Κων/νου Ηλ. Μήτσιου
Υπάρχουν πράγματι στη διαδρομή των αιώνων χρονολογίες και ημερομηνίες που αναγκάζουν την ιστορία να κρατά την ανάσα της, να ακινητοποιείται για μια στιγμή, να τρομάζει να κοιτάξει πίσω της και να προχωρεί προς το αύριο με δισταγμό για τα νέα γεγονότα. 29 Μαΐου 1453. Στην ημερομηνία αυτή σταμάτησαν για το ελληνικό γένος οι δείχτες του χρόνου, για να σημειώσουν ένα τεράστιο γεγονός αίγλης και οδύνης.
Έσβησε μονομιάς το φως από τον κόσμο, έπαψε η ανθρωπότητα να τρέφεται από το «Μάννα» της Ανατολής, αλώθηκε η Πόλη. Ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο ήρωας της ήττας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πέρασε στην επικράτεια του θρύλου και τον μαρμάρωσε η πάμφωτη συνείδηση ενός λαού, που έζησε με το παραμύθι του μαρμαρωμένου βασιλιά, νανουρίζοντας τον ύπνο της δουλείας του με το όνειρο της ανασύστασης.
Οι ήρωες δε φαίνονται μόνο στην ανύψωσή τους. Στην πτώση τους φαίνονται οι πραγματικοί ήρωες. Και ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ ο Παλαιολόγος, με τη στάση του, με τη θυσία του κατά την Άλωση, ανυψώθηκε τόσο ψηλά στη συνείδηση του Έθνους, ώστε να γίνει θρύλος, να γίνει ο «μαρμαρωμένος βασιλιάς».
Ταξίδεψε το πνεύμα από την Πόλη προς τη Δύση, μετά την Άλωση. Μαθαίνουν, όμως, τα Ελληνόπουλα σήμερα και τα παιδιά της Ευρώπης τι είναι η 29η Μαΐου 1453, τι ήταν το Βυζάντιο, που ως πρόμαχος καθυστέρησε την τουρκική προέλαση; Αλλά η Ευρώπη δεν οφείλει μόνο απάντηση στο 1453, υπάρχει χρέος και χρεία απαντήσεως και στο 1922, λόγω των αντισυμμαχικών της ενεργειών και του βιαίως εκπατρισθέντος Ελληνισμού της Μ. Ασίας και του Πόντου.
Οφείλει ακόμη η Ευρώπη απάντηση και στο 1974, λόγω της καταλήψεως και εισέτι παραμένοντος υπό τουρκική κατοχή Κυπριακού εδάφους. Οφείλει απάντηση και στην Ελλάδα, σε έναν από τους εταίρους της, για τις σημερινές απειλές τής Τουρκίας, την οποία επιδοτεί με ευρώ και με την ανοχή της, για την είσοδο χιλιάδων λαθρομεταναστών στη χώρα μας, σε ευρωπαϊκό έδαφος, για τον τρόπο διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, για την αγνώμονα στάση και συμπεριφορά της στον καλύτερο σύμμαχο και εταίρο.