηγήσουν στους άλλους ότι εσύ πήγες από σαχλαμάρα.