Με την επιγραφή «ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ», να δεσπόζει στο περιστύλιο του όμορφου και μεγαλοπρεπούς Ναού και με χαρμόσυνες καμπανοκρουσίες, οι Άρχοντες του τόπου, και οι ευσεβείς κάτοικοι της κωμοπόλεως με προεξάρχοντα τον Προϊστάμενο του Ναού π. Ανδρέα Ταρλαντά, υπεδέχθησαν με έκδηλα τα συναισθήματα του ενθουσιασμού και της υικής αγάπης τον Ποιμενάρχη μας.
Ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον Όρθρο και ακολούθως προηξήρχε της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, πλαισιούμενος από τον Αρχιερατικό Επίτροπο Οπουντίων και Μαλεσίνης, Αιδεσιμολ. Πρωτ. π. Αθανάσιο Λατσούδη, τον Αδελφό της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καμένων Βούρλων και Εφημέριο του Ιερού Ναού Αγίων Θεοδώρων Αταλάντης Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Δαμασκηνό Λάμπρου, τον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αιδεσιμ. Πρεσβ. π. Ανδρέα Ταρλαντά και τον Αρχιδιάκονό του π. Ευστάθιο Κατόπη.
Τους Ιερούς ύμνους των Ακολουθιών, οι οποίες και μετεδόθησαν απευθείας μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεώς μας (89,4Fm), απέδωσαν οι Ιεροψάλτες του Ναού κ. Δημήτριος Δημάκης και κ. Ιωάννης Κανινής, τη παρουσία βοηθών Ιεροψαλτών.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμά του προς τους πιστούς, οι οποίοι είχαν κατακλύσει τον Ιερό Ναό, αναφέρθηκε στην Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής, της θεραπείας των Δέκα Λεπρών και χαρακτηριστικά σημείωσε:
«Αγαπητοί μου Πατέρες, αγαπητοί μου Άρχοντες και αγαπητοί μου αδελφοί, θεράπευσε ο Κύριος τους δέκα λεπρούς, οι οποίοι δεν ήταν απλώς ασθενείς, αλλά βρίσκονταν στην απομόνωση και στο κοινωνικό περιθώριο.
Αυτό σήμερα το ζούμε με ασθένειες που δεν είναι μεταδοτικές, αλλά η έλλειψη παιδείας, η προκατάληψη, μας κάνει να θέτουμε στο περιθώριο αυτούς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή ασθένειες ή που αποσιωπούν τη δυσκολία τους, ενώ η ασθένεια, η αδυναμία, η δυσκολία είναι κομμάτι του εαυτού τους που απαιτεί σεβασμό και αγάπη απ’ όλους.
Βρισκόντουσαν λοιπόν σε ασθένεια και σε έλλειψη κοινωνίας. Σε αυτή τη διπλή κατάσταση έρχεται ο Χριστός χωρίς προϋποθέσεις να τους θεραπεύσει από τη σωματική ασθένεια που ήταν ορατή.
Βλέπουμε όμως ενώ η θεραπεία τους δίνει τη δυνατότητα να ενσωματωθούν, να αποκτήσουν σχέσεις κοινωνικές και ενώ θα έπρεπε η πρώτη τους κοινωνία να είναι με τον ευεργέτη Χριστό, μονάχα ένας επιστρέφει και του λέει ευχαριστώ.
Παρόλο που ήταν Σαμαρείτης, άνθρωπος άλλης φυλετικής καταγωγής, αυτό δεν τον εμποδίζει και εκφράζει την ευγνωμοσύνη του. Οι άλλοι εννέα που ήταν ομόθρησκοι εξαφανίζονται, κλεισμένοι από τη βαθύτερη ασθένειά τους, αυτή του εγωισμού και της αγνωμοσύνης.
Τι είναι θεραπεία τελικά; Να ξεπεράσουμε ένα εξωτερικό πρόβλημα ή να πάψει η καρδιά μας να είναι ιδιοτελής;
Να μπορεί να κοινωνεί, να συναναστρέφεται, να είναι ενεργό μέλος μιας κοινωνίας και όχι ένας πυρήνας μιας ατομικότητας.
Ο Χριστός παρουσιάζει σε όλους μας το ερώτημα: «τι θέλεις τελικά να είμαι;» Η λύση στην ανάγκη σου ή να είμαι ο φίλος σου, ο δικός σου, που θα ανοίγεις την καρδιά σου;
Ο ένας λεπρός επέλεξε για φίλο του και δικό του, τον Θεό της αγάπης και της επικοινωνίας. Οι άλλοι εννέα έλυσαν το εξωτερικό τους πρόβλημα, αλλά όχι το εσωτερικό τους. Ήταν φίλαυτοι και ακοινώνητοι, γιατί ήταν καρδιακά ασθενείς.
Η πραγματική ασθένεια είναι η απροθυμία μας να ανοίγουμε την καρδιά μας να επικοινωνούμε και να καταθέτουμε τον εσωτερικό μας κόσμο.
Αν πάμε στο νοσοκομείο, θα δούμε ανθρώπους σε δύσκολη κατάσταση να είναι πολύ οικείοι προς το πρόσωπό που τους βγάζει αγάπη και καλοσύνη. Για ένα ποτήρι νερό που μπορεί να τους προσέφεραν, για μια καλημέρα ή μια καλησπέρα. Αυτοί δεν είναι ασθενείς αλλά υγιέστατοι.
Βλέπεις στην κοινωνία ανθρώπους πετυχημένους, αλλά σκληρόκαρδους που δεν ανοίγουν την καρδιά τους. Αυτοί είναι πραγματικά άρρωστοι.
Η αγάπη του Χριστού μας θέτει αυτά τα διλήμματα. Να μάθουμε να εκτιμάμε τη ζωή. Να αναπνέουμε, να αγαπάμε, να σχεδιάζουμε. Αυτό αρκεί για να είμαστε γεμάτοι.
Εύχομαι ολόψυχα η ζωή μας να γίνει προέκταση της Θείας Λειτουργίας που ονομάζεται Θεία Ευχαριστία. Όπως προτρέπει και ο Απόστολος Παύλος "ευχάριστοι γίνεσθε ευχαριστείτε εν παντί".
Ένα ευχαριστώ σε κάνει να ξεχάσεις κάθε δυσκολία. Να μάθουμε και για τα μικρά και για τα μεγάλα να λέμε ευχαριστώ. Στο τέλος της ημέρας αυτός που υποφέρει είναι αυτός που είναι κακομοίρης. Αυτός που λέει ευχαριστώ είναι άρχοντας. Ο πραγματικά ευτυχισμένος που ξέρει να απολαμβάνει τη ζωή του.
Το να ευγνωμονείς δεν είναι ήττα, δεν είναι υποχώρηση. Πέστε το ευχαριστώ, κάντε το καλό και ρίξτε το στο γιαλό».
Προ της απολύσεως ο Ποιμενάρχης μας ευλόγησε την αγιαβασιλόπιτα της Ενορίας και ευχήθηκε το νέο έτος να φέρει σε όλους αγάπη, ενότητα, ευτυχία και ειρήνη.
Προς μεγάλη συγκίνηση του Σεβασμιωτάτου, τα παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου της Ενορίας, του προσέφεραν μια όμορφα ανθοδέσμη και με μοναδικό τρόπο έκφρασης αγάπης και σεβασμού, τον καλωσόρισαν στην Ενορία.
Ο π. Ανδρέας προσεφώνησε τον Σεβασμιώτατο και εκ μέρους ολοκλήρου του πληρώματος της Ενορίας τον καλωσόρισε στην κωμόπολη του Μαρτίνου σημειώνοντας:
«Σεβασμιώτατε θα ήθελα να σας μιλήσω με λόγια απλά αλλά από καρδιάς σαν να μιλούσα στον πατέρα μου.
Φτωχά τα λόγια μου για να εκφράσω την χαρά μας που βρίσκεστε σήμερα ανάμεσά μας. Επιτρέψτε μου να φωνάξω «εωράκαμεν τον Κύριον», γιατί έχουμε την χαρά των μαθητών σαν πρωτοείδανε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Από την πρώτη στιγμή που σας είδαμε στην Φθιώτιδα άγιε Δέσποτα, ανυπομονούσαμε για το πότε θα μας επισκεφτείτε εδώ, στην Ιστορική πόλη του Μαρτίνου, την νοτιότερη πόλη , την πύλη εισόδου της Μητρόπολεώς σας, το κατώφλι του σπιτιού σας.
Εμείς οι Μαρτιναίοι, οι ακρίτες της Φθιώτιδος σας καλωσορίζουμε στο σπίτι σας.
Η καρδιά μας σκιρτά στην παρουσία σας.
Μας ζητήσατε να ανοίξουμε την καρδιά μας για να επικοινωνήσουμε καρδιακά...δεν χρειάζεται να μας το ζητήσετε...έχει γίνει ήδη κομμάτι της καρδιάς όλων μας.
Η θέση σας, μα κυρίως η στάση σας και ο χαρακτήρας σας, μας έχουν κερδίσει και μας έχουν παραδώσει στην αγάπη σας.
Θέλουμε να νιώθετε το Μαρτίνο ως τον τόπο που θα μπορείτε εδώ να ξεκουράζεστε καθώς θα περνάτε από και προς την Αθήνα .
Θα σας περιμένουμε με χαρά να σας φιλοξενήσουμε στο σπίτι μας, στα σπίτια όλων των κατοίκων.
Συνηθίζεται να λέγεται το ΑΞΙΟΣ, όταν γίνεται χειροτονία κληρικού αλλά και επισκόπου... Εμείς δεν ήμασταν εκεί ,για εσάς, όμως θα το φωνάξουμε απ' εδώ: ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ!
Ευχόμαστε η ποιμαντορία σας εδώ στην Μητρόπολή σας, να είναι πολύκαρπη, καλλίκαρπη, μεστή υγείας και ευτυχίας.
Ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος Θεός, να σας δίνει δύναμη στο έργο σας να φθάσετε την Μητρόπολή μας στα πνευματικά ύψη που εσείς οραματίζεστε.
Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας...
Η Ενορία μας σας κάνει δώρο ένα αντίγραφο της εφεστίου Εικόνος των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μαρτίνου που βρίσκεται στον Ναό μας, μοναδική στο είδος της και την τεχνοτροπία.
Επιτρέψτε μου να σας δωρίσουμε και ένα πορτρέτο σας, το οποίο φιλοτέχνησα ο ίδιος και σας παρακαλώ να με κρίνετε επιεικώς για το έργο αυτό.
Δώρα ταπεινά, δώρα όμως πραγματικής αγάπης στον Δεσπότης της καρδιάς μας»!
Ο Σεβασμιώτατος με πολύ συγκίνηση και χαρά, ευχαρίστησε τον π. Ανδρέα για τα όμορφα λόγια του και την περισσή του αγάπη και τον συνεχάρη, αυτόν και τους εκλεκτούς συνεργάτες του για την πνευματική προκοπή της Ενορίας, ευχόμενος πατρικώς ο Κύριος να χαρίζει υγεία, ευτυχία σε όλους τους κατοίκους του όμορφου Μαρτίνου και αν και είναι μακριά από το Κέντρο της Μητροπόλεως, να θεωρούν τον Επίσκοπο τους, πολύ κοντά τους, πατέρα, αδελφό, φίλο και συμπαραστάτη τους.
Μετά την διανομή του Αντιδώρου σε όλους προσεφέρθη πλούσιο κέρασμα στο Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο, το οποίο ετοίμασαν με αγάπη οι ευσεβείς κυρίες της Ενορίας, κατά την διάρκεια του οποίου ο Σεβασμιώτατος είχε μία ευχάριστη επικοινωνία με όλους.
Προ της αναχωρήσεως του ο Ποιμενάρχης μας από την πόλη του Μαρτίνου, πραγματοποίησε επίσκεψη αγάπης στην οικία του ασθενούς Συνταξιούχου Εφημερίου του χωριού π. Γεωργίου Καραπατή, του οποίου το χέρι ασπάσθηκε ευλαβικά και του ευχήθηκε πατρικώς καλή χρονιά και την από Θεού δύναμη στον Γολγοθά της ασθενείας του.
Ο σεβάσμιος Γέροντας π. Γεώργιος, εδέχθη τον Σεβασμιώτατο με δάκρυα χαράς και πολύ ενθουσιασμό και με πολύ απλότητα και συγκίνηση του ευχήθηκε το ΑΞΙΟΣ στην Αρχιερατεία του και του έδωκε την αγία ευχή του.
Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταξύ των εκατοντάδων πιστών παρέστησαν: ο Αντιπεριφερειάρχης Φθιώτιδος κ. Ηλίας Κυρμανίδης, Δήμαρχος Λοκρών κ. Αθανάσιος Ζεκεντές, ο Πρόεδρος της τ. Κοινότητος Μαρτίνου κ. Ιωάννης Ζούλης, οι Αντιδήμαρχοι Λοκρών κ. Παναγιώτης Καπουκίνης Παναγιώτης και κ. Νικόλαος Ανεστάκος , μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Λοκρών, μέλη του Τοπικού Συμβουλίου του Μαρτίνου.
Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου