50 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη θλιβερή επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου. Μιας επετείου που αρκετοί θέλουν να ξεχαστεί έστω κι αν η 7-χρονη δικτατορία που ακολούθησε άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της.
Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, δεν ήταν μια “στιγμιαία” ενέργεια κάποιων παράφρονων συνταγματαρχών. Υπήρξε η ολοκλήρωση της πολιτικής του παλατιού και της δεξιάς που δεν μπορούσε να ανεχθεί ούτε τον στοιχειώδη εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής του τόπου, που επιχειρούσε τη δεκαετία του 1960 η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου κάτω από τη λαϊκή απαίτηση.
Είχε ως απαρχή την αποστασία βουλευτών της Ένωσης Κέντρου, τον Ιούλιο του 1965, και στη συνέχεια τη δημιουργία ενός κλίματος πολιτικής αστάθειας με κυβερνήσεις δοτές από το παλάτι. Οι πρωταγωνιστές και τα πρόσωπα γνωστά. Καταγραμμένα στην ιστορία. Οι πολιτικές τους αλλά και οι επίγονοί τους παρόντες και σήμερα.
Είτε μετείχαμε στον αντιδικτατορικό αγώνα, λόγω ηλικίας και πολιτικής επιλογής, είτε όχι, σήμερα είναι χρέος μας να μη λησμονούμε όχι μόνο τους αγώνες και τις θυσίες κατά της δικτατορίας, αλλά και τις πολιτικές και πρακτικές που μας οδήγησαν σ΄ αυτή.
Η λήθη (αντί της α-λήθειας) δεν είναι πάντα ο καλύτερος σύμβουλος. Ο αγώνας για τη διατήρηση της δημοκρατίας συνεχής.