Του Ιωάννη Γ. Γεωργαντά, Φυσικού-Μετεωρολόγου, τ. Δημοτικού Συμβούλου Αθηναίων
Συχνά στο δημόσιο διάλογο που διεξάγεται ανά τον πλανήτη επανέρχεται το ζήτημα του ελλείμματος πολιτικής ηγεσίας. Πρώτος ίσως στην Ελλάδα προέβλεψε την επέλαση «κατασκευασμένων πολιτικών» ο Ανδρέας Παπανδρέου, ήδη από το 1995.
Συγκεκριμένα, έπειτα από μία ιδιαίτερα φορτισμένη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Κάννες είχε δημόσια δηλώσει πως υπάρχει πλέον ζήτημα για το ποιοι και με ποιο τρόπο αποφασίζουν σχετικά με τις τύχες των λαών της Ευρώπης. Επιπρόσθετα, στο περιθώριο της συνέντευξης Τύπου ήταν αποκαλυπτικότερος προς τους παριστάμενους δημοσιογράφους λέγοντας τους πως «τα οικονομικά κέντρα πήραν το πάνω χέρι» και οι πολιτικοί θα είναι «αδειανά κοστούμια» στις υπηρεσίες τους!
Το ημερολόγιο λοιπόν γράφει 2017 και έχει προ πολλού επιβεβαιωθεί πως το πολιτικό παιχνίδι πέρασε σε χέρια αλλότρια και άλλαξαν οι κανόνες! Πλέον κεντρικός στόχος δεν είναι η παραγωγή πολιτικής. Δεν είναι ζητούμενο η σμίλευση κάποιου σχεδίου με τα θετικά και τα αρνητικά του σημεία και η αποδοχή ή απόρριψη αυτού από τους πολίτες. Σήμερα κεντρικός στόχος είναι η επικοινωνιακή διαχείριση των ζητημάτων με στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και την περιθωριοποίηση των Δημοκρατικών διαδικασιών.
Η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού στρατευμένα ή εν αγνοία της στις μέρες μας δεν ασχολείται με την ουσιαστική παραγωγή πολιτικής! Για να ορίσουμε μάλιστα καλύτερα τις έννοιες, λέγοντας παραγωγή πολιτικής δεν αναφέρομαι σε κάτι ελιτίστικο που αφορά μειοψηφίες. Πολιτική παραγωγή δεν είναι μόνο η μεγάλου βεληνεκούς χάραξη εθνικών και άλλων σχεδίων. Παραγωγή πολιτικής είναι ακόμα και η δραστηριότητα του Βουλευτή να γυρίσει την περιφέρεια του με ένα μπλοκάκι στο χέρι και έπειτα από συζήτηση με τους πολίτες και τους φορείς να θέσει προτεραιότητες για την επίλυση συλλογικών προβλημάτων τοπικού χαρακτήρα.
Όμως, αντί των παραπάνω οι περισσότεροι πολιτικοί παράγοντες, ασχολούνται με την παραπολιτική, με το πολιτικό κουτσομπολιό, με τη σκανδαλολογία και στην καλύτερη περίπτωση με την αποστήθιση και αναπαραγωγή των λεγόμενων non-papers των κομματικών γραφείων τύπου.
Αποφάσισα να αναφερθώ σε αυτά τα ζητήματα με αφορμή την εγχώρια επικοινωνιακή επιχείρηση που στήνεται εκ νέου αυτές τις μέρες και στόχο έχει να παρουσιάσει το μαύρο ως άσπρο σε σχέση με τα όσα συμφωνήθηκαν για το κλείσιμο της ατέρμονης 2ης αξιολόγησης.
Μία επικοινωνιακή επιχείρηση στην οποία συμμετέχουν άτσαλα και οι τοπικοί Βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Τον χορό της επικοινωνιακής διαχείρισης άνοιξε ο κ. Καραναστάσης που σε μία ανεπιτυχή προσπάθεια συσπείρωσης του κομματικού ακροατηρίου πρόσφατα δήλωσε στο Star Κεντρικής Ελλάδος πως δεν πρόκειται να ψηφίσει νέα μέτρα. Τη σκυτάλη έλαβε ο πολυεμφανιζόμενος στα πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ κ. Βέττας που πολλάκις προσπάθησε να εξωραΐσει τα σημεία της συμφωνίας ακολουθώντας μία ακαταλαβίστικη πορεία στο συλλογισμό του. Τέλος, την αυλαία έκλεισε ο κ. Μιχελής, ο οποίος σε δελτίο Τύπου της 7ης Μαΐου προσπαθεί να μετακυλήσει για μία ακόμα φορά τις ευθύνες στην Τρόικα, στην Αντιπολίτευση και σε οποιονδήποτε άλλο εκτός του ιδίου και των πολιτικών συνοδοιπόρων του.
Δυστυχώς λοιπόν, παραμένει ακραία επίκαιρο το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας και πιθανότατα στον τόπο μας λίγο περισσότερο από πολλά άλλα μήκη και πλάτη της υφηλίου!