Διερμηνεύοντας τα συναισθήματα όλων των Στεραιοελλαδιτών, θα ήθελα να εκφράσω τη βαθιά μου θλίψη για τον αδόκητο χαμό του μακαριστού μητροπολίτου Νικολάου.
Μία αναπάντεχη και μεγάλη απώλεια για τη Φθιώτιδα, αλλά και για την πνευματική ζωή του τόπου μας, που από σήμερα γίνεται φτωχότερη.
Ο επί 23 χρόνια μητροπολίτης Φθιώτιδας, με την άσβεστη φλόγα για προσφορά που τον διέκρινε, με την ισχυρή προσωπικότητά του και την βαθιά πνευματικότητά του, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στη θρησκευτική ζωή.
Ο μακαριστός, υπηρέτησε με όλο του το είναι την εκκλησία της Ελλάδας. Υπήρξε ένας βαθιά μορφωμένος και δραστήριος ποιμενάρχης, που αφήνει πίσω του μεγάλο και θεάρεστο έργο. Στάθηκε δίπλα στους αδύναμους και στους έχοντες ανάγκη. Με ατσάλινη θέληση και χαλύβδινη βούληση. Υπήρξε πιστός στις αρχές και τις αξίες του. Με την καθοδήγησή του πάντοτε μας ενέπνεε. Μέχρι τον σημερινό αιφνίδιο χαμό του υπήρξε άοκνος υπηρέτης του λαού και του κλήρου της Φθιώτιδας. Θα μας λείψει.
Αιωνία του η μνήμη