Πραγματικά, αυτή είναι μία «μεγάλη» ερώτηση, που απασχολεί κι εμένα, ειδικά τα τελευταία χρόνια της Κρίσης. Τα τελευταία χρόνια που πραγματοποιούνται πάρα πολλές εκδηλώσεις (ομιλίες, workshops, εκδηλώσεις networking κ.ά.) πολλές εκ των οποίων δωρεάν και που έχουν δημιουργηθεί αρκετές υποδομές υποστήριξης της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να μάθουν και να εξελιχθούν.
Η απάντηση που έδωσα εκείνη τη στιγμή, από τα μέχρι τώρα δεδομένα που έχω συλλέξει τόσο σε επιστημονικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο καθημερινής τριβής με ανθρώπους τους οποίους είτε κοουτσάρω είτε εκπαιδεύω, ήταν σύντομη και περιεκτική, λόγω του ότι δεν υπήρχε πολύς διαθέσιμος χρόνος. Γι’ αυτό λοιπόν αποφάσισα να γράψω κι αυτό το άρθρο. Για να δώσω μία πιο εκτενή απάντηση σε μία ερώτηση που απασχολεί πολύ κόσμο.
Οι λόγοι λοιπόν που πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν, δεν αναπτύσσονται και τελικά δεν ωριμάζουν είναι οι ακόλουθοι:
- Το πάτημα ενός κουμπιού: οι νέοι άνθρωποι (όχι όλοι φυσικά… οι γενικεύσεις απαγορεύονται!), οι γνωστοί Millennials, έχουν μάθει να βρίσκουν πολλά πράγματα «έτοιμα.» Έχουν μεγαλώσει με μία λογική ότι η ζωή τους «χρωστάει» και ότι όλα μπορούν να γίνουν με το πάτημα ενός κουμπιού, όπως ακριβώς κάνουν με τα κινητά ή τα tablets τους. Όμως η υλοποίηση των επιχειρηματικών ή μη projects απαιτούν πολλά περισσότερα από το πάτημα ενός κουμπιού.
- Η ζώνη άνεσης: το να σπάσει κανείς παλιές πεποιθήσεις και να τραβήξει έναν νέο δρόμο, να κάνει δηλαδή την ανατροπή στον τρόπο που σκέφτεται και υπάρχει, θέλει πολλή δουλειά σε προσωπικό επίπεδο και οι άνθρωποι δεν βγαίνουν εύκολα από τη ζώνη άνεσής τους. Πολλοί βρίσκονται σε ένα χώρο αναμονής, περιμένοντας να γίνει κάτι για να προχωρήσουν, να εξελιχθούν. Κάτι το οποίο θα έρθει από έξω, ενώ η λύση βρίσκεται μέσα μας.
- Η πειθαρχία: η αλλαγή είναι δύσκολη. Όταν έχεις μάθει στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου να ζεις μέσα στην προχειρότητα, χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να καταφέρεις να πειθαρχήσεις σε έναν νέο τρόπο δράσης.
- Η Συναισθηματική Νοημοσύνη: χρειάζεται να έχει κανείς ανεπτυγμένη Συναισθηματική Νοημοσύνη-EQ για να μπορεί να ξεπερνάει αποτυχίες, πιθανά ελλείμματα γνώσης που καμουφλάρονται πίσω από έναν υπέρμετρο εγωισμό και τελικά να προχωράει μπροστά.
- Το πάθος: δεν έχουν βρει πραγματικά αυτό που αγαπούν να κάνουν, το πάθος τους, αυτό δηλαδή για το οποίο είναι διατεθειμένοι να ζοριστούν, να «πονέσουν», να τα δώσουν όλα. Αυτό το οποίο τους οδηγεί να βιώσουν το hard fun! Αυτό το οποίο θα τους κάνει να έχουν όραμα και θα τους οδηγήσει στην άμεση δράση.
- Το «Γιατί»: δεν καθοδηγούνται από το «Γιατί» τους, αλλά καθοδηγούνται από τη θέλησή τους για πρόσκαιρο και γρήγορο κέρδος, το οποίο φυσικά και δεν έρχεται και τη θέση του παίρνει η απογοήτευση και η παραίτηση. Δεν μπαίνουν στη διαδικασία να ασχοληθούν αληθινά και σοβαρά με τον εαυτό τους και να διαμορφώσουν ένα «δυνατό» Self-brand.
- Η καθοδήγηση: οι άνθρωποι που τους διδάσκουν ή/και τους καθοδηγούν δεν τους εμπνέουν ώστε να μπουν σε μία κατάσταση αυτοπαρακίνησης που θα τους οδηγήσει να αλλάξουν, να πειθαρχήσουν και να πετύχουν το στόχο τους.
- Το σχέδιο δράσης: δεν έχουν ξεκάθαρη κατεύθυνση, ένα ξεκάθαρο σχέδιο δράσης του project που θέλουν να υλοποιήσουν, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν τα εξωτερικά εμπόδια και τις εσωτερικές αντιστάσεις. Ένα σχέδιο διαχείρισης του έργου τους που θα τους βοηθήσει να είναι επικεντρωμένοι στους στόχους τους.
- Το lag: παραδίδονται στο lag και δεν το χρησιμοποιούν εποικοδομητικά. Lag είναι το κενό που υφίσταται μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος. Είναι εκείνο το χρονικό διάστημα, που ενώ τα έχουμε δώσει όλα, έχουμε λάβει λίγη ή/και καθόλου ανταμοιβή για τον κόπο μας, ενώ ταυτόχρονα δεν βλέπουμε φως στον ορίζοντα. Σ’ αυτό το «κενό» πολλοί άνθρωποι, αντί να παραμείνουν δημιουργικοί και ενεργοποιημένοι παραδίδονται, εγκαταλείπουν την προσπάθεια.
- Το περιβάλλον: το ίδιο το σύστημα στο οποίο ζούμε και του οποίου είμαστε συνδιαμορφωτές, πολλές φορές είναι περιοριστικό. Δεν υποστηρίζει συνολικά την αληθινή και πρακτική μάθηση και δεν ανταμείβει την αξιοσύνη. Η μη αντίδραση σ’ αυτήν την κατάσταση και η αποδοχή του status quo είναι μία πραγματικότητα η οποία περιορίζει την εξέλιξη και τη μάθηση.
- Τα soft skills: τα soft skills είναι οι ήπιες δεξιότητες που απαιτούνται, όπως δημιουργικότητα, κριτική σκέψη, συνεργατικότητα κ.ά., ώστε να μπορούμε να είμαστε σχετικοί και να αντιδρούμε άμεσα και αποτελεσματικά στις αλλαγές που συμβαίνουν στο περιβάλλον μας. Η εκπαίδευση των ανθρώπων στην ανάπτυξη των ήπιων δεξιοτήτων είναι ανεπαρκής και δεν τους επιτρέπει να ενοποιούν και άρα να εξελίσσονται. Και πλέον οι ήπιες δεξιότητες είναι αυτές που ξεχωρίζουν τους «πετυχημένους» από τους «αποτυχημένους.»
- Η υπερανάλυση: η υπερανάλυση φέρνει την παράλυση. Δεν επιτρέπει να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα και μας οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο που δεν έχει διέξοδο. Έτσι χάνουμε την ουσία και δεν φτάνουμε ποτέ στη λήψη αποφάσεων που θα μας βοηθήσουν να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Που θα μας βοηθήσουν να υλοποιήσουμε τα projects μας γρήγορα και αποτελεσματικά.
- Οι συνεργάτες: δεν επιλέγουν τους σωστούς συνεργάτες. Τους ανθρώπους εκείνους με τους οποίους θα στήσουν δυνατές ομάδες, τους ανθρώπους εκείνους που έχουν το ίδιο «Γιατί» με αυτούς. Τους ανθρώπους εκείνους με τους οποίους συνεργάζονται αρμονικά και οριζόντια, μακριά από Δαρβινικούς ανταγωνισμούς.
Η λύση βρίσκεται στο να δούμε τη ζωή μας από μία διαφορετική οπτική γωνία. Από τη δική μας ιδανική οπτική γωνία δράσης που θα μας επιτρέπει να είμαστε αυθεντικοί και γεμάτοι θέληση για ανάπτυξη και εξέλιξη! Μια ιδανική οπτική γωνία δράσης που θα μας επιτρέψει να βρούμε το δικό μας επιχειρηματικό και προσωπικό modus operandi
Δήμητρα Ζερβάκη
Business Coach, Project Manager, Adult Trainer
http://www.epixeiro.gr