Ο κ. Μπακογιάννης, αφού καλωσόρισε τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς της κυβέρνησης, τόνισε ότι οι εργασίες αυτού του συνεδρίου δεν θα έχουν καμία αξία ή νόημα αν δεν καταλήξουν σε αποφάσεις ή πράξεις και μείνουν μόνο σε επικοινωνιακές εξαγγελίες. «Χορτάσαμε από επικοινωνία, φτάνει» είπε χαρακτηριστικά ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας που ανέλυσε την πρόταση που ήδη έχει γίνει από την πλευρά της Περιφέρειας για την αντιμετώπιση της υποχρηματοδότησης της.
«Φτώχεια, ανεργία, αδικία. Αυτά βιώνουμε καθημερινά» είπε, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του ο κ. Μπακογιάννης που κάλεσε τον Πρωθυπουργό να ακούσει τους κατοίκους της Στερεάς Ελλάδας κα να στηρίξει τις προτάσεις της Περιφέρειας για να λυθούν πολλά από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. «Πολύ θα θέλαμε να μείνετε μαζί μας λίγο ακόμα. Να βγούμε έξω στον κόσμο. Να περπατήσουμε. Να μιλήσουμε με τους ανθρώπους. Κυρίως να ακούσουμε κάποιους από αυτούς. Κάποιους από τους 650.000 κατοίκους της Περιφέρειάς μας. Αναφέρω τον αριθμό, για να αντιληφθούμε κάποια στιγμή ότι τα προβλήματα τόσων Ελλήνων και Ελληνίδων δεν είναι τοπικά, έχουν εθνική διάσταση».
Στην ίδια ομιλία, ο κ. Μπακογιάννης, αναφέρθηκε στις τραγικές ελλείψεις στον τομέα της Υγείας ενώ έκανε εκτενή αναφορά και στις προσπάθειες που έχει καταβάλει η Περιφέρεια για την ενίσχυση των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, την εξωστρέφεια της επιχειρηματικότητας, την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, την προώθηση του τουρισμού και την δημιουργία της «έξυπνης περιφέρειας» και τόνισε την ανάγκη να υπάρξει ουσιαστική συνεργασία κεντρικού κράτους και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τη συνέχιση της εφαρμογής της υφιστάμενης πολιτικής που θα φέρει επιχειρηματικά «λουκέτα», αλλά και τα αντίθετα, από την ανάπτυξη, αποτελέσματα.
«Η γενιά μας γνωρίζει ότι οι παλιές δομές δεν λειτουργούν. Ας πάψουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Τα λάθη των πατεράδων και των παππούδων μας. Ας πάρουμε απόφαση να αποκεντρώσουμε το κράτος. Να χτίσουμε συνεργασίες με τους πολίτες. Και θα δούμε θαύματα. Εμπιστευτείτε μας, για να σας εμπιστευτούμε» είπε, κλείνοντας την ομιλία του ο κ. Μπακογιάννης.
Ομιλία Κώστα Μπακογιάννη | Λαμία 27 Ιουλίου 2017
Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Καλώς ήρθατε στην καρδιά της Ελλάδας.
Είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά να σας υποδεχόμαστε στην Λαμία, την έδρα της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.
Και αν μου επιτρέπεται μια προσωπική αναφορά, τέτοια εβδομάδα του μέλιτος, όπως αυτή που μου χαρίσατε, δεν είχα φανταστεί.
Λυπάμαι, μόνο κύριε Πρόεδρε, που θα μείνετε μαζί μας για λίγες ώρες.
Πολύ θα θέλαμε, και νομίζω διερμηνεύω τα συναισθήματα όλων, να μείνετε μαζί μας λίγο ακόμα.
Να βγούμε έξω στον κόσμο. Να περπατήσουμε.
Να μιλήσουμε με τους ανθρώπους. Κυρίως να ακούσουμε κάποιους από αυτούς.
Κάποιους από τους 650.000 κατοίκους της Περιφέρειάς μας.
Αναφέρω τον αριθμό, για να αντιληφθούμε κάποια στιγμή ότι τα προβλήματα τόσων Ελλήνων και Ελληνίδων δεν είναι τοπικά,
έχουν εθνική διάσταση.
Γιατί ξέρετε, εμείς, μπορεί να σας μεταφέρουμε μια εικόνα στρεβλή. Λίγο η πολιτική ορθότητα, λίγο ο σεβασμός στο αξίωμά σας, μπορεί να μην σας επικοινωνούμε την αγωνία, την απελπισία, την απόγνωση, των συνάνθρωπων μας.
Τουλάχιστον στη σωστή τους έκταση. Με τη σωστή τους ένταση.
Γιατί μπορεί εμάς να μη μας πιστέψετε, να θεωρήσετε υπερβολικά τα όσα σας πούμε ή να θεωρήσετε ότι κάνουμε λαϊκισμό και τα φουσκώνουμε για να κερδίσουμε εντυπώσεις.
Αυτό δεν θα το κάνουμε όμως εμείς εδώ κύριε πρωθυπουργέ.
Αυτά βιώνουμε καθημερινά. Φτώχεια, ανεργία, αδικία.
Μικροί και μεγάλοι συμβιβασμοί. Σε κάθε οικογένεια, σε κάθε νοικοκυριό, σε κάθε σπίτι. Μικρές και μεγάλες ήττες.
Μικροί και μεγάλοι εξευτελισμοί.
Την ίδια ώρα, γερνάμε, αραιώνουμε. Αδειάζουν σπίτια, μαγαζιά. Λιγοστεύουν οι παιδικές φωνές. Μαραζώνουν οι πόλεις και τα χωριά.
Οι νέοι, οι νέες, φεύγουν. Άλλοι για την Γερμανία, άλλοι για την Αυστραλία, άλλοι για την Αμερική.
Ακολουθούν το δρόμο των παππούδων τους, 40 χρόνια μετά. Όταν γεννιόμασταν εγώ κι εσείς. Τι ντροπή.
Και εμείς όλοι; Μένουμε πίσω και τρώμε τις σάρκες μας.
Παγιδευμένοι σε ένα πολιτικό σύστημα που μας εξάντλησε και εξαντλήθηκε. Ένα πολιτικό σύστημα, που πολλές φορές δείχνει να δρα και να ενέργει, λες και είναι όχι σε άλλη χώρα, αλλά σε άλλον πλανήτη.
Με αυτά που λέω δεν κάνω αντιπολίτευση. Δεν είναι άλλωστε αυτός ο θεσμικός μου ρόλος.
Μπορεί να έχουμε τις προσωπικές μας απόψεις, αλλά δεν επιτρέπεται η αυτοδιοίκηση να γίνεται νεροκουβαλητής κανενός κόμματος.
Περιγράφω μια πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα η οποία, προφανώς, δεν ξεκίνησε τον Γενάρη του 15, αλλά συνεχίζει. Συνεχίζει να γίνεται όλο και πιο μαύρη. Και συνεχίζει, όσο η χώρα γίνεται πεδίο πειραμάτων, όσο το σύννεφο της οικονομικής αβεβαιότητας δε διαλύεται, όσο οι παλιές αποτυχημένες συνταγές άσκησης πολιτικής ζουν και βασιλεύουν.
Και τι κάνουμε τώρα; Ξεκινώ από τα βασικά: Για να λέμε και κανένα όχι. Όχι άλλο επικοινωνία. Όχι άλλη θεωρία. Όχι άλλα λόγια. Αρκετά. Χορτάσαμε.
Το λέω ανοιχτά: Αν ο στόχος της σημερινής μας συνάντησης είναι να παίξουμε στα τηλεοπτικά δελτία, αν ο στόχος είναι να μιλήσουμε γενικά και αόριστα για ένα αναπτυξιακό σχέδιο ή ένα - σε εισαγωγικά - νέο αναπτυξιακό μοντέλο, αν ο στόχος είναι να κακοποιήσουμε ακόμα περισσότερο την λέξη ανάπτυξη και να παίξουμε ένα μικρό-πολιτικό παιχνίδι, πέφτοντας την στον Κυριάκο ή στη Νέα Δημοκρατία, τότε δεν έχει κανένα νόημα. Τζάμπα κόπος. Τζάμπα χρόνος. Το κάνετε άλλωστε πολύ καλύτερα στην Αθήνα.
Αν όμως, πάλι, στόχος είναι να μιλήσουμε για τα αληθινά προβλήματα και τις αληθινές προκλήσεις, αν συγκεντρωθήκαμε σήμερα για να δώσουμε άμεσες λύσεις, με έναν ξεκάθαρο οδικό χάρτη, με στοχοθεσία, με τις υπογραφές μας, με απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα. Τότε, θα βρείτε σε αυτή την αίθουσα, συμπαραστάτες και συμμάχους.
Δεν ζητάμε θαύματα. Ξέρουμε πως δεν υπάρχουν μάγοι και μαγικά ραβδιά. Οι προτάσεις που κάνουμε είναι όλες εφικτές.
Κοστολογημένες. Ρεαλιστικές.
Γιατί κύριε Τσίπρα,
εγώ μπορεί να έχω την τιμή να είμαι Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, αλλά εσείς είστε ο Πρωθυπουργός της. Και έχουμε όλοι μας την ανάγκη να συμφωνήσουμε έστω στα ελάχιστα.
Άλλωστε επειδή διαφωνούμε, δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να συνυπάρχουμε.
Κυρίες και κύριοι,
Φίλες και Φίλοι,
Μπορεί να σας φανεί ανορθόδοξο. Επιτρέψτε μου όμως να ξεκινήσω από ένα θέμα που μπορεί να μην άπτεται των αρμοδιοτήτων της αυτοδιοίκησης, αλλά μας αγγίζει όλους. Νομοτελειακά. Είναι το Α και το Ω. Δημόσια υγεία.
Στη περιφέρεια μας βιώνουμε μια συστημική αποτυχία. Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών, των νοσηλευτών και των εργαζομένων στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας,
ανθρώπινες ζωές κινδυνεύουν.
Πρώτος εχθρός: η υποστελέχωση. Για να μιλήσω πρακτικά, με παραδείγματα.
Τον χειμώνα, όλοι μαζί εδώ στην Λαμία, ψάχναμε για τρείς - τέσσερεις μήνες, απεγνωσμένα, αναισθησιολόγο.
Στην Άμφισσα, αν είναι δυνατόν, η ίδια η παθολογική κλινική ήταν κλειστή για δυόμιση χρόνια. Στο Καρπενήσι αναζητούν παιδίατρο. Στη Βοιωτία, κυνηγούν γενικούς γιατρούς.
Στην Εύβοια, σε όλο τον νομό, δεν έχουμε καθόλου δερματολόγους ή νευροχειρουργούς.
Αναγκαίες επεμβάσεις ακυρώνονταν. Οι ασθενείς γίνονταν μπαλάκι σε όλη τη χώρα.
Η περιφέρεια μας, πρώτη θέσπισε οικονομικά κίνητρα για γιατρούς στις απομακρυσμένες και άγονες περιοχές.
Δεν αρκεί όμως. Απευθύνουμε κραυγή αγωνίας.
Δεύτερος εχθρός: Οι ελλείψεις στο εξοπλισμό και τις υποδομές.
Τα κενά είναι τεράστια. Καταφέραμε, έπειτα από προσπάθεια δύο ετών, να εισπράξει επιτέλους το Υπουργείο την άμεση οικονομική ενίσχυση που ψήφισε το Περιφερειακό μας Συμβούλιο. Έστω για τα βασικά. Δεν ξέρω αν το πληροφορηθήκατε, αλλά όχι μόνο δώσαμε μάχη για να δώσουμε χρήματα, έξω από την αρμοδιότητα μας, αλλά τα ακούσαμε κιόλας! Δεχτήκαμε και πόλεμο!
Ακούγεται πως θα μας ανακοινώσετε τον Μαγνητικό Τομογράφο στη Λαμία. Μακάρι. Σας ευχαριστούμε.
Δεν αρκεί όμως. Όπως δεν αρκούν ούτε τα 3 εκ που εξασφαλίσαμε από τους εθνικούς πόρους του Υπουργείου Υγείας, ή η πρόσκληση που ετοιμάζουμε να εκδώσουμε για άλλο ένα εκατομμύριο από το ΕΣΠΑ.
Οι ανάγκες υπερβαίνουν κατά πάρα πολύ τις χρηματοδοτικές μας δυνατότητες. Πόσο μάλλον, αν μιλήσουμε και για τον τρίτο μας εχθρό: τη δραματική κατάσταση με τα ασθενοφόρα. Θυμάστε ένα βιντεάκι που έγινε βάιραλ στο ίντερνετ τον χειμώνα; Με έναν ασθενή που μεταφερόταν στην καρότσα ενός αγροτικού; Εδώ, στην Εύβοια ήταν. Ένα άλλο βιντεάκι ενός ασθενή που μεταφερόταν σε έναν εκσκαφέα; Εδώ, στην Ευρυτανία ήταν.
Οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ είναι πραγματικοί ήρωες. Και εμείς από την πλευρά μας βοηθάμε όπου και όσο μπορούμε, πέρα και πάνω από τις αρμοδιότητες μας, συντηρώντας τα ασθενοφόρα.
Τι να το κάνεις όμως; Έχουμε να δούμε νέο ασθενοφόρο από το 2002. Και από το ΕΣΠΑ, μας περισσεύει μόλις ένα εκατομμύριο για νέα ασθενοφόρα. Το Ίδρυμα Νιάρχος προσφέρει στο ελληνικό δημόσιο 143 νέα οχήματα. Τουλάχιστον τα 27 έπρεπε να έρθουν στην περιφέρεια χθες. Μια απόφαση είναι κύριε Πρόεδρε, μια υπογραφή.
Κύριες και κύριοι,
Ξεκίνησα με την υγεία, δηλαδή με την ίδια τη ζωή, γιατί θέλω ειλικρινά να καταλάβετε που ήρθατε. Στην Περιφέρεια των μεγάλων ανισοτήτων και των μεγάλων αδικιών. Στην Περιφέρεια που πληρώνει ακριβά μια στατιστική στρέβλωση.
Το γνωρίζετε όλοι το θέμα. Είναι γνωστό στην Αθήνα, στην κυβέρνηση. Είναι γνωστό και στις Βρυξέλλες, όπου έχουμε, με αγώνα, εξασφαλίσει την στήριξη τριών Ευρωπαίων Επιτρόπων, συμπεριλαμβανομένης και της αρμόδιας Επιτρόπου, της κυρίας Κρετού.
Στη περιφέρεια μας, έχουμε την μεγαλύτερη βιομηχανική συγκέντρωση της χώρας. Στο Σχηματάρι και τα Οινόφυτα. Επειδή όμως, οι Ευρωπαίοι κοιτούν μόνο το κατά κεφαλήν ΑΕΠ,
μας βλέπουν και θεωρούν πως είμαστε το Λουξεμβούργο. Δεν χρειάζεται να σας πω πως η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Ρίξτε μια ματιά στους δείκτες τις φτώχειας και τις ανεργίας στην Περιφέρειά μας. Το αποτέλεσμα όμως είναι πως λαμβάνουμε λιγότερο από τον μισό του εθνικού μέσου όρου, σε πόρους και κονδύλια.
Εμείς βεβαίως, δεν αφήνουμε ούτε ένα Ευρώ να πέσει κάτω. Κάνουμε τα περισσότερα, με λιγότερα. Αξιοποιούμε κάθε ευκαιρία. Κλείσαμε την προηγούμενη προγραμματική περίοδο του ΕΣΠΑ, με ποσοστό απορροφητικότητας 107%.
Για το τρέχον πρόγραμμα, έχουμε όχι μόνο πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους, αλλά αναμένεται να τους έχουμε υπερκαλύψει τρεις φορές μέχρι το τέλος του έτους.
Ταυτόχρονα, τρέχουμε έναν μαραθώνιο για να πετύχουμε την πολυπόθητη μόχλευση των ευρωπαϊκών πόρων. Κλασικό παράδειγμα είναι το έργο του Φυσικού Αερίου για τις μεγάλες πόλεις της Περιφέρειας. Δεσμεύουμε 22 εκ € περίπου από το ΕΣΠΑ. Παράλληλα αξιοποιούμε το Πλάνο Juncker για δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Ενώ η ΔΕΔΑ θα εισφέρει την ιδία συμμετοχή που απαιτείται.
Παράδειγμα δεύτερο, η Ολοκληρωμένη Χωρική Επένδυση στην περιοχή του Ασωπού, με Προϋπολογισμό 205 εκ €, εκ των οποίων τα 100 εκ € είναι ιδιωτικά κεφάλαια. Μια μεγάλη, γενναία παρέμβαση. Προϊόν, συνεργασίας και συναίνεσης όλων, από κάτω προς τα πάνω. Μια κίνηση που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα περιβαλλοντικό, ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας, ένα πρόβλημα αναπτυξιακό.
Παράδειγμα τρίτο, η Παράκαμψη Χαλκίδας με Προϋπολογισμό 160 εκ€. Έργο κομβικό, για το οποίο αναμένουμε την χρηματοδότηση της ΕΤΕΠ και βέβαια τη δημοπράτησή του από το Υπουργείο Υποδομών.
Παράδειγμα τέταρτο, ένα μεγάλο έργο οδικής ασφάλειας, στα επικίνδυνα σημεία ολόκληρου του οδικού μας δικτύου, της τάξεως των 50 εκ €, το οποίο έχει ήδη προεγκριθεί από την ΕΤΕΠ. Μέρος ενός συνολικού προγράμματος που τρέχει του Υπουργείο Οικονομικών. Αναμένουμε να λυθούν ορισμένα διαδικαστικά ζητήματα, ώστε να γίνει πράξη.
Και ασφαλώς αυτά δεν τα κάνουμε μόνοι μας. Οφείλω και δημόσια να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Υπουργό, τον κύριο Χαρίτση, για τη σοβαρότητα, την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα του.
Η αδικία όμως – κυρίες και κύριοι - υφίσταται. Και είναι μεγάλη. Το Σύνταγμα της Ελλάδας προβλέπει πως όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι. Οι ΣτερεοΕλλαδίτες αποδεικνύονται όμως, εν τοις πράγμασι, πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Με επιστολή μου, πριν από μερικές ημέρες κύριε Πρόεδρε, σας ενημέρωσα και επίσημα για το πρόβλημα. Έχουμε ολοκληρώσει μάλιστα, για πρώτη φορά, μια μελέτη που αποδεικνύει με στοιχεία και με αριθμούς του λόγου το αληθές. Την έχετε στα χέρια σας.
Δεν μείναμε όμως μόνο στη διεκδίκηση για τη διεκδίκηση. Προτείναμε και λύση. Εφικτή λύση. Όχι παραλογισμό. Που λαμβάνει υπόψη την δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Η πρόταση μας είναι η έγκριση ενός Ειδικού Αναπτυξιακού Προγράμματος για την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Ή πείτε το όπως θέλετε τέλος πάντων. Είστε καλύτεροι άλλωστε σε αυτά από εμάς. Ένα πρόγραμμα το οποίο θα υποστηρίζει και θα χρηματοδοτεί σημαντικά έργα υποδομών, αλλά και δράσεις. Για την εξομάλυνση των ανισοτήτων, την καταπολέμηση της φτώχειας, τη μείωση της ανεργίας και την τόνωση της τοπικής οικονομίας.
Αντιλαμβανόμενοι την γενικότερη οικονομική στενότητα της χώρας μας, δεν προτείνουμε ένα πρόγραμμα μονοδιάστατο και «παλαιάς λογικής». Αλλά ένα πρόγραμμα ευέλικτο, πολυτομεακό και πολυταμειακό. Με αρχή, μέση και τέλος. Με ξεκάθαρους στόχους και σαφείς δείκτες αποτελεσματικότητας. Και επειδή μπορεί κάποιοι να αναρωτηθούν που θα βρούμε τα χρήματα.
Τι τα θες τώρα αυτά ρε Περιφερειάρχη; Εξηγούμαι.
Εργαλεία για τη σύσταση του Προγράμματος μπορούν να αποτελέσουν:
• 1. το ΕΣΠΑ: η Στερεά Ελλάδα, αν και υποχρηματοδοτείται, έχει αναπτύξει μια εξαιρετική συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομίας. Έχουν γίνει σημαντικά βήματα. Πάνω από 40 επιπλέον εκ. έχουν εξασφαλιστεί για την Περιφέρειά μας. Έχουμε όμως ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας.