Δεν υπάρχει σκάνδαλο σε παγκόσμιο επίπεδο, που να μην έχει εμπλακεί και η ελληνική πραγματικότητα. Επάξια κατέχουμε τα πρωτεία στη διαφθορά. Όσο για την εγχώρια διαφθορά, όταν δεν κουκουλώνεται, οι πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι, όπως και οι τεχνικές τους.
Το σκάνδαλο Novartis επωάζεται για χρόνια, όπως φαίνεται. Στην χώρα με το καθεστώς της ατιμωρησίας λέγεται και σκευωρία. Βγήκε στην επιφάνεια με διεθνή χαρακτηριστικά. Δωροδοκίες, δωροληψίες, μάρτυρες, καταθέσεις, ύποπτα ατυχήματα, κ.λ. όπως γράφτηκε σε διεθνή και εγχώρια μέσα ενημέρωσης και ότι, η δικαστική έρευνα, συνεχίζεται και εδώ και έξω.
Στην Ελλάδα το σκάνδαλο έχει και άλλα χαρακτηριστικά, ίδιον της νοοτροπίας μας. Κατά πρώτο λόγο, είναι ένα σκάνδαλο, που συνεχίστηκε και μέσα στην κρίση. Εθισμός στη σήψη, αλλά και μία καθεστωτική ψυχολογία κουκουλώματος, ακόμη και όταν η κοινωνία μας υποφέρει.
Σκάνδαλα, σπατάλες, πελατειακό σύστημα του δούναι και λαβείν, αγοραίοι πολιτικοί, αγοραία κόμματα, αλλοτριωμένα πρόσωπα, διεφθαρμένοι παράγοντες, αθέμιτες συναλλαγές πολυεθνικών και ημεδαπών επιχειρήσεων, κ.λ. συνέχισαν και επιμήκυναν τη διάρκεια της κρίσης, έφεραν φτώχεια, μνημόνια, άδεια ασφαλιστικά ταμεία, εποπτεία και υποβάθμιση θεσμών.
Οι υπαίτιοι της χρεοκοπίας παραμένουν ατιμώρητοι απολαμβάνουν τα δημόσια λάφυρά τους και απ΄ ότι φαίνεται ακόμη και στην κρίση το πάρτι συνεχίζεται. Παραγράφτηκαν σοβαρότατα αδικήματα από κοινοβουλευτικούς πριν καλά καλά αποκαλυφθούν με το νόμο περί ευθύνης των υπουργών, που οι ίδιοι πρόβλεψαν και κατασκεύασαν…
Πόσα σκάνδαλα έχουν παραγραφεί ; Πόσα δις λείπουν από τα δημόσια ταμεία εξαιτίας της παραγραφής; Πόσοι από τους υπεύθυνους είναι ενεργοί πολιτικοί και συνεχίζουν τις «δημόσιες σχέσεις» ( αρπαγή ψήφου ελληνιστί ) δια των διάτρητων θεσμών, που δημιούργησαν; Θα πληρώσουν οι υπαίτιοι; Θα επιστραφούν τα κλεμμένα; Και οι «πολλοί», που πληρώνουν το σπασμένο μάρμαρο και υποφέρουν, συμπεριφέρονται ως υπεύθυνοι πολίτες;
Αυτά τα «μικροσκάνδαλα» των δεκάδων δις Ευρώ στο τομέα της Υγείας, είναι μέρος από το μεγάλο φαγοπότι δεκαετιών. Δεν τιμωρήθηκε κανένας πολιτικάντης, εξαίρεση, ο « άτυχος » Άκης, που έχασε την προστασία του περιβόητου νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Δεύτερον, ότι και να γίνει στη χώρα μας, τα σκάνδαλα και κουκουλώνονται και συνεχίζονται να παράγονται από τους διεφθαρμένους θεσμούς. Εκτός αν υποθέσουμε, ότι γίνονται μεν σκάνδαλα, αλλά δεν υπάρχουν ένοχοι επί της γης, ή τα 350 δις που λείπουν από τα δημόσια ταμεία εξαϋλώθηκαν… δυστυχώς υπάρχει και αυτή η αντίληψη απ΄ αυτούς, που έχουν το ανήθικο προνόμιο του Συντάγματος ( άρθ. 86 ) να προστατεύονται, να αερολογούν και να απειλούν…
«Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα το Σύνταγμα δεν αναθέτει στη Βουλή, και μάλιστα κατ' αποκλειστικότητα, την αρμοδιότητα να ασκεί την ποινική δίωξη κατά υπουργών, όταν υπάρχουν ενδείξεις ότι διέπραξαν αξιόποινες πράξεις ή παραλείψεις, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους» (Ν. Αλιβιζάτος, Καθημερινή 10/5/2009).
Δείχνει, ακόμη, εκτός από την Λουδοβίκεια αντίληψη, ότι κάποιοι θεσμικοί παράγοντες, αγαπούν την πατρίδα με το δικό τους ιδιαίτερο ( μαφιόζικο ) τρόπο. Είναι ένας «πατριωτικός τρόπος» και αυτός σ΄ ένα καθεστώς ατιμωρησίας με αρκετούς φανατικούς οπαδούς.
«Το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων είναι ο πατριωτισμός ». Στη χοάνη του πατριωτισμού οι πολιτικάντηδες ( οι έμποροι της πολιτικής ) επικαλούνται, ότι όλες οι ενέργειές τους, ήταν για το καλό της πατρίδας. Τα υπόλοιπα είναι σκευωρίες γι’ αυτούς και τους οπαδούς τους…
Τρίτον, φαίνεται, ότι κάθε σκάνδαλο έχει και «λιανοπωλητές» στις κοινωνικές δομές ( και δομικό πρόβλημα ), δημόσιους λειτουργούς, αξιωματούχους, υπερ-επαγγελματισμό, ιδιωτικά κέντρα υγείας που τα συντηρεί τα ασφαλιστικό σύστημα, κ.λ.
Στην περίπτωση της Novartis γράφεται, ότι 4.500 γιατροί συνταγογραφούσαν για τα συμφέροντά της στη χώρα μας ( είναι προς διερεύνηση ), που έχει διπλάσια φαρμακεία και διατίθενται φάρμακα χωρίς συνταγές, που ωφελούν μεν το τζίρο αλλά βλάπτουν την υγεία και τα εισοδήματα. Είχε, όπως φαίνεται και άριστους διαχειριστικούς «χονδρέμπορους», θεσμική κάλυψη, που συντόνιζε το δούναι και λαβείν και φυσικά τη διάλυση του δημοσίου συστήματος υγείας.
Όσο επιδέξιοι διαχειριστές και αν υπάρχουν σ΄ ένα σκάνδαλο χρειάζεται και η μαγιά, οι «στενές σχέσεις» μιας μερίδας εκπροσώπων των ΜΜΕ, ως ενδιάμεσοι με τα στελέχη της εταιρείας και τους πολιτικάντηδες πατριώτες, για χορηγίες, θεσμικές παρεμβάσεις, πολιτικό χρήμα, διαφήμιση, σεμινάρια επικοινωνίας, ταξιδάκια, πιέσεις, κ.λ.
Οι «στενές σχέσεις» έχουν επιφορτιστεί και με την επικοινωνιακή υπεράσπιση, γι΄ αυτό η μπάλα πετάγεται έξω από τα φίλια μέσα ενημέρωσης, που τυρβάζουνε γι΄ άλλα άσχετα θέματα, απαξιώνουν καταστάσεις, ή πιέζουν τη δικαιοσύνη – επικοινωνιακές τεχνικές. Όλα στο βωμό της αρπαχτής και για το νόμο της σιωπής.
Τέταρτον, φανερώνει, ότι οι πολιτικάντηδες θεωρούν αριθμούς τους πολίτες (χρήσιμους ηλιθίους) στις δεξαμενές ψήφων τους. Επόμενο είναι με τέτοιες διεφθαρμένες κοινωνικές δομές, οι πολίτες(;) να επικροτούν τις πολιτικάντικες συνταγές τους, αντί αυτοκριτικής, για το πώς φτάσαμε στην χρεοκοπία και γιατί συνεχίζεται η κρίση.
Τίθεται, όμως και ένα άλλο ερώτημα, γιατί κάποιοι πολίτες εμπιστεύονται φανατικά ακόμη πολιτικάντηδες, που χρεοκόπησαν τη χώρα; Θα εμπιστευόντουσαν με την ίδια θέρμη και πάλι μία επαγγελματική συνεργασία με κάποιους ασυνείδητους π.χ. επαγγελματίες; Φυσικά και όχι. Αποτυχημένους πολιτικούς, γιατί τους ξαναεμπιστεύονται;
Πολλοί από ( εμάς) τους πολίτες(;) είναι οπαδοί, ακόμη και στην πολιτική σαπίλα, γαλουχημένοι, όπως μας θέλουν σ’ ένα καθεστώς ατιμωρησίας, σαθρών επιχειρημάτων, εκβιαστικών διλημμάτων, εκβιασμών, ρουσφετιών, που τα χρησιμοποιούν οι διεφθαρμένοι πολιτικάντηδες, επικοινωνιακά, για να περιπλέξουν τα πράγματα και να την βγάλουν λάδι.
Πέμπτον, στα χρόνια της κρίσης φαίνεται καθαρά ότι, αν η ανεξάρτητη δικαιοσύνη στις δεκαετίες, που οι έμποροι της πολιτικής σπαταλούσαν τη δημόσια περιουσία και οι δείκτες της διαφθοράς χτυπούσαν κόκκινο, έκανε αυτό που έπρεπε, σπατάλη και δανεισμός, δανεισμός και σπατάλη, αυτός ο φαύλος κύκλος θα είχε περιοριστεί και η πολιτική ζωή θα είχε αποβάλλει πολλά διεφθαρμένα πρόσωπα.
Έκτον, η Υγεία με τη σπατάλη των εκατοντάδων δις, όσο θα θεωρείται εμπόρευμα και όχι αγαθό, όπως και η Παιδεία, θα συντηρεί το πελατειακό σύστημα, τη διαφθορά, θα ενισχύει τις πολιτικές του σαπιοσυστήματος, θα ενισχύει την ιδιωτική δαπάνη για την υγεία και όποιος αντέξει στην κοινωνική ζούγκλα.
Μετά από αυτό το σκάνδαλο με τα τεράστια πλοκάμια, οφείλουν, είναι ευκαιρία για Πολίτες, Δικαιοσύνη και Πολιτικοί Πατριώτες να καθαρίσουν τον κόπρο του Αυγέα και να τεθεί η πολιτική ζωή στο πραγματικό της επίπεδο.
Εδώ και τώρα πραγματική κάθαρση στο καθεστώς της ατιμωρησίας, δομικές θεσμικές αλλαγές, νοικοκύρεμα, τιμωρία παραδειγματική στους πραγματικούς ενόχους της χρεοκοπίας και να βρεθούν τα κλεμμένα.
Αυτό το πατριωτικό σύνθημα, που ακούστηκε στην αρχή της κρίσης, πού πετάχτηκε από «Πολίτες, Δικαιοσύνη και Πατριώτες Πολιτικούς »;
Καρανάσιος Γεώργιος – gkaranasios24@gmail.com