Μήνυμα για Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Αιμοδότη
Η 14η Ιουνίου έχει καθιερωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ( Π.Ο.Υ.), τον Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο ως η Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη. Την ημέρα αυτή τιμάται, διεθνώς, ο ανώνυμος εθελοντής αιμοδότης και ο αλτρουισμός που επιδεικνύει προσφέροντας δύο πολύτιμα αγαθά χωρίς ανταμοιβή: λίγο από το χρόνο του και 400ml αίμα από τα 5 λίτρα που έχει. Πρόκειται για μια από τις πλέον αλτρουιστικές πράξεις που μπορεί να κάνει κάποιος στη ζωή του και ο χρόνος που απαιτείται είναι ελάχιστος μπροστά στο «δώρο» που προσφέρει στον συνάνθρωπό του. Το μήνυμα του εορτασμού της Ημέρας του Εθελοντή Αιμοδότη δεν είναι μόνο να εξαλείψει την προκατάληψη, το φόβο και την άγνοια γύρω από την αιμοδοσία, αλλά κυρίως: να προσελκύσει νέους εθελοντές αιμοδότες, να ενθαρρύνει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους να γίνουν κανονικοί αιμοδότες, δηλαδή τακτικοί εθελοντές αιμοδότες, να μεταγγίσει στη νέα γενιά αιμοδοτών την ιδέα της μη αμειβόμενης Εθελοντικής Αιμοδοσίας. Κάθε χώρα, για να καλύψει τις ανάγκες της σε αίμα, χρειάζεται 60.000 φιάλες αίμα, σε 1.000.000 κατοίκους και άρα στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων απαιτούνται τουλάχιστον 600.000 μονάδες, από τις οποίες μόνο το 40% καλύπτεται από εθελοντές αιμοδότες. Όπως σε όλες τις χώρες του κόσμου, έτσι και στην Ελλάδα, η ανάγκη για όλο και περισσότερους εθελοντές παραμένει πάντα επίκαιρη. Με το καλοκαίρι να βρίσκεται προ των πυλών, θα πρέπει να γίνει ευρέως αντιληπτό πως η αιμοδοσία είναι μια διαδικασία απλή αλλά κυριολεκτικά ζωοδότρια, αφού τους θερμούς αυτούς μήνες η ανάγκη για αίμα είναι ακόμα μεγαλύτερη. H αιμοδοσία είναι μια απαραίτητη υπηρεσία για να μπορούν να λειτουργούν οποιεσδήποτε νοσοκομειακές υπηρεσίες υγείας. Χωρίς την αιμοδοσία δεν μπορεί να γίνει ούτε ιατρική ρουτίνας, δηλαδή ένα απλό χειρουργείο ή μετάγγιση των ανθρώπων με μεσογειακή αναιμία. Ούτε βεβαίως η οι χημειοθεραπείες, η μεταμόσχευση μυελού των οστών, κα. Ωστόσο δεν θα πρέπει να κατανοούμε την αιμοδοσία ως μια πράξη ανάλογα δηλαδή με το αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη όπως σε καταστάσεις «κρίσης». Θα πρέπει να είναι μια διαδικασία ρουτίνας ενσωματωμένη στον τρόπο ζωής μας.