Κων/νου Ηλ. Μήτσιου
Σε εποχή που το Έθνος και η Εκκλησία έχουν ανάγκη αγωνιστών, θέλησε ο Θεός να πάρει κοντά Του τον άοκνο αγωνιστή, τον ταπεινό εργάτη, το φιλεύσπλαχνο και άκακο πνευματικό Πατέρα, το δεξιό οιακοστρόφο και ελεήμονα Επίσκοπο Καρπενησίου, Νικόλαο Δρόσο, ο οποίος με την απέραντη αγάπη και ανείπωτη ευγένεια «ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν» την αλήθεια της ορθόδοξης πίστης μας.
Από της ενθρονίσεώς του (24-2-1979) στην Ι. Μητρόπολη Καρπενησίου ως πρώτος Μητροπολίτης και μέχρι προσφάτως της παραιτήσεώς του, δεν έπαυσε να εκδαπανάται διακονών το μικρό ποίμνιό του και διεσπαρμένο σε δυσπρόσιτη περιοχή και με δυσμενείς περιβαλλοντικές και άλλες συνθήκες, αποφασισμένος «ου δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου».
Σε εποχή καταλυτικής ασυνειδησίας και αθεοφοβίας, θρησκευτικού συγκρητισμού και πολλής συγχύσεως, καθημερινής υποκρισίας και ηθικής αναλγησίας, το παράδειγμα της πηγαίας καλοσύνης του Μητροπολίτου Καρπενησίου Νικολάου συνιστούσε τον αντίποδα αυτής της εποχής, παράδειγμα ευθυγραμμίσεως νοός και καρδίας, λόγων και έργων για όλους εμάς τους γνωρίζοντες την πολιτείαν του και την ποιμαντική του μέριμνα υπέρ της τοπικής μαρτυρικής Εκκλησίας του Καρπενησίου, κυρίως σε έργα αφανούς και μυστικής προσφοράς. Ζήτησε από το Θεό υγεία και όρεξη για δουλειά και του αποκρίθηκε με την ανάδειξη της Μητρόπολης σε κολυμβήθρα εκκλησιαστικής αναγέννησης και ζωής.
Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Νικόλαος, κατά την ποιμαντική πηδαλιουχία της τοπικής Εκκλησίας του Καρπενησίου, πρόσφερε τα πάντα στην υπηρεσία τού πάσχοντος και ενδεούς ανθρώπου. Το τεράστιο ποιμαντικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, το οποίο άφησε ως παρακαταθήκη, αποτελεί τον αδιάψευστο μάρτυρα, ενώ ιδιαίτερο ήταν το ενδιαφέρον του και για τη νεότητα.
Του μακαριστού Μητροπολίτου Νικολάου έστω άληστος και αιωνία Αυτού η μνήμη.
kostasmitsios@yahoo.gr