ΠΟΙΑ
ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΑΡΚΟ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ. ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΣΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΧΑΣΕ.
Η
ΛΑΡΚΟ είτε ήταν στο Μποδοσάκη, είτε την διαχειρίζεται το κράτος των
«Μποδοσάκιδων», πάντα είχε κριτήριο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών
ομίλων.
Η
αλήθεια είναι όμως πως κατασκευάστηκε και λειτουργεί με τα χρήματα, τη δουλειά
και τον ιδρώτα των εργαζομένων, η αλήθεια είναι πως εκμεταλλεύεται τον Ορυκτό
Πλούτο που ανήκει στο Λαό.
Είναι
αλήθεια ότι η ΚΡΟΥΠ, η ΤΙΣΣΕΝ, η ΟΤΟΚΟΥΜΠΟ και άλ., κέρδισαν αμύθητα πλούτη από το ακατέργαστο
προϊόν του νικελίου που παίρνουν, όπως κέρδισαν και μεγαλοκατασκευαστικές,
μεγαλοπρομηθευτικές επιχειρήσεις κλπ.
Αναμφισβήτητη
αλήθεια είναι πως είτε με τις συντηρητικές κυβερνήσεις της ΝΔ είτε με τις
σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις με το ΠΑΣΟΚ αλλά και της τελευταίας ΣΥΡΙΖΑ -
ΑΝΕΛ που κινούνται στην ίδια λογική αυτοί που πλήρωσαν με «οικιοθελείς αποχωρήσεις»,
απολύσεις, διαθεσιμότητες, με εργασιακές σχέσεις γαλέρας, με εκατοντάδες
ατυχημάτων και με αρκετές δεκάδες νεκρούς είμαστε οι εργαζόμενοι.
Αλήθεια
είναι ότι εργαζόμενοι και ελληνικός λαός πληρώσαμε τα χρέη της ΛΑΡΚΟ και πως η
τοπική κοινωνία δέχεται τεράστιες περιβαλλοντικές συνέπειες.
Τα μεγάλα επιχειρηματικά
συμφέροντα σήμερα για να ξεπεράσουν την κρίση απαιτούν την ΛΑΡΚΟ απευθείας στα
χέρια τους είτε για να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται το Ορυκτό Πλούτο, είτε για
να τη εκποιήσουν και να της αλλάξουν τον παραγωγικό της χαρακτήρα.
Οι
κυβερνήσεις, οι προηγούμενες και η σημερινή, από κοινού με την ΕΕ και όλα τα
κόμματα που την υπερασπίζονται, σχεδιάζουν και υλοποιούν πολιτικές για να
καλύψουν τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για τη ΛΑΡΚΟ.
Σε
αυτή την κατεύθυνση οι προηγούμενες κυβερνήσεις εντάξανε τη ΛΑΡΚΟ στο ΤΑΙΠΕΔ
και η σημερινή στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ. Σε αυτή την κατεύθυνση δημιουργούν τους
κατάλληλους όρους και προϋποθέσεις καταπαίτηση
του κεφαλαίου. Μέσα από την μεθόδευση της εγκατάλειψης, την απαξιώνουν
ώστε να πέσει το τίμημα που θα δώσει το κεφάλαιο. Νομοθετούν, π.χ. επενδυτικός
νόμος, έτσι ώστε το κεφάλαιο αυτά που θα δώσει να τα ΄χει πάρει ως επιδότηση, η
οποία θα είναι χρήμα από την καταλήστευση του λαού. Προσπαθούν να εξασφαλίσουν τους όρους κερδοφορίας του κεφαλαίου όπως π.χ
είναι η μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος την οποία θα επιβαρυνθούν τα
λαϊκά νοικοκυριά, θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι με μυώσεις μισθών .
Νομοθετούν και υλοποιούν για τον ίδιο λόγο αντεργατικές πολιτικές ρίχνοντας την
αξία της εργατικής δύναμης.
ΠΟΙΟ
ΔΡΟΜΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΡΚΟ
Οι κρατικές ενισχύσεις, οι
αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και οι πολιτικές των κυβερνήσεων εξυπηρετούν
τα παραπάνω. Γι’ αυτό το Ε.Κ.Λ για να ξεσκεπάσει τον ρόλο τους, για να
απαντήσουμε οι εργαζόμενοι πως δεν είναι μονόδρομος αυτές οι εξελίξεις, για να
τους τρίψουμε στη μούρη τεκμηριωμένα πως η ΛΑΡΚΟ δεν είναι σε αυτή την
κατάσταση λόγω χαμηλών τιμών του σιδηρονικελίου ή λόγω κακών διοικητικών χειρισμών, αλλά γιατί μέσα από
αυτή την κατάσταση εξυπηρετούνται τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, γι’ αυτό
τον λόγω και εμείς απαντάμε με την δική μας πρότασή για την ΛΑΡΚΟ η οποία είναι:
Ενιαίος Κρατικός Φορέας
Μεταλλευτικής Βιομηχανίας με κριτήριο παραγωγής την κάλυψη των σύγχρονων
κοινωνικών αναγκών. Οι εγχώριες πλουτοπαραγωγικής πηγές έχουν δυνατότητα να
καλύψουν τις σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες και η ΛΑΡΚΟ ως μοναδικός
φορέας αξιοποίησης του σιδηρονικελίου στην Ελλάδα και μοναδικός παραγωγός στην
Ευρώπη μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο σε μια τέτοια ανάπτυξη.
Η Ελλάδα διαθέτει σημαντικά
αποθέματα χρωμίου που μαζί με το σιδηρονικέλιο μπορεί να αξιοποιηθεί για την
παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα προϊόν που μέχρι σήμερα εισάγουμε.
Η αξιοποίηση του ανοξείδωτου
χάλυβα και η μετέπειτα χρήση του ως
πρώτη ύλη στη βιομηχανία μπορεί να καλύψει ένα μεγάλο μέρος λαϊκών αναγκών
παρέχοντας απαραίτητο εξοπλισμό στη βιομηχανία, ιατρικά ήδη, ήδη οικιακής χρήσης,
υλικό για σύγχρονες κατασκευές, πρώτες ύλες για μεταφορικά μέσα και άλλα.
Ταυτόχρονα η εκτεταμένη
έρευνα επιστημονικού προσωπικού σε συνεργασία με πανεπιστημιακούς φορείς που
κατεύθυνση θα έχουν την επίλυση βιομηχανικών προβλημάτων, μπορεί να οδηγήσει σε
νέες εφαρμογές και στη διεύρυνση της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών.
Η
παραπάνω πρόταση είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες που
ζούμε και προβλήματα όπως η ανεργία με την αύξηση θέσεων εργασίας, μισθούς και
δικαιώματα σύμφωνα με τις ανάγκες μας, ουσιαστικά μέτρα υγιεινής, ασφάλειας και
ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον.
Είναι
η μόνη πρόταση που απαντά στο αδιέξοδο των τιμών του νικελίου γιατί οι λαϊκές
ανάγκες δεν τελειώνουν ποτέ.
Αυτή
η πρόταση είναι απολύτως αντίθετη και ασύμβατη
με τις ελευθερίες κίνησης των κεφαλαίων και εμπορευμάτων, τις
απαγορεύσεις των κρατικών ενισχύσεων και της γενικότερης πολίτικης της Ε.Ε.
Είναι στον αντίποδα της ιδιωτικό - οικονομικής λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, στην
λογική του κέρδους ως κριτήριο παραγωγής. Είναι αντίθετη με την περεταίρω
ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ η οποία θα επιδεινώσει κι’ άλλο την κατάσταση.
Αυτή η πρόταση είναι η μόνη
που μπορεί να πιέσει πολιτικά σήμερα και οι εργαζόμενοι μέσα από τον αγώνα μας
να αποσπάσουμε δικαιώματα ανακούφισης, όπως είναι η Επ.Σ Σ.Ε που πρέπει να
κινείται στα παρακάτω αιτήματα .
1.
Την
κατάργηση του σκλαβοπάζαρου όλων των εργολαβιών. (συντήρηση, σεκιούριτι,
καθαρισμόι, καθαρίστριες). Ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων στις εργολαβίες στην
ΛΑΡΚΟ με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
2.
Ουσιαστικά
μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Απαιτούμε οργανόγραμμα που να περιέχει αναλυτικά
όλες τις ειδικότητες ανά τμήμα. Που θα παίρνει σοβαρά υπ’ όψιν την δεκαετία
’80-’90 στην οποία δεν υπήρχαν εργολαβίες που εξυπηρετούσαν πάγιες και διαρκείς
ανάγκες της παραγωγής και της συντήρησης, αλλά το εργοστάσιο λειτουργούσε
επανδρωμένο τόσο στις παραγωγικές θέσεις όσο και στις θέσεις συντήρησης με
εργατοτεχνικό προσωπικό, με επιστημονικό προσωπικό, με εξοπλισμό και
εγκαταστάσεις. Τότε οι εργαζόμενοι ξεπερνούσαν τους 1100 και είναι η μοναδική
δεκαετία στην οποία δεν είχαμε συχνά και σοβαρά ατυχήματα.
3.
Να
γίνουν νέες προσλήψεις εργατοτεχνικού, διοικητικού και επιστημονικού προσωπικού
αξιοποιώντας με προτεραιότητα τους επιστήμονες που εργάζονται ήδη στην ΛΑΡΚΟ ως
εργατικό προσωπικό σήμερα.
4.
Αναγνώριση
και καταβολή τριετιών σε όλους τους εργαζόμενους με τον υπολογισμό που γινόταν
στους εργαζόμενους που είχαν προσληφθεί πριν το 2007. Αναγνώριση ως χρόνο
προϋπηρεσίας στην ίδια την ΛΑΡΚΟ το χρονικό διάστημα που οι εργαζόμενοι
δούλεψαν μέσω του καθεστώτος των εργολαβιών ή με Δ.Π.Υ. και ενσωμάτωση αυτής
της προϋπηρεσίας στις τριετίες, στον υπολογισμό της αποζημίωσης, στο
ασφαλιστήριο συμβόλαιο.
5.
Καταβολή
των χρημάτων σε αναβαθμίσεις που έγιναν και γίνονται με τον τρόπο και τον
υπολογισμό που δίνονταν πριν το 2013.
6.
Καταβολή
όλων των αναδρομικών με τόκους που έχουν προκύψει από την καταπάτηση των παραπάνω.
7.
Να
δίνονται τα σπίτια στους οικισμούς σε όποιο εργαζόμενο αιτείται, φτιαγμένα από
τη ΛΑΡΚΟ και να συντηρούνται από αυτή.
8.
Να
εκπληρώνει η ΛΑΡΚΟ ανελλιπώς τις υποχρεώσεις της στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο των
εργαζομένων.
9.
Διασφάλιση
του 13ου και 14ου μισθού
10.
Να
περιέχει όλα τα κεκτημένα των προηγούμενων ΣΣΕ. ( δάνεια εκδρομές κλπ).
Τα παραπάνω αιτήματα
βασίζονται στην πρότασή μας και αναδεικνύουν τις ανάγκες και τα προβλήματα όλων
των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ. Αποτελούν βάση για να συσπειρωθούμε όλοι όσοι
εργάζονται στη ΛΑΡΚΟ (σε εργολάβους ή μόνιμο προσωπικό, με νέες ή παλιές
συμβάσεις εργασίας. Αποτελούν βάση ώστε
να συσπειρωθούν ο κλάδος μας, οι κάτοικοι της περιοχής για να γίνει ο αγώνας
μας αποτελεσματικότερος.
Τα
παραπάνω αιτήματα δεν καλύπτουν τις
απώλειες που δεχτήκαμε τα χρόνια της κρίσης. Είναι δικαιώματα που είχαν
οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ αλλά οι κυβερνήσεις με τις πλάτες του κυβερνητικού
εργοδοτικού συνδικαλισμού τα καταπάτησαν σε περιόδους ανάπτυξης της ΛΑΡΚΟ. Η
διεκδίκηση τους είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουμε για να προχωρήσουμε
στην ανάκτηση των απωλειών που έχουμε υποστεί στα χρόνια της κρίσης.
ΠΟΙΟΣ
ΕΙΝΑΙ Ο ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΑΧΗ.
Δεν
πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι μπορούν να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα μας με
νόμους και δικαστικές διαμάχες. Οι κυβερνήσεις δεν άφησαν τίποτα όρθιο και ο
κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός για να τους εξυπηρετήσει φρόντισε να
πνίξει και αυτό το δικαίωμα των εργαζομένων πριν ακόμα το καταργήσουν.
Όρος
για να διεκδικήσουμε την παραπάνω πρόταση και να αποσπάσουμε άμεσα τα παραπάνω
αιτήματα είναι να ανασυνταχτεί το Εργατικό Κίνημα, να απαλλαγεί από τον
κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό στην ΛΑΡΚΟ αλλά και γενικότερα. Να παλέψουν
ενιαία οι εργάτες, με τους μικρομεσαίους
αγρότες, με τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες, με τους ανέργους.
Το ΕΚΛ δεσμεύεται πως θα
δώσει όλες του τις δυνάμεις σε αυτή την κατεύθυνση, θα παρεμβαίνει ουσιαστικά
για το κάθε πρόβλημα. Θα μπαίνει μπροστά και μέσα από δημοκρατικές τακτικές
διαδικασίες (Γ.Σ.) θα αποφασίζουμε το πώς το πρόβλημα θα γίνεται αίτημα και το
αίτημα θα διεκδικείται.
Το
αν θα διεκδικείται με απεργίες, με
στάσεις, με διαμαρτυρίες, με παραστάσεις κλπ. θα το αποφασίζουν οι ίδιοι οι
εργαζόμενοι, δημοκρατικά, αξιολογώντας καλά την στιγμή που θα κάνουμε τον αγώνα
και τη μορφή του.
Τέλος
να πούμε για την βρώμικη προπαγάνδα από όπου και αν προέρχεται ότι «οι αγώνες
κλείνουν τα εργοστάσια».
Τα εργοστάσια τα κλείνουν τα
επιχειρηματικά συμφέροντα και οι πολιτικές δυνάμεις που τα υπερασπίζονται. Οι
πολιτικές δυνάμεις χαρίζουν ζεστό χρήμα
στους κεφαλαιοκράτες με την μορφή επιδοτήσεων για να επενδύσουν σε άλλες χώρες (π.χ Βουλγαρία, Ρουμανία κ.α) και
να κερδοφορήσουν.
Η ΛΑΡΚΟ κινδυνεύει να
κλείσει αν οι εργαζόμενοι δεν αγωνιστούμε για να σταματήσει η απαξίωση, αν δεν
παρθούν μέτρα ασφάλειας, αν δεν πιέσουμε με το ξεσκέπασμα των πολιτικών που την
οδήγησαν σ’ αυτό το δρόμο. Εμείς γνωρίζουμε πως οι εργαζόμενοι με τον αγώνα μας
δεν κλείνουμε εργοστάσια, προσπαθούμε να μην κλείσουμε τα σπίτια μας.
Σας
καλούμε να προβληματιστείτε με όλα τα παραπάνω. Πείρα έχετε για να βγάλετε
συμπεράσματα. Έχετε και ευθύνη για τη στάση που θα κρατήσετε.