Μέτρα - αντίμετρα- κλείσιμο 2ης Αξιολόγησης
Ομιλία στη Βουλή - 18 Μαΐου 2017
Συζητάμε σήμερα το Νόμο, που η ψήφισή του οδηγεί στο κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, σε αποφάσεις για την απομείωση - ελάφρυνση του χρέους και στην ποσοτική χαλάρωση. Δηλαδή σε βήματα σταδιακής βελτίωσης των οικονομικών δεδομένων της χώρας και βάσιμης εξόδου από την ασφυκτική επιτήρηση τον Αύγουστο του 2018.
Επομένως το ζήτημα δεν περιορίζεται μόνον στη λογιστική αποτύπωση και αποτίμηση των οικονομικών αποτελεσμάτων (μέτρα - αντίμετρα), τα οποία λογικά ενδιαφέρουν άμεσα τους πολίτες, αλλά επεκτείνεται και στο οικονομικό περιβάλλον που δημιουργείται στη χώρα και διεθνώς για τη χώρα.
Αποτελούν δε παραδοξότητα αν όχι σκοπιμότητα, ομιλίες της αντιπολίτευσης που από τη μια επισημαίνουν την ανάγκη χάραξης στρατηγικής και τακτικής εξόδου της χώρας από την κρίση, και από την άλλη περιορίζονται μόνο σε σχόλια για τα αρνητικά μέτρα και κυρίως σε χαρακτηρισμούς για την κυβέρνηση, χωρίς εναλλακτική αντιπρόταση.
Είναι φανερό ότι η στρατηγική, κυρίως της ΝΔ αλλά όχι μόνο, περιορίζεται στο μονοδιάστατο σύνθημα: «Φύγετε εσείς να ξανάρθουμε εμείς».
Τι να υποθέσει κανείς: Σύνδρομο στέρησης εξουσίας ή μήπως αγωνία μερικών εν όψει εξεταστικών επιτροπών.
Συνοδεύεται δε με κομπασμούς των ίδιων, περί αποδεδειγμένης γνώσης τους για τη διαχείριση της πολιτικής και των υποθέσεων του κράτους. Αντί για αντιπρόταση, προτάσσουν κυρίως απαξιωτικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς προς τη κυβέρνηση, το ΣΥΡΙΖΑ, τους βουλευτές του. Ποιοί ;
Αυτοί που έφεραν τη χώρα στην παρούσα κατάσταση.
Αυτοί που θεωρούν ότι η ιστορία της χώρας ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2015 και επομένως για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτοί που, στους πολίτες που δεν ξεχνούν πρόσφατο και παλαιότερο παρελθόν τους, απαντούν «κριθήκαμε … άρα εξαγνιστήκαμε;» Λες και συζητάμε για εξομολόγηση μετανοήσαντα χριστιανού κι όχι για πολιτική παράταξη με βαθιές ρίζες στην οικονομική ελίτ της χώρας και στο κράτος, που επί χρόνια οικοδομούσε ως όργανό της.
Αυτοί που διαπλέκονται με ΜΜΕ, στα οποία είδηση αποτελεί η άποψή τους και η κριτική τους φτάνει σε γελοιότητες. Αναφέρω ενδεικτικά πρόσφατα παραδείγματα:
«Σφυροκόπημα Αχτσιόγλου από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ» γράφει γνωστό site. Δυστυχώς γι΄ αυτούς η υπουργός κα Αχτσιόγλου στη συγκεκριμένη σύσκεψη ήταν απούσα.
«Ανορθόγραφο το δώρο του πρωθυπουργού στον Κινέζο ομόλογό του, αναφερόμενη στην «Οδύσεια», λέει κανάλι TV. Να υποθέσουμε ότι αγνοούσαν τη γραφή του Καζαντζάκη στο ομότιτλο βιβλίο; ή μήπως επέλεξαν τη Γκεμπελίστικη τακτική του «πες–πες κάτι θα μείνει» ;
Με την ψήφιση λοιπόν του παρόντος σχεδίου νόμου κλείνει και η 2η αξιολόγηση του προγράμματος 2015-18. Ενός επώδυνου προγράμματος που ψηφίστηκε από 221 βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου τον Αύγουστο του 2015.
Υποθέτω από τότε με την προσδοκία αρκετών της αντιπολίτευσης να μην ολοκληρωθεί και να οδηγήσει σε πτώση την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Προσδοκία η οποία εξανεμίστηκε. Και χρειάζεται νάναι κανείς «σεμνός και ταπεινός» για να μπορέσει να το αντιμετωπίσει αξιοπρεπώς.
Η προσδοκία αυτή συνέχισε να εκφράζεται με τον πλέον εμφατικό και πρωτόγνωρο τρόπο για τα νεότερα κοινοβουλευτικά δεδομένα της χώρας:
Με το αίτημα του νέου προέδρου της ΝΔ για εκλογές αμέσως μόλις ανέλαβε ως αρχηγός του κόμματός του. Κι αυτό συνέβη 3-4 μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2015. Το αίτημα αυτό καθόρισε την όλη στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης οδηγώντας στελέχη της σε πρωτόγνωρες, ακραίες πολιτικές στάσεις:
Θυμίζω:
α) τη στάση των Ευρωβουλευτών της ΝΔ να εγκαλούν στο Ευρωκοινοβούλιο Ευρωπαίους αξιωματούχους όταν αυτοί εκφράζονταν θετικά για στόχους που επιτεύχθηκαν από την Ελληνική κυβέρνηση,
β) την πρόσφατη ανάλογη επικριτική στάση βουλευτού της έναντι Ευρωπαίου αξιωματούχου για θετικά σχόλια του σε συνεδρίαση επιτροπής της Βουλής.
Κλείνει λοιπόν η 2η αξιολόγηση. Ανοίγει ένας διάδρομος για την μετάβαση στην ομαλότητα. Στόχος η απεμπλοκή από το σπιράλ των επαχθών συμφωνιών που πάντα συνδυάζονταν με αυστηρή επιτροπεία. Δηλαδή αυτό που συμβαίνει στη χώρα από το 2010. Με απόλυτη ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ευθύνη που δεν περιορίζεται από το 2010 και μετά, αλλά από δεκαετίες πριν:
Όταν έταζαν παραδείσους με τα ΕΟΚ-ικά προγράμματα στήριξης, αλλά τα διαμοίραζαν μεταξύ τους, είτε συγκροτώντας τα νέα τζάκια, είτε μεταφέροντάς τα ως καταθέσεις τους στο εξωτερικό.
Όταν στήριζαν την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα γιατί κάτι είχαν να λάβουν κι αυτοί ως δωράκι.
Όταν έβλεπαν ότι σταδιακά αποδομούνταν ο παραγωγικός ιστός της χώρας, αλλά αδιαφορούσαν. Ποιοι; αυτοί οι έμπειροι, οι γνώστες της πολιτικής, οι αξιόπιστοι εταίροι και κυρίως οι υπεράνω πάσης υποψίας.
Όταν οικοδόμησαν ένα κράτος αναποτελεσματικό για τον πολίτη, αλλά αποτελεσματικότατο για τους κομματικούς τους μηχανισμούς.
Κι όταν το 2015 υπήρξε πολιτική στροφή, πρώτη αντίδρασή τους (επιθυμία τους) ήταν, πως πρόκειται για «σύντομη αριστερή παρένθεση». Όταν είδαν ότι αυτό δεν επαληθεύθηκε το Σεπτέμβρη του 2015, οδηγήθηκαν στο «εκλογές για να φύγετε».
Κυρίες Κύριοι βουλευτές
Φρονώ πως η πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να γίνεται με παράθεση δεδομένων και αντιπαράθεση θέσεων. Όχι με ύβρεις, προσωπικούς χαρακτηρισμούς και χλευασμούς. Ας περιοριστούμε στην ουσία των διαφορετικών μας πολιτικών.
Οι δύσκολες κοινωνικές συνθήκες στις οποίες περιήλθε η χώρα μας, σε συνδυασμό με αδιέξοδες πολιτικές, προαναφερόμενες απαράδεκτες συμπεριφορές του πολιτικού προσωπικού και αρκετών ΜΜΕ, εκκολάπτουν το αυγό του φιδιού: την ακροδεξιά και το φασισμό.
Πρόταση λοιπόν. Συγκεκριμένο σχέδιο απεμπλοκής της χώρας από τις επώδυνες συμφωνίες και την επιτήρηση. Αυτό είναι το ζητούμενο.
Η κυβέρνηση φέρνει σήμερα μια πρόταση, ενταγμένη σε ένα συνολικό σχέδιο εξόδου από το σπιράλ της κρίσης. Η άρνηση χωρίς αντιπρόταση προφανώς δεν αποτελεί πειστική απάντηση. Πολύ δε περισσότερο η επιστροφή στο φαύλο παρελθόν.